Dagblaðið - 13.07.1978, Blaðsíða 12

12
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 13. JÚLl 1978.
Ti/sö/u: M-Benz2623, 1968, 12 tonn, góð
dekk, ástand gott, verð og útborgun
eftir samkomu/agi. S/mi 97— 1191.
Grunnskólinn
f Bolungarvík
Auglýstar eru eftirfarandi kennarastöður:
1. Mynd- og handmenntakennara.
2. Kennara f orskóladeildar.
3. Almenns kennara.
Umsóknarfrestur er til 24.07.78.
Upplýsingar hjá skólastjóra, Gunnari
Ragnarssyni, í síma (94)7288 og formanni
skólanefndar, Ólafi Kristjánssyni, í símum
(94)7113 og 7175.
BILAPARTASALAN
Höfum úrval notaðra varahluta íýmsar
tegundir bifreiöa, tildæmis:
Nýkomnir varahlutir í Chevrolet
Cheville '65, Hillmann Hunter
'68, Moskvitch '72, Fiat 125 '72
e og Peugeot 204 '68.
Einnig höfum við úrval afkerruefni,
til dæmis undir vélsleða.
Sendum um alltland.
BÍLAPARTASALAN
Höföatuni 10-Simi 11397
BÍLASALA
Seljum í dag:
Renault 4 TL
Rcnault 4TL
Renault 4 Van
Renault4 Van
Renault 6TL
Renault 12TL
Renault 12TL
Renuult 12L
Renuult 12TL
Renault 12TSA utomatic
Renault 16TL
Renault 16 TL
Renault 20TL
BMW320
BMW518
órg. '74, verð 900þús.
úrg. '77, verð 1.800þús.
úrg. '75, verð 1.050þús.
úrg. '77, verð 1.400þús.
úrg. '71, verð 600þús.
úrg. '73, verð 1.100 þús.
úrg. '74, verð 1.400þús.
úrg. '75, verð 1.800þús.
úrg. '77, verð 2.600þús.
úrg. '78, verð 3.400þús.
úrg. '72, verð 1.100 þús.
úrg. '73, verð 1.400þús.
úrg. '77, verð 3.600þús.
úrg. '76, verð 3.600þús.
úrg. '77, verð 4.300þús.
Getum bœtt við fleiri bílum á söluskrá.
Kristinn Guðnason hf,
Suðurlandsbraut 20. Simi 86633.
PÓLSK SVÍTA
Ferðapunktar frá grafíkhátíð
Pólland hefur upp á ýmislegt að
bjóða: náttúrufegurð Zakopanefjalla,
undur saltnámanna nálægt Kraká, bú-
sældarleg sveitahéruð og falleg lítil
sveitaþorp, vel varðveitta kastala og
hallir i Endurreisnarstil og umfram
allt, menntaða og með afbrigðum gest-
risna einstaklinga sem bera útlending-
inn á höndum sér. En landið á enn
talsvert langt I það að verða reglulega
aðlaðandi fyrir ferðamanninn. Því
veldur yfirþyrmandi skrifræði á flest-
um sviðum, vankantar á ferða-
þjónustu og fyrirgreiðslu opinberra að-
ila, lítt hjálpsamt starfsfólk á hótelum
og svo hin gengdarlausa græðgi yfir-
valda i dollara. Yfirvöldin krefjast þess
að ferðamaðurinn skipti svo og svo
mörgum dollurum daglega, hótelin
krefjast þess að fá sinn skerf af dollur-
um daglega, en siðan koma almennir
borgarar, leigubilstjórar, þjónar og alls
konar vegfarendur og bjóðast til að
kaupa dollara, mörk, sænskar krónui,
pund, yen og allt á þreföldu gengi.
Dollarar, mörk, yen
Fyrir utan þau óþægindi sem af
þessu verða, þá sýnir eftirspurnin
hversu óraunhæft hið opinbera gengi
dollarsins hlýtur að vera. Nú, nú, —
hafi ferðamaðurinn skipt nægilega
miklu og geti staðfest þau skipti með
kvittunum á útleið, þá á hann rétt á
þvi að fá sin„m zloty breytt aftur i
dollara. En vei þeim sem hefur í fórum
sér fleiri zloty en kvittanir hljóða upp
á, — eða hefur ekki skipt nógu miklu.
