Dagblaðið Vísir - DV - 19.06.1999, Blaðsíða 29

JLJ V LAUGARDAGUR 19. JÚNÍ 1999
íffelgarviðtalið J
skemmtileg verkeM með góðu fólki og
framleiða eitthvað sem áhorfendur
njóta.
Vildi skrifstofustarf og íbúð í
verkó
Þú segist ekki hafa verið með leik-
listarbakteríuna þegar þú þreyttir inn-
tökupróf inn í leiklistarskólann.
Hvemig byijaði þetta ailt?
„Þetta er eiginlega allt Olgu Guð-
rúnu Ámadóttur vinkonu minni að
kenna. Ég var tuttugu og fimm ára
þegar ég fór í leiklistarskólann. Ég
ég ailar götur síðan verið að vinna við
leiklist, fyrir utan nokkrar vikur sem
ég var að þrífa. Það var þegar ég bjó á
Húsavík og hlé i leiklistinni. En mér
fannst óskaplega gaman í skólanum og
hann er mjög góður.“
Samt ertu gagnrýnin á hann.
„Já, það er vegna þess að mér þykir
svo vænt um hann. Það var ómetanleg
reynsla að fara í gegnum hann. Þama
ert maður í einkatímum við að fara í
gegnum sjálfan sig - algera naflaskoð-
un. Það er reynsla sem maður býr að
alla ævi,
Ég hef oft hugsað um það síðan að í
gegnum ailan skólann sá ég aldrei fýr-
ir mér að ég yrði leikkona sem ynni á
sviði í atvinnuleikhúsi alla ævi. Enda
var ég alltaf að viða öllum fjáranmn að
mér i skólanum, sérstaklega þvi sem
laut að leikstjóm. Það var ómeðvitað
en ég held að ég hafi grætt mjög mikið
á því. Eftir að ég útskrifaðist var ég
síðan stundum að leika og stundum
ekki. Þess á milli var ég að leikstýra
hjá áhugaleikfélögum."
Nú þykir það ekki par fint í leiklist-
arheiminum.
„Nú er það ekki? Mér fannst það
rosalega gaman. Ég lagði alltaf mjög
mikið í þessar uppsetningar. Ég ætlað-
ist til þess að fólk ynni eins og í at-
vinnuleikhúsi. Jaihframt varð ég að
María Sigurðardóttir hefur unnið við leiklist frá því hún útskrifaðist frá Leiklistarskóla
íslands 1983, ef undan eru skildir fáeinir mánuðir sem hún vann við hreingerningar.
sitja sem fastast inni í leikhúsinu og
þeim heimi sem tilheyrir því. Maður
er alltaf að pæla í karakterum, alltaf að
pæla í þeim sem maður er að vinna
með hveiju sinni og reyna að gera
góða hluti fyrir áhorfandann."
Sótt norður til að leikstýra
bömum
María hafði að vísu skroppið norð-
ur árinu áður til að leikstýra á Húsa-
vík. Eftir að hún flutti norður var
óhjákvæmilegt að hún tæki upp leik-
stjóm - og það var einmitt á Húsavík
sem boltinn byijaði að rúila.
„Hrafn Gunnlaugsson hringdi í
mig og bað mig að vera aðstoðarleik-
stjóri í kvikmynd. Hann sá sýningu
sem ég leikstýrði hjá Leikfélagi
Húsavíkur þegar hann var að byija
að fraMeiða Hin helgu vé, þar sem
böm em í aðaMutverkum. Hann
sagði að ef ég gæti leikstýrt áhuga-
leikurum svona vel, þá gæti ég leik-
stýrt bömum i kvikmynd.
Ég sló til. Síðan sat ég í mánuð,
æfði bömin og eina stúlku sem var
ekki lærð leikkona og vann með
Hrafni til enda.
Eftir þetta hringdi Friðrik Þór í
mig. Hann var að byija á Bíódögum
þar sem var mikið af bömum.
Þannig hefur það þróast að ég er að-
stoðarleikstjóri sem vinnur með leik-
urum, öfugt við það sem gerist er-
ina þar sem skipulag og undirbM-
ingur var mjög flókið ferli. Ég var
svo stressuð að ég svaf ekki. Ég vann
bara linnulaust og var mjög meðvit-
uð um að ég kynni ekki neitt."
Hvenær fluttirðu svo aftur suður?
