Vísir - 05.09.1969, Blaðsíða 12

12
m
V í S IR . Föstudagur 5. september 1969.
m 82120 gK|
rafvélaverkstædi
s.melsteds
skeifan 5
Tökum okkur:
Viðgerðir á rafkerfi
"ínamöum og
stört ;rum.
19 Mötorínælingar.
Mótorstillingar
■ Rakaþéttum raf-
kerfið
rahlutir á otaðnum
BILAR
NOTAÐIR
BÍLAR: m.a.
Rambler American ’6S
sjálfskiptur
Rambler Ambassador ’66
Rambler Classic ’66 ’65
Ramble- Classic ’63
Plymouth Fury 1 ’66
Chevrolet Chevy II ’65 ’66
Renault Dauphin ’64
Rússajeppi ’56
Ford Consul ’60
1-Iagstæð kjör, til greina
koma skuldabréf.
Verzlið þar sem
úrvalið er
mest og
kjörin bezt.
Rambler-
umboðið
JON
L0FTSS0N HF.
Hringbraut 121 10600
Bifreióaverkstæói
umm
Ljósastillingar
SKSIFAN 5
SÍMI 34362
Frú Casey hvarf aftur fram í
eldhúsið Foley tók sér sæti við
boröið. Einungis þetta stutta svar
he.fði kostað hann þau átök, að
axlir hans titruöu.
Hann tók umslagiö af diskinum
og reif það upp. Klukkan fimm-
fiörutíu og fimm gat Minton ekki
hafa sent honum bréf í öðrum til-
gangi en aö biöja hann að hafa
samband við sig. Hafði sennilega
skrifað það, eftir aö liann átti sím-
talið við Casey. Og Foley dró mynd
ina af Joy úr umslaginr..
Myndin hafði verið' brotin sam-
an þvert, svo að hún kæmist í urn-
slagiö. Bökstafirnir af töskunni,
sem hann haföi límt; é myndina,
voru horfnir. Ekkert hafði veriö
skrifaö á myndina til vöbótar þvi,
sem áður haföi veriö skrifaö á
hana.......Joy“ og „Með ástar-
kveöjum frá Audrey". Teningakasts
miði var festur viö myndina meö
pappírsklemmu, nr. 219 og papp-
írsmiði, sem á hafði veriö hripað
„JZB 745“. Foley athugaði þetta
ailt nákvæmlega, ef vera kynni, aö
Minton hefði skrifað einhverja orö-
sendingu, en svo reyndist ekki
vera.
Foley varö einskis vísari, þrátt
fyrir nákvæma athugun. Kannski
höföu þeir kastað teningum um Jov.
Minton hafði bersýnilega nóg aö
starfa. Hann haföi ekki einungis
hnuplaö formúlunnl úr stálskáp
prófessorsins, heldur og myndinni
af Joy á barnum í Erin-gistihúsinu.
Þar með var sú gáta ráðin. Minton
hlaut að hafa komið aftur inn á bar-
inn um kvöldið og séö leikaraskap-
inn með myndina, en ekki gert vart
við sig. Kannski hafði hann líka
aldrei rarið, Foley þorði ekki aö
treysta minni sínu varöandi það,
sem gerzt haföi þaö kvöld. En það
var þetta með teningakastsmiöann,
hvað mundi þjáífaður niósnari geta
lesið úr þeim dularmerkjum?
„Göðán dag..."
f þetta skiptið var þaö heima-
sætan, klædd vínrauöri kápu og á
háhæluðum skórn, með örlítinn lit-
blæ á vörunum og fegurri en
nokkru sinni. Það glöði á tinnu-
dökkt hárið eins og hrafntinnu í
sóiskini. Hún tók sér sæti við borö-
iö gegnt honum.
, Sváfuö þér vel?“ spuröi hún.
„Eins og steinn, bakka yöur fyr-
ir“
„Morgunverðurinn kemur eftir
andartak. Pabbi varö aö fara aö
heiman eldsnemma í morgun hann
á að flytja mál fyrir rétti í Skibb-
ereen í dag. Og Rorv er farinn í
skólann".
I-Iún hjalaöi, og þaö var helzt að
sjá, aö sjálf tæki núr: ekki eftir
því, hvaö hún var að segja. Star-
blíndi á Foley.
„Þessar skrámur á kollinum á
mér eru að fullu grónar“, sagði
hann.og gerði sér upp kæti. Reyndi
þannig af ásettu ráði að dreifa at-
hygli hennar. Ef hún tæki eftir þvi,
hve erfitt honum var um andar-
dráttinn, mundi hann fá áminningu,
strangari en nokkru rinni fyrr, skil-
orðslausa skipun um, aö hann yröi
að gera svo vel aö 'eggjast aftur í
rekkju. Hann reyndi sem mest hann
mátti aö hafa hemil á andköfunum.
„Ég held samt, að þaö sé viss-
ara aö hreyfa ekki við umbúöun-
um“, sagði hún.
Frú Casey kom inn meö flesk
og egg á bakka, ávaxtamauk rist-
að brauö og te. Mary stóö upp og
kyssti hana á vangann.
„Þér hafið tekiö eftir bréfinu?"
spurði írúin Foley.
„Já, þakka vöur fyrir“.
