Vísir - 02.03.1972, Blaðsíða 4

4
Fimmtudagur 2. marz 1972.
Fann rúmar 4 milljónir
í pappírskörfu ó salerni
Augy Andreu Cigura, 60
ára gamallar ræstinga-
konu, stóð*á stilkum, er hún
siðastliðinn sunnudag stóð
allt i einu með mörg
þúsund dollaraseðla í
höndunum.
Andrea þessi hefur þann starfa
að þrifa til i lest, sem er i ferðum
á milli Parisar og Rómar og er
ferjuð á milli landa af danskri
ferju. Alpen/Nord er heiti
þessarar hraðlestar, og hún var
einmitt á ferö meö dönsku ferj
unni, er hið óvænta skeði.
t pappirskörfu undir vaskinum
á einu salerni lestarinnar fann
Andrea peningana, er hún var i
þann mund að hvolfa úr körfunni
ofan i sekk sinn. Hún rak allt i
einu augun i þrjá eins böggla,
sem um var vandlega vafið
hvitum umbúöapappir. Einn
pakkanna var litið eitt opinn i
annan endann og nokkrir
seðlanna gægðust út.
Andrea þreif strax til sin
pakkana og hélt með þá til skip-
stjórans á ferjunni, sem siðan
setti sig þegar i stað i samband
við lögregluna.
Úr pökkunum voru peninga-
búntin talin hvert af öðru: 15 búnt
20dollara seðla, 15 búnt 10 dollara
seðla og 10 búnt 5 dollara seðla.
Samtals 50.000 dollarar, eða sem
svarartil4 milljóna isl. króna og
320 þúsund krónum betur.
Ekki hefur enn verið kannað til
hlitar, hvort þarna sé um falsaða
seðla að ræða, en glöggt má hins
vegar greina, að seðlarnir hafa
aldrei komizt i umferð. Þeir eru
allir glænýjir.
Eru þetta falsaðir seðlar, sem
hafa misfarizt? Eða eru þeir ekta
og aðeins geymdir i körfunni á
meðan tollskoðun danskra fór
fram? Eða eru þetta peninga-
greiðslur til fiknilyfjasmyglara
ellegar smyglara klámvarnings
frá Kaupmannahöfn?
Óupplýst mál segir alþjóða-
lögreglan og stendur úrræðalaus
eða - litil fyrir framan þennan
óskiljanlega peningafund.
„Þetta er bankarón,
góðan daginn........................."
Og það er alltaf verið að ræna og rupla i útlöndum engu slður en hér á
Fróni. Meðfylgjandi mynd er frá bankaráni, sem framið var i Houston I
siðustu viku. Negrinn á myndinni, sem heldur bankaverðinum kyrrum
með skammbyssuhlaup upp að höfði hans, er einn þriggja ræningja,
sem rcðust inn i South Texas Bank i Houston og létu greipar sópa i
gjaldkerastúkunum, og hurfu siðan á braut. Sjálfvirk myndavél I
afgreiðsiusal bankans tól meðfylgjandi mynd, en er Houston-lögreglan
skoðaði myndina, greindi hún þegar, að ncgrinn væri Carl Levern frá
Houston - en sennilega er hann nú kominn langa vegu þaðan, er þetta er
ritað.
Lögreglumaðurinn á myndinni heitir svo Róbert G. Luna, en honum
varð ekki meint af heimsókn bankaræningjanna. Bankinn sá hins
vegar af sem svarar einni milijón og sjö hundruð og sextíuþúsund
krónum íslenzkum i hendur ræningjanna, og ennfremur rændu bófarnir
nær 90 þúsund krónum frá nokkrum viðskiptavinum bankans.
Þær heita Inge og Vivi, stripuðu stelpurnar tvær á myndinni. „Nektarsenurnar virtust okkur vera sjálf-
sagður hlutur og ekkert vera eðlilegra en að þær væru á sinum stað og einmitt svona, ” segir höfundur ball-
ettsins „Sigur dauðans”, nefnilega hann Flemming Flint, sem sjálfur striplast I ballettinum i nokkrar
minútur.