„Ég veit það ekki. Ég flutti bara
smám saman. Allt í einu var ég farin
að vera hér meirMutann af árinu.
Ætli ég hafi ekki flutt suður um
1995.“
Hvað með leikhúsin þá?
„Ég sótti um vinnu þar á hveiju
vori, sem leikari eða leikstjóri, en
fékk ekkert að gera. En mér þótti það
ekkert erfitt. Maður sótti bara um til
þess að minna á sig,“ segir María en
bætir við eftir andartaksumhugsun:
„Kannski var ég bara búin að brynja
mig gegn vonbrigðum. Ég er þannig
að ég reyni alltaf að láta mér líða vel,
sama hvemig allt veltist og snýst.“
Hallæríslegt upphlaup
í fyrravor setti María upp hinn
gríðarvinsæla farsa Sex í sveit i
Borgarleikhúsinu og var eftir það
ráðin á árssamning til þess að setja
upp þijú verk til viðbótar. Það var
Þórhildur Þorleifsdóttir sem réð
Maríu á leikstjórasamning en undan-
farið hefur staðið nokkur styr um
Þórhildi. Þegar María er spurð út í
átökin í Borgarleikhúsinu, segir hM:
„Þetta er ótrúlega hallærislegt upp-
hlaup. Þórhildur er óhrædd við að
Sex í sveit hefur gengið fyrir fullu húsi í
heilt leikár og verður tekið upp f haust.
mála en það er bara lífsins gangur og
eðlilegt í leikhúsi en ekki undarlegt
eða tortryggilegt. Það sem ég mun
alltaf meta við Þórhildi er að hM
kastaði mér ekki bara út í laugina
þegar ég kom óreynd þama inn. HM
fyigdist alltaf með vinnunni og ég gat
farið til hennar með öll mín vanda-'
mál, stór og smá. Það var mér mikils
virði í byijun þar sem ég var óvön að
vinna í atvinnuleikhúsi og einangr-
uð sem leikstjóri. Þórhildur er hins
vegar mjög reyndur leikstjóri og það
var ómetanlegt að geta rætt við hana
um það sem ég var að gera.
Þórhildur er skapstór kona eins og
algengt er með gáfað fólk. Við höfum
vissulega deilt um ýmsa hluti og báð-
ar staðið fast á okkar. En við höfum
ailtaf leyst okkar ágreining, því við
erum báðar að vinna í leikhúsinu og
fyrir leikhúsið og það skiptir öflu
máli. Þórhildur ber ábyrgð á list-
rænni stjómun og stefnu í þessu leik-
húsi og mér finnst hM standa sig
vel.“
Engar blóðsúthellingar
„Það gætu margir haldið að þama
væra stundaðar svakalegar blóðsút-
hellingar, en það er auðvitað bufl.
Þórhildur hefur fundið verkeM og
leiðir sem em alveg grand fyrir þetta
leikhús. HM er að dMdra því upp M
öldudal af miklum kjarki og aðsókn-
in hefur stóraukist.
Ég hef engan hitt í Borgarleikhús-
inu sem ekki á sér þann draum að
það leikhúsið nái að bómstra. Þeir
sem ekki vilja það, hljóta að fara.
Leikhúsið hefur alltaf verið átaka-
heMur og verður það alltaf. Ég get
auðvitað gagnrýnt Þórhildi fyrir ým-
islegt en þá segi ég það við hana ■
sjálfa. HM er ekkert öfundsverð af
því að koma inn í þetta félag sem hef-
ur aldargamalt mynstur. Og ég hef
ekki orðið vör við að Þórhildur sé að
gera neitt annað en að vinna þessu
leikhúsi til framdráttar."
Verður þú framvegis fastráðinn
leikstjóri við Borgarleikhúsið?
„Nei, en ég verð eitthvað að vinna
þar næsta vetur.“
Nú ert þú orðin leikstjóri. Hvað
langar þig til að gera næst?
„Ég er leikstjóri nMa og það er
gaman og ég held áfram að læra. En
þar sem ég skipulegg aldrei líf mitt,?
tek ég bara því sem að höndum ber.
Það er svo margt annað í deiglunni.
