Vísir - 11.03.1972, Blaðsíða 6

6
Visir. Laugardagur 11. marz 1972.
vism
Útgefandi
Kramkvæmdastjóri
Hitstjóri:
y Fréttast jóri:
Hitstjórnarfulltrúi
Auglysingastjóri
Auglýsingar
Afgreiösla:
Hitstjórn:
Heykjaprent hf
Sveinn H. Eyjólfsson
Jónas Kristjáasson
Jón Birgir Fótursson
Valdimar H Jóhannesson
Skúli G. Jóhannesson
Hverfisgötu 32. Simar 15610 11660
Hverfisgötu J2. Simi H660
Siftumúla 14. Simi 11660 i r> linur-
Askriftargjald kr. 225 á mánuöi inranlands
i lausasölu kr. 15.00 eintakiö
Blaöaprent hf.
Vitið þér enn — eða hvað?
Engum, sem nokkuð fylgist með þróun mála i
heiminum getur dulizt hvaða aðferðum komm
únistar beita til þess að ná takmarki sinu. Að
ferðirnar eru tvær, annaðhvort bylting, þar sem
sliku ofbeldi verður við komið, eða lævisleg undir-
róðursstarfsemi til þess að grafa undan máttar-
stólpum þjóðfélagsins og skapa þannig öngþveiti,
sem orðið gæti lýðræðisskipulaginu að falli. Þeir
þykjast vera málsvarar alþýðunnar og vilja bæta
lifskjör þeirra, sem lakast eru settir i þvi efni. Þeir
tala mikið um frelsi og jafnrétti og vinna að þvi
öllum árum að gera sem flesta óánægða með hlut-
skipti sitt. Þessi áróður er framreiddur með ýmsu
móti, eftir þvi sem bezt hentar á hverjum stað. Ef
þurfa þykir, afneita þeir t.d. öllu sambandi við hús-
bændur sina og lærifeður i Austurvegi, segjast vera
frjálslyndir vinstri menn, sem ekkert eigi skylt við
kommúnisma. Þeir skipta um nafn á flokki sinum
eftir þörfum og breyta sér i hvert það gervi, sem
tilgangi þeirra má bezt þjóna.
Þessa aðferð kommúnista ættu allir vitibornir Is-
lendingar að kannast við. Af henni er þegar fengin
hér svo löng og ótviræð reynsla. En hún virðist samt
ekki hafa nægt