FYRSTA STRÍPLK) í
KONUNGLEGA LEIKHÚSINU
Og þá er stripl Dana
loksins komið upp á
fjalir Konunglega leik-
hússins þeirra. Um
miðjan síðasta mánuð
var frumsýndur þar
ballettinn „Sigur dauð-
ans” eftir Flemming
Flint. Ballettinn hefur
að geyma tvær senur,
þar sem leikararnir
dansa allsnaktir, en at-
riðin eiga að túlka und-
irheima mannlifsins og
saurgun þess.
— Þetta er einfaldlega sterk-
asta framsetning þess atriöis,
sem völ er á, og jafnframt það
raunverulegasta og listrænasta,
útskýrði Flemming i blaðaviðtali.
— Það eru nú ekki nema til
samans sjö til átta minútur, sem
fara i þessi nektaratriði á þeim
áttatiu minútum, sem ballettinn
stendur yfir, svo atriðin ættu ekki
að koma að sök. Við lifum jú á
þeim timun, að naktir likamar
teljast ekki lengur neitt dóna-
legir. Nekt er ekki sama og klám.
Við getum þvi leyft okkur að
brúka nektina sem effekt eins og i
þessu tilviki.
— En hvers vegna þá að klæða
leikarana úr hverri einustu
spjör?
— I annarri nektarsenunni er
sprautað sérstökum vökva yfir
einn dansarann til að forða
honum frá skæðri pest. Það liti
ábyggilega kátbroslega út að sjá
leikarann standa á nærbrókunum
undir bununni. Miklu nær að láta
hann bara vera berstripaðan,
segir Flint, en það er einmitt
hann sjálfur, sem fer með hlut-
verk þess herramanns, sem hér
um ræðir.
„Sigur dauðans” fjallar um
hnignun alls sem er, og endar
með þvi að allt deyr. 1 lokaatrið-
inu er það sem seinni nektar-
senan kemur fyrir. Þar eru
fremstar f flokki þær Vivi Gelker
og Inge Jensen. Þær fara með
hlutverk kvenna, sem á hinztu
stundu yfirbugast af vonleysinu
og hella sér út i að gera allt það
sem þær hafði dreymt um fram til
þessa. Þær dansa í kringum gull-
kálfinn, baða sig i peningum og
varpa klæðum. Að lokum hel-
tekur tómleikinn þær.
Mengunina hefur Flemming
ekki tekið til meðferðar sökum
þess, að það vandamál er nú i
tizku. Flemming hefur einfald-
lega mengunina við húsgaflinn
hjá sér. Hann hefur fylgzt með
þvi, hvernig fiskarnir deyja i
Skarridsö sökum brennisteins-
óþverra, sem mengar vatnið.
Dauðir fiskar hrannast upp með-
fram sjávarsiðunni fyrir framan
húsdyrnar hjá Flemming.
— Mengunin er ægileg, segir
ballettmaðurinn. Astandið fer
hriðversnandi og hrópar á
aðgerðir til að sporna við áfram-
haldandi mengun. Það verður að
taka eitthvað til bragðs. Við
verðum öll að taka saman hönd-
um i baráttunni. Ég álít það allt
eins hlutverk listamanna að gera
lýðnum ljóst hvert stefnir. —
— Og til þeirra hluta eru
nektarsenurnar i „Sigri dauðans”
nauðsynlegar?
— Já, sem hjálpargagn. Við
unnum uppfærslu ballettsins af
kostgæfni og okkar innstu sann-
færingu. Fyrir okkur var ekkert
eðlilegra en þessar tvær nektar-
senur. Tilvist þeirra i verkinu var
að okkur fannst ekkert tiltöku-
mál. Ekkert virtist okkur eðli-
legra en að þær væru á sinum stað
og einmitt svona.
— Þær eru ekki með til að
draga áhorfendur að?
— Nektaratriði eru ekki lengur
nógu nýstárleg til að hafa tiltak-
anlega áhrif á aðsókn að sýn-
ingum, hverjar svo sem þær
kunna að vera, svarar Flemming
snöggt. Nekt dansaranna kann ef
til vill að hneyksla einstaka
áhorfanda, en fjöldinn kann þv-i
ábyggilega bara vel að sjá það nú
með eigin augum, hvernig likami
ballettdansara raunverulega
starfar i dansi.
Flemming Flint stendur hér allsnakinn undir vatnsbununni, sem á að
forða honum frá skaðræðis pest. Músikina við „Sigur dauðans” samdi
Thomas Koppel, en hljómlistarfiutninginn annast hin vinsæla pop-
hljómsveit Dana, Sevage Rose.