Ég er alltaf meðvituð um að ekkert
varir að eilífú. Þetta getur allt hrun-
ið á einum degi en það hefur aldrei
vafist fyrir mér að vinna við hvað
sem er til að sjá fyrir mér.“ -sús
i
húsinu og var að leika þar stórt hlut-
verk. En ég velti ekkert fyrir mér
hverju ég var að kasta frá mér, þannig
að það var mikið áfafl þegar ég áttaði
mig á þvi að ég hafði gleymst. Alveg
eins og skot. Það hringdi enginn í mig
til að biðja mig að koma suður að
leika, nema Guðmundur Ólafsson sem
bauð mér eitt hlutverk í verki sem
hann skrifaði."
Hvemig stóð á að þú hugsaðir mál-
ið ekki betur?
„Ég sit aldrei við
að plana framtíðina.
Ég hef aðeins tekið
eina ákvörðun í
líMu; að sækja um
leiklistarskólann og
er enn að jafiia mig á
því. Á sama hátt sit ég
aldrei og iðrast þess
sem ég hef gert. Þegar
upp er staðið var
þetta svokaflaða flan
nákvæMega það sem
ég þurfti á að halda.
Ég kynntist miklum
fjölda fólks, virkileg-
um karakterum, sem
er endalaus brunnur í
minni vinnu. Það síð-
asta sem leiksfjóri
þarf að gera er að
lendis þar sem þetta er skipulags- og
stjómunarstarf. Hér vinnur aðstoð-
arleikstjóri þriggja manna starf;
stjómunarvinnu, vinnu með leik-
sljóra og leikurum, stjómar upptök-
um og þjálfar statista i hópsenum. En
þannig er bara allt á íslandi."
Hvemig var að koma inn í heM
kvikmyndanna?
„Það vora mikil viðbrigði. Ég
hafði leikið í tveMur myndum sjálf
en nMa var ég hinum megin við vél-
Pétur Pan var barnasýnlng Borgarleikhússlns á liðnu leikári og verður hún tekin
aftur upp í haust. Það er Gísli Rúnar Jónsson sem er kapteinn Krókur.
hafði unnið fyrir mér frá sextán ára
aldri og vissi ekkert hvað ég átti að
gera við líf mitt. Á táningsárunum
hafði ég mest metnað til að verða skrif-
stofustúlka, kjósa Sjálfstæðisflokkinn
og verða mér úti um ibúð í Verkó.
Þetta var línan.
Ég átti vinkonu sem var í leiklistar-
skóla SÁL en þá fannst mér þetta ekki
vera fyrir mig. En ég var nýbúin að
kynnast Olgu og orðaði það við hana
að maður ætti kannski að athuga leik-
listina. Ég hafði reynt fyrir mér í
myndlist en fannst það svo einmana-
legt starf. Olga tók mig á orðinu,
kenndi mér að syngja og barði mig í
gegnum inntökuprófið í Leiklistar-
skóla íslands.
Ég varð mjög undrandi þegar ég
komst inn í skólann, því þeir sem vom
í inntökuprófmu vom flestir með leik-
listarbakteríuna. Ég var bara að leita
að einhveiju til að gera. Hins vegar hef
gæta þess að fólk hefði gaman af þessu,
vegna þess að í áhugaleikfélögum legg-
ur fólk á sig ómælda vinnu sem það
fær ekki greitt fyrir. Sjálfri finnst mér
mjög gaman að setja upp gamanleiki
með áhugaleikfélagi en enn þá
skemmtilegra að setja upp dramatísk
verk.
Rutti liorður og gleymdist
María útskrifaðist frá Leiklistar-
skóla Islands vorið 1983 og lék á sviði
fram til ársins 1989. „Eftir það hef ég
þrisvar leikið á sviði,“ segir hM, „sem
kann að hljóma mjög sorglega en það
er ekkert sorglegt við það.“
Hvað gerðist?
„KarMaður. Norður í landi. Ég var
svo ástfangin að ég flutti norður til
þess að vera með þessum manni. Þetta
þótti auðvitað algert glapræði, vegna
þess að ég var á samningi í Þjóðleik-
gera breytingar og taka áhættu, sem
mælist ekki alltaf vel fyrir hjá þeM
sem vilja lulla áfram í sama gaMa
hjólfarinu M þess að þurfa að hugsa.
Mér fannst alveg frábært að hún
skyldi ráða manneskju sem aldrei
hefur sett upp í atvinnuleikhúsi til
þess að setja upp farsa, Sex í sveit.
Þegar sú sýning gekk vel, ákvað hM
að ráða mig á leikstjórasamning og
okkar samvinna hefur verið mjög
góð. Við erum alls ekki alltaf sam-