Undirriiaður varð fyrir undarlegri
reynslu þar i landi nýverið. Sem opin-
ber gestur á dagpeningum frá Grafik-
biennalinum í Kraká, þru'ti ég ekki að
skipta mörgum dollurum i pólska
mynt. Á flugvellinum í Varsjá á hei -
leið rak ábúðarmikil embættiskona
augun í þetta og neitaði að skipta
mínum zloty aftur í dollara, þótt ég
hefði margumtalaðar kvittanir i pússi
mínu. Ennfremur tjáði hún mér þung
á brún, að ég mætti ekki taka zloty úr
landi. Þetta kalla Ameríkanar „catch
22”. Get ég ekki keypt eitthvað fyrir
þessa óveru í fríhöfninni, spurði ég þá.
Vodka og konfekt
Frihöfnin tekur aðeins dollara,
sagði konan. Hvað geri ég þá, spurði
ég. Konan hnyklaði brýrnar, en greip
svo í handlegginn á mér og leiddi mig
inn í frihöfn, að skenki þar i horni þar
sem eyða mátti zloty i áfengi og sæl-
gæti. Eitthvað byrsti hún sig við af-
greiðslustúlku þar, stillti mér upp við
skenkinn og skipaði: „Kauptu,
kauptu”. Afgreiðslustúlkan hóf þessu
næst að raða á skenkinn vodkaflösk-
um og konfektkössum og var kominn
upp i sjö af hverju er ég sagði stopp og
gaf henni afganginn af aurunum. Sú
borðalagða virti þessi viðskipti fyrir
sér með velþóknun. Hvað á ég að gera
við sjö vodkaflöskur? ekki kemst ég
inn í nokkurt land með þær í poka-
horninu, spurði ég og var nú orðinn
þreyttur á stappinu. Konan yppti öxl-
um. Þa j kom henni ekkert við. Endaði
með þvi að ég dragnaðist með flösk-
urnar um borð i SAS vél og gaf bróð-
urpartinn á leiðinni þeim sem vildu
þiggja. Þannig fór um sjóferð þá.
Mikil gróska
Ferðamaðurinn er oft erfið skepna
og vanþakklát, en hafi pólsk yfirvöld
einlægan áhuga á því að rækta hana,
vcrða þeir greinilega að koma ti!
móts við hana. i rikara mæli
Pinczehelyi Sándor, Ungverjalandi —
Serigrafia.
en þeir gera í dag. Erindi mitt þetta
sinn í Póllandi var annars af hálf-
opinberum toga, en ég hafði verið
kvaddur til sem varamaður i dóm-
nefnd fyrir ofangreindan grafík bienn-
al í Kraká. Notaði ég tækifærið til að
kynna mér pólska myndlist enn ræki-
legar og endurnýja kynni við góða vini
þar í landi. Og sem fyrr sá ég hina
miklu grósku sem virðist ríkja innan
pólskra myndlista, hvort sem, um graf-
ík, hönnun, vefnað, skúlptúr eða
blandaðar myndlistir er að ræða. Þar
virðast allir hlutir geta gerst, svo fram-
arlega sem listamenn forðast alla póli-
tík. Meira var ég var við alls konar
umkvartanir listamanna heldur en
fyrr, yfir smásmugulegum aðfinnslum
stjórnmálamanna. Leikhúsfólk kvart-
aði yfir þvi að fá ekki að fást við sam-
timaatburði í verkum sínum og einn af
þekktustu listgagnrýnendum Pólverja
sýndi mér greinar sinar sem höfðu ver-
ið ritskoðaðar, af heldur kynduglegum
ástæðum að mér fannst. 1 annarri
vitnaði hann titt i heimspekinginn
Nietszche og i hinni hafði hann vitnað
í Maó formann með velþóknun.
r
Mislagðar hendur
—- Um sumarsýningu Norræna hússins
Myndlist
K A
Sumarsýningar Norræna hússins
eru bráðum að verða skemmtileg hefð.
