Dagblaðið - 13.07.1978, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FLMMTUDAGUR 13. JÚLÍ1978.
Raddir
lesenda
skylda til að hlýða lagaboðum Al-
þingis?
3. Með hvaða móti er hægt að halda
framleiðslufyrirtækjunum gangandi
og jafnframt halda fullri atvinnu, ef
staðið er við „sól stöðusamning-
ana”?
4. Hvemig á að fjármagna stórfram-
kvæmdir sem á döfinni eru?
(Grundartangi, Hrauneyjarfoss-
virkjun, vegagerðir syðra o.s.frv.)
5. Hve lengi getur þjóðin „lifað um
efni fram”? Verða ekki allir að
draga úr kröfunum?
6. íslenzkur iðnaður. Má ekki taka
fyrir innflutning á vömm sem
þjóðin getur framleitt sjálf?
7. Landbúnaður. Er ekki fráleitt að
draga úr kjötneyzlu innanlands með
mjög háum söluskatti á sama tíma
og stórfé er varið til útflutningsbóta,
svo að erlendir menn fái sömu
fæðuna fyrir lítið.
8. SÍS og kaupfélögin. Er hér um auð-
hringi að ræða eða bjargráð þjóðar-
innar á erfiðum tima i strjálbýlu
landi?
9. „Báknið”, bankakerfið og skatta-
misréttið. Rabb og ræðuþóf í þing-
sölum gæti verið byrjun — en það
er ekki nóg. Verkin verða að tala!
10. Visitalan — við hvaðskal miða?
11. Slagorðið „Herinn burt — Island
úr NATÓ!” Hvenær?
Vitanlega er margt fleira á dagskrá,
en hér skal hætt.
Jónas Jónsson, Brekknakoti, skrifar:
Grein sú er fer hér á eftir var rituð
og ætluð til birtingar nokkru fyrir
kosningarnar 25. júní þegar auglýs-
ingar bárust viða að um opna stjóm-
málafundi. Eftir þvi sem mér skildist
voru þessir fundir með „gamla lag-
inu”, þar sem andstæðingar mættust
og beittu mælsku sinni og rökum, og
fundarmenn fengu að leggja orð i belg
og koma með fyrirspurnir. Þar var
sannarlega oft fjör á ferðum, og æfing
góð að bregðast bæði skjótt og djarf-
lega við annarra rökum og athuga-
semdum.
En mér skilst að þegar til kom hafi
þessir fundir bara orðið langir og
leiðinlegir: fyrirfram samdar ræður
fluttar og engin þátttaka almennra
fundarmanna, þ.e. næsta lítil skólun
fyrir ábyrga stjórnmálaskörunga!
Og svo komst greinin mín ekki að í
blöðum (sem ég reyndi við) fyrir
myndum af vonlausum kjörkandídöt-
um, og óljósu gjálfri þeirra um það
sem þeir ætluðu að afreka á þingi.
Lítill skaði skeður!
Kosningum er lokið, og margt skeði
óvænt. Enn er þó eftir að koma stjórn
á laggirnar. Sigrandi flokkum virtist
— fyrir kosningar — augljósar leiðir
úr hverjum vanda — en samt hlýtur
að verða að bollaleggja og semja, m.a.
um það sem á er minnst hér á eftir og
áreiöanlega leitar fast á huga margra
íslendinga þessa dagana.
Það er mér fagnaðarefni að nú skuli
farið að efna til opinna stjórnmála-
funda þar sem andstæðingar leiða
saman hesta sina, standa ábyrgir fyrir
máli sinu, hver og einn. Þessa er mikil
þörf og gefur von um skörungsskap
meiri og aukna virðingu Alþingis um
ieið. — Halli og Laddi mega gjarnan
missa sin á þessum vettvangi —
TIL HVAÐA RABA
Á AÐ GRÍPA?
Ber okkur skylda að hlýða lagaboðum Alþingis? spyr bréfritari.
jafnvel Omar og Guðrún Á. Símonar
þótt góð séu — á sinum stöðum.
Mörg eru vandamál þjóðarinnar nú,
og okkur kjósendum er nauðsynlegt
að vita hverjum brögðum — eða við-
brögðum — hver og einn ræðumanna
ogflokka vill beita.
Mig langar að minnast á nokkur at-
riði sem ætla má að hver sá er hugsar
sér að ná sæti á Alþingi verði að taka
afstöðu til og vera viðbúinn að kynna
og rökstyðja.
Af nógueraðtaka:
1. Verðbólgan. Á að láta hana geisa
áfram? Ef ekki — hvað vilt þú láta
gera?
2. Efnahagsaðgerðir ríkisstjómarinn-
ar i febrúar sl. A) Á að framfylgja
þeim? B) Á að hlita siðari bráða-
birgðalögunum? C) Ber okkur
Þjóðarvandi kallar á þjóðstjórn
Óraunhæft að stofna til minnihlutastjórnar
Páll H. Árnason, Þórlaugagerði, Vest-
mannaeyjum, skrifan
Kosningastríðinu er lokið. Þeir
sigurglöðu flokkar er bera áróðursins
lárviðarsveig hafa þegar haldið sínar
kosningahátíðir. Málefnalegar sigur-
hátiðir þeirra verða hins vegar að bíða
enn um sinn. Vonandi þó ekki alltof
lengi þar sem sú tilfinning ætti að
fylgja sigurgleðinni að nú sé tækifærið
komið að láta hendur standa fram úr
ermum og. hrinda þaulhugsuðum
björgunaraögerðum i framkvæmd.
