Alþýðublaðið - 22.06.1976, Blaðsíða 12

12
iff Lausar stöður
Sérfræðingur
Staða sérfræðings i röntgengreiningu i
Borgarspitalanum er laus til umsóknar.
Umsóknir sendist yfirlækni röntgendeild-
ar, sem jafnframt veitir frekari upplýs-
ingar.
Aðstoðarlæknar
Aðstoðarlækna vantar til afleysinga á
Geðdeild Borgarspitalans.
Frekari upplýsingar veitir yfirlæknirinn.
Reykjavik, 21. júni 1976.
Stjórn sjúkrastofnana
Reykjavikurborgar.
Veitingastofan
ÞRASTALUNDUR
Veiðimenn
Nokkur veiðileyfi eru enn óseld i Sogi
(Þrastarlundar megin),og i Haukadalsá
efri. Pantanir óskast sóttar að Látra-
strönd 38.
Upplýsingar i sima 25127.
Veitingastofan ÞRASTALUNDUR v/Sog
TEOLOFUN ARHRINGAR'.
“ Fljót afgreiðsla.
Sendum gegn póstkröfu •
GUÐM. ÞORSTEINSSON
gullsmiður, Bankastr. 12
VIPPU - BltSKURSHURÐIR
Aórar stárðir. smíSaðar eflir beiðné
GLUÍ^ASMIÐJAN
Sfðumúia 20, slmi .'18220
Lagerstærðir miðað við jnúrop:
Hæð;210 sm x breidd: 240 sm
2-W) - x - 27 0 snrf
I-karaux
TRÉSMIDJA
BJÖRNS ÓLAFSSONAR
REYKJAVÍKURVEGI 68 - SÍMI 51975
HAFNARFIRÐI
HÖSBYGGJENDUR!
Munið hinar vinsælu TI-
TU og Slottlistaþétting-
ar á öllum okkar hurð-
um og gluggum.
*
E3dd er ráð nema i
tíma sé tekið.
Pantið timanlega.
Aukin hagræðing
skapar lægra verð.
Leitið tilboða.
BÉ)
SJÖNARMID
Þriðjudagur 22. júní 1976 biaöiö
du-
r
Upplýsingasljóleiki
Að fundanförnu hafa farið fram
töluverðar umræöur um
upplýsingaskyldu eöa öllu
heldur upplýsingatregðu stjórn-
valda. Aö undarförnu, nánast i
hverri viku hafa verið að koma
upp mál, mál sem eru óhugnar-
legri en við höföum imyndað
okkur að gætu gerzt á okkar litla
landi. En það eru ekki bara
þessi stórmál sem hinn almenni
borgari þessa lands vill fá svör
við, heldur og einnig mörg smá
mál fyrir kerfið en stór mál
fyrir einstaklinginn Margur er
sá landinn sem farið hefur á
flæking i kerfinu til að fá úr-
lausn sinna mála.
Þetta minnir mig á að ekki
fyrir svo löngu skaut upp
kollinum i sölum Alþingis frum-
varp um upplýsingaskyldu
stjórnvalda. Mun Olafur
Jóhannesson hafa staðið að þvi.
Bálkur þessi var svo mein-
gallaður að engu var likara en
Nixon karlinn hefði stungið þar
niður penna sinum. Siðan þetta
var hefur hvorki heyrzt hósti né
stuna frá stjórnvöldum i þá átt,
að gera kerfið oppnara fyrir
almenningi. I þvi máli er þögnin
sterkasta vopn stjórnvalda.
En það var nú ekki upp-
lýsingatregöa stjórnvalda sem
ég ætlaði aö gera hér að umfjöll-
unarefni heldur upplýsinga-
sljóleiki almennings.
Hversu langt er hægt að
traðka á rétti einstaklings án
þess að hann láti heyra frá sér?
Flestir hafa oröið fyrir þvi að
kaupa gallaða vöru. Hvernig
menn taka á þvi fer sjálfsagt
eftir einstaklingnum og hversu
mikill þessi galli er. Flestir fara
sennilegast aftur á sölustaðinn,
kvarta og í bezta falli fá nýjan
hlut i stað þess gallaöa.
Sumir koma hlutnum á fram-
færi við opinbera aðila, svo sem
blöðin, Neytendasamtökin eða
Heilbrigðiseftirlitið.
Þessi upptalning leiðir
hugann að Neytendasam-
tökunum, sem eru þvi miður i
þessu landi grátlega van-
máttug. En þrátt fyrir smæð
sina hafa þau gert marga góða
hluti.
En almenningur, illu heilli
hefur sniðgengið samtökin og
stjórnvöld hafa ekki verið jafn
vakandi i að skapa þeim þann
starfsgrundvöll sem sam-
tökunum bæri með réttu.
1 sambandi við Heilbrigðis-
eftirlitið vakna ýmsar spurn-
ingar sem forvitnilegt er aö
velta fyrir sér.
Hvernig verndar þaö hag
neytandans?
Hversu oft getur fyrirtæki
fengið aðvaranir, áður en þvi er
lokað?
Fá fjölmiðlar upplýsingar um
slikar aðvaranir?
Þessar spurningar og fleiri
hafa komið upp i hug minn nú
þegar maður heyrir lausa-
fregnir að gosflösku er inni-
halda kunni svo ótrúlegan hlut,
að það er aðeins fyrir menn meö
imyndurnarafl talsvert fyrir
ofan meðallag, sem geta gert
sér i hugarlund hvað það er.
Fjóröa undrið.’
Fram til þessa tíma hafa þrjú
náttúrufyrirbæri á Islandi verið
á orði höfð, vegna þess, að þau
séu óteljandi. Eins og kunnugt
er, eru þetta eyjarnar á Breiöa-
firði, vötnin á Tvidægru og
Vatnsdalshólar. Nú veröur ekki
betur séð en að hið fjóröa sé
komið i hópinn, axarsköft og
glöp, sem framin hafa verið i
rannsókn hinna hryllilegu
glæpamála, sem i rösklega hálft
annað ár hafa veriö í athugun
hér á landi.
Landsmenn hafa horft með
dagvaxandi ugg og undrun á
alla framvindu i þessum ó-
hugnanlegu uppljóstrunum, að
hér á þessu friðsama landi og i
riki, sem við viljum telja réttar-
riki, mori af allskyns skugga-
böldrum, sem skirrist ekki við
morðum ofan á aöra stórglæpi;
Þaö hefur ekki verið neitt á-
hlaupaverk, að komast að raun
um hvernig rannsóknir hafa
veriö reknar, né heldur hvaða á-
rangur hafi oröið af fálminu i
allar mögulegar og þó helzt ó-
mögulegar áttir. Svo má kalla,
að allar upplýsingar, sem fjöl-
miðlar hafa leitazt við að afla
sér, hafi verið harðlæstar niður
undir sjöföldum lásum og slám.
Hin eina sök þeirra, ef sök
skyldi kalla, er máske fólgin i
þvi, að reka eftirgrennslanir
sinar fremur sem snap eftir
fréttum og þá gjarnan I nokk-
urri samkeppni hvers við ann-
an, heldur en að leitazt hafi ver-
ið við að fylgja eftir og aðstoöa
við að rekja þá fáu þræði, sem
losnaö hafa.
En svo er ósýnt, hvernig slíkri
aöstoð hefði verið tekið: Þvi
miöur virðast ekki stjórnendur
allra dagblaðanna verið eins
hugar um að fá glæpamálin
upplýst.
Þannig hefur Tíminn lagt sig i
framkróka með að gera þá tvo
rannsóknarmenn, sem harðast
hafa barizt i rannsókn misferl-
ismála, tortryggilega, þá Hauk
Guðmundsson og Kristján Pét-
ursson.
Seinagangur i dómskerfinu
má einnig kallast fullkomlega
blöskranlegur, af hverju sem
það stafar. En þó verður að
telja, að nýjasta hneykslið, sem
uppskátt hefur orðið um, taki
hreinlega út yfir allan þjófa-
bálk.
Þegar handsamaðir hafa ver-
ið menn, sem sumpart hafa ját-
aö á sig sóðalegt morð og aðrir,
sem með réttu eða röngu grun-
aðir um hlutdeild i þessari og
anharskonar glæpastarfsemi,
er þess ekki gætt, að hafa hina
grunuðu og uppvlsu einangraöa
frá þvi að bera saman bækur
sinar'
Þaö liggur við að maður furði
sig á, að ekki skuli hafa verið
haldnar „hanastélsveizlur”
öðru hvoru, til þess að setja i
allri alvöru punktinn yfir þetta
furðulega i(?
Vissulega hefur lengi verið á
almanna vitorði, að fangelsis-
mál á Isiandi hafa veriö i hinum
megnasta ólestri, svo að við
liggur að refsifangar gætu
gengið inn og út úr tugthúsunum
eftir vild og geðþótta, þegar
dómsmálaráðuneytinu hefur þá
ekki þóknast að losa handtekna
sem snarast úr haldi!
Hins mun fáa hafa varaö, að
fangelsi, sem sérstaklega er
hagnýtt til þess að einangra
gæzluvistarfanga I, skuli hafa
verið svo haganlega útbúið, að
jaðri við fullan samgang hinna
grunuðu. Er nú furða þó litið
gangi eða reki i rannsóknum,
sem búa við aðrar eins aðstæð-
ur?ÍJafnveI þó blaö dómsmála-
ráðherrans upplýsi nú, eftir að
Siðumúlafangelsið hefur veriö
notaö árum saman, hafi það
verið hannað sem bilskúr/.
raskar það ekki þvl, að fávis-
legt er að láta sér detta I hug, að
ekki þurfi nær að ganga ef þar
eiga að dvelja menn i einangr-
un.
í HREINSKILNI SAGT