„Þaö ætlar að veröa heitt i dag“,
sagöi f.ú Casey. I-iún skenkti tei i
bollana. „Þú veröur aö sýna honum
kastalann, þar sem liann sést bezt.
frá veginum“, sagði hún viö dóttur
sína. Kannski langar hann til að
taka mynd af honum þaöan“ Sneri
máli sínu svo aftur aö Foley. „Það
má sjá kastalann hinum megin viö
fljótið, þegar kemur mílu eöa þvi
sem næst út: fyrir borgina“ s%göi
hún.
Foley staröi i diskinn sinn, þungt
hu.gsi. Þegar hún spuröi um bréfið,
var þaö auövitaö ekki vegna þess,
aö hún óttaðist, að hanr, hefði ekki
séö það, heldur langaöi hana til að
vita ehthvaö um efni þess. Og ef
hann því léti sem harm heföi naum
ast tekiö eftir spumingunni eöa
ekki skiliö hana, gat það vakió ö-
heppilegan grun.
„Það var Minton kunningi minn,
sem hripaöi mér Iínu“, sagöi hann.
Braut skurnina á egginu og bætti
við. „Hann hefur sem sagt gert
þaö áður en ég hringdi til hans.
Ekkert alvarlegt aö sjálfsögöu, þaö
sama og hann sagði í símann, aö
hann byói mér upp á hressingu í há
deginu.“
Þessi ræöa þött ekki væri hún
lengri, var nóg til þess, aö honum
varð svo erfitt um andardráttinn
aö þær mæögur litu báðar á hann,
frúin undrandi, heimasætan meö á-
hyggjusvip. Tóku svo að gefa teinu
annarlegan gaum til að láta ekki á
því bera.
Foley veitti því ekki athygli. —
Hann '"'kkst viö eggið og spurói
sjálfán &§, hvort þetta hefði ekki
veriö senniieg lygi. Þær aöstæöur
;>' skfipazt að njósnari væri til-
neyddur aö grípa til lyginnar, hann
var ekki í neinum vafa um það.
Ef til vill færi svo, að hann reynd-
ist liötækur á þeim vettvangi..,
FIMMTÁKDI KAFLI.
„Þér eruö, satt bezt aö segja,
hirðulausari en höf er að. Þér ættuð
aö liggja í rúnrinu .. .“
„Ég geri mér það ijóst. En mér
er þaö ekki nokkur leiö. Ekki get
ég eytt öllu orlofi mínu liggjandi á
bakið.“
„Ég hefði átt aö geta sagt mér
þetta sjálf við morgunverðinn. Á
ég ekki aö taka viö stýrinu. Þá gæt
uð þér lagzt fyrir í aftursæunu og
hvílt yöur.“
„Ég hef gaman af aö aka. Og
þetta líður hjá . ..“
„Þér eruð ákaflega kærulaus“.
Þessu hafði Foley svarað áður
Við þaö var engu að bæta. I-Iann
ók méð gát eins og leiö lá um aðal
strætiö.
„Eruö þér mikiö þjáður?“ spurði
Mary.
„Ekki sérlega. En það er gott
aö hafa hjúkrunarkonu við hönd-
ina“.
„Þaö er ég líka viss um.. . þaö
er aö segja, ef ég fengi nokkru að
ráöa. Þá lægjuð þér líka í rúminu.
Eru Bandaríkjamenn yfirleitt svona
erfiðir sjúklingar?“
„Viö erum frægir fyrir jiað. Höf
um aldrei tíma til að vera veik-
ir...“
Þau voru komin út fyrir borgina.
Við tóku lágir skógi vaxnir ásar.
Vegurinn lá meðfram Bandonfljót-
inu.
Fljótiö var breitt og lygnt, bugð-
óttur vegurinn auöur af farartækj-
um að kalla. Foley þeytti þó bíl-
homið til vonar og vara, þegar
hann ök fram úr dráttarvél, sem
skrölti áfram með gönguhraöa. —
Hann haföi annað augað stöðugt á
veginum, hitt á fljötinu, straum-
hægu og glitrandi. Enn átti hann
erfitt með andardráttinn. Dauölang
aði til að kveikja sér í pípu, en
mátti það ekki vegna andarteppunn
ar eins og á stóö. Hann,fann daufa
ilmvatnsangan leggja fyrir vit sér
í hvert skipti sem honum varö lit-
iö til vinstri, niður að fljótinu. —
Mary sat með handtöskuna í skauti
sér og lét hendurnar hvila á hank
anum. Foley var yfirleitt ekki sér-
lega hrifinn af slikri angan, fannst
hún þó skárri en af sótthreinsunar
lyfjum, en að þessu sinni gegndi
nokkuð öðru máli. Flann kunni ekki
Hjálpi
allir...
EDDIE CONSTANTINE
kann ekki við þetta. Af hverju
pabbi ekki, þegar ég ber að dyr-
— „Reyndu að opna dyrnar I hálfa
„Þeir hafa ráðizt á pabba!“
hvar er faðir yðar?“
EN VOÖN FOKLADER PKÆSIDLNÍP/LLÆEE. - -1-A
En Bill ekur frá forsetahöllinni... „Hvað
um þriðja vörðinn? Af hverju tókuð þið
hann ekki -neð?“ — „Af því aö það var
ekki nauðsynlegt. Hann mun aldrei vitna
gegn nokki'um manni.“