Setja mjaðmahnykk á verðbólguna, og
skella henni kylliflatri og rassskella
hana rækilega fyrir illa hennar
óknytti. Hefja svo atvinnureksturinn
upp úr rekstrarlægðinni, a.m.k. upp i
miðjar hliðar, góðrar afkomu.
En misjafnt er hljóðið i forystu-
greinum sigurblaðanna. Alþýðublaðið
virðist gera sér Ijósan erfiðan vinnu-
dag framundan og ekki alveg laust við
hrollkenndan glimuskjálfta í þvi. Hins
vegar heldur Þjóðviljinn sig bara við
sama skammaskætinginn í garð
stjórnarflokkanna og fyrir kosningar.
Það hvarflar þvi eðUlega að manni, að
í slikum málflutningi telji hann sin
beztu bjargráð fólgin, enda hefur hann
sennilega fært flokknum flest atkvæði.
Máske það komi á daginn að hann telji
sér öllu heppilegra hlutverk að vera í
ábrygðarlausri stjórnarandstöðu en í
ábyrgri stjórn. t leiðara ÞjóðvUjans 6.
júU segir t.d. að stjórnin hafi verið að
gorta af blómlegum þjóðarbúskap.
Það eru öfugmæU. Stjómin hefur ein-
mitt verið að brýna fyrir þjóðinni
mjög mikinn vanda atvinnuvega og
þjóðarbús.
Og vegna þessa vanda réðist hún i
Bréfritari vill að Birgir ísleifur Gunnarsson eða Gunnar Thoroddsen verði for-
sætisráðherra i þjóðstjórn aUra flokka. Og Magnús Torfa Ólakson vill hann fá
sem ritstjóra stjórnarblaðsins.
efnahagsráðstafanir, sem af fuU-
komnu ábyrgðarleysi eru fordæmdar
og notaðar til bolabragða gegn henni.
Hins vegar sáu sigurflokkamir svo
blómlegan þjóðarbúskap, að óhætt
væri og sjálfsagt að iþyngja atvinnu-
vegunum og tómum ríkiskassa, með
stórauknum álögum, er gengju a.m.k.
jafnt til hálaunaðra og láglaunaðra
stétta. Stjómarandstaðan sá þá gmnd-
vöU fyrir aukinni einkaneyzlu.
Jæja. Hvað sem öUum áróðri liður
er það víst að aUir stjómmálaflokk-
amir sjá nú og viðurkenna mjög mik-
inn þjóðfélagslegan efnahagsvanda,
sem öU þjóðin verði að einbeita sér við
að leysa og Utinn biðtíma þoUr til að-
gerða.
Það er þvi óraunhæft að stofna til
minnihlutastjórnar, þó studd sé tak-
mörkuðu hlutleysi. Hlutleysi er ljótt
og óraunhæft orð, er felur aldrei í sér
einlægan stuðning við eitt eða neitt.
Sá sem segist vera hlutlaus er falskur.
Þjóðarvandinn nú kaUar á þjóö-
stjórn. Stjóm aUra flokka. Nú em
þingflokkamir aðeins fjórir. Það
...................................
Ökukennsla
Kennslubifreiðin er
Toyota Cressida ’78
og annað ekki.
Geir P. Þormar
ökukennari.
Simar 19896 og 21772 (símsvari).
virðist því geta farið vel á þvi að hver
þeirra fái tvo ráðherra. Þó sá flokkur
aðeins einn.er fær forsætisráðherra.
Þá kæmi þar jafnframt fram odda-
maður. Það væri mikUl fengur i því,
þó ekki væri nema eitt kjörtimabU, að
losna við hatramma stjómarandstöðu.
Reynslan hefur sýnt að hún er ætíð
meira eða minna neikvæð tíl flestra
stjómarákvarðana.
AUra flokka stjóm er áreiðanlega
óskadraumur þjóðarinnar nú. Og mig
dreymdi fyrir skömmu að ráðherra-
störfum væri i höfuðdráttum skipt
þannig milli flokka: Alþýðubandalag:
sjávarútvegs- og fjármál, Alþýðuflokk-
ur: iðnaðar-, viðskipta- og félagsmál,
Framsóknarflokkur: mennta- og utan-
rikismál, og Sjálfstæðisflokkur: for-
sætis- og dómsmál.
Landbúnaðurinn ætti að eiga ítök i
öUum ráðuneytum, því hann hefur
haldið Ufinu i þjóðinni gegnum aid-
irnar og verður ekki skUinn frá sam-
skiptunum við landið og þjóðarsálina.
Sem forsætisráðherra vUdi ég hugsa
mér Birgi isleif Gunnarsson, eða
Gunnar Thoroddsen. Lofa Geir að
hvíla sig.
Um herverndina er óþarfi að rífast
þetta kjörtímabilið. Það er alveg Ijóst
að mUcUl meiri hluti þjóðarinnar er í
dag, með þátttöku i vestrænu
vamarbandalagi. Og stjórnarsáttmála
mætti til samkomulags ákveða með
þjóðaratk væðagreiðslu.
Kæmist þjóðstjórn á hér vUdi'ég að
hún gæfi út sameiginlegt stjórnarblað,
t.d. vikulega, er aðeins fjaUaði um
stjórnarmálefni. Ritstjórn blaðsins
ætti að fela Magnúsi Torfa Ólafssyni,
sem þá fengi jafnframt nokkurt mál-
frelsi fyrir hugsanlega stjórnarand-
stöðu sína.