Á þeim hafa verið til sýnis nokkuð
samstæðir listamenn og verk þeirra
hafa verið mátulega ný af nálinni til
að draga að bæði Lndann og erlenda
ferðamenn, en báoa þessa hópa verður
að hafa í huga við skipulag slíkrar sýn-
ingar. Að vísu hefur fremur hefðbund-
in list verið þarna í fyrirrúmi hingað til
og nýjar hræringar saltaðar, en
kannski verður bætt úr því á næstu ár-
um. Mikilvægt er að búa ekki til of
einhliða mynd af íslenskri list fyrir
innlenda og (sérstaklega) erlenda sýn-
ingargesti. Þessa dagana sýnir Nor-
ræna húsið þrjá íslenska listamenn, þá
Ásgrím Jónsson.Sverri Haraldsson og
Braga Ásgeirsson og get ég ekki að þvi
gert að mér finnsl þetta einkennilega
samsett sýning og er ekki auðvelt að
koma auga á þau sjónarmið sem að
baki henni liggja.
Ósamstæð innbyrðis
1 fyrsta lagi er hún afar ósamstæð
innbyrðis og lítil tengsl milli lista-
mannanna. Út af fyrir sig er fjöl-
breytni ekki galli á sýningu, en þegar
leitast er við að draga upp einhverja
mynd af „þjóðlegum” sérkennum, þá
er æskilegt að verkin tengist á ein-
hvern hátt. í öðru lagi er mikill meiri-
hluti verkanna yfir 20 ára gamall og
gefur því næsta litla mynd af íslenskri
list í dag og i því sambandi er vert að
minnast á að fjöldi þessara verka hefur
þegar sést á almannafæri, teikningar
Sverris i bók hans og vatnslitamyndir
Ásgrims i Ásgrímssafni og annars
staðar. í þriðja lagi finnst mér óvitur-
lega staðið að Ásgrímshluta sýningar-
innar. Þær vatnslitamyndir sem hér
eru, eru að visu gullfallegár, en þær
eru afar vel þekktar og álít ég að ef
farið er út í að sýna verk Ásgríms, þá
eigi að kappkosta að sýna verk sem
sjaldan eða aldrei hafa verið til sýnis,
— úr einkasöfnum til dæmis.
Sverrir — Nr. 70 „Pétur Benedikts-
son” M. Hörður
Lituð skólavinna
Tilvitnanirnar eru einum of líkar
innbyrðis og er einum of settlega fyrir
komið á flötunum þannig að engin
spenna myndast, — eins og gerist í
málverkum Errós til dæmis. Afgang-
urinn af framlagi Braga samanstendur
af miklum fjölda módelteikninga frá
árunum 1952—59 og nú er ekki laust
Óbægileg
Finnst mér nánast út í hött að taka
allar myndir Ásgríms hér úr safni
hans, sem er önnum kafið við að sýna
þau allt árið um kring. Nær hefði ver-
ið að beina athygli sýningargesta að
öðrum listamönnum, sem ekki hafa á
bak við sig sérstakt safn og ekki hafa
sýnt lengi.
Eins og ég nefndi áðan sýnir Sverrir
Haraldsson teikningar, auk nokkurra
málverka. Þær fyrrnefndu eru flestar í
bókinni um hann og Ijóma af fágun,
en þó virðist mér Sverrir hafa gert lif-
legri hluti áður með blýanti sínum. Æ,
— og ósköp eru þær nú nálægt þvi að
vera „vúlger”, myndirnar um kvenna-
árið. Málverk Sverris eru hér á enda-
vegg, lítil um sig flest og heldur óþægi-
legfyriraugað.
Bragi Ásgeirsson kemur hér heldur
einkennilega fyrir sjónir. Tvö ný sam-
sett verk eru hér eftir hann (gerð á
viku, eins og haft hefur verið eftir hon-
um ...) og eru þau rökrétt framhald af
því sem sjá mátti á siðustu einkasýn-
ingu hans á sama stað nýverið.
Tilvitnanir í gamla meistara eru
nokkrar í þeim og er þeim ágætlega
fyrir komið í verkunum, — en þó spyr
maður sjálfan sig: 1 hvaða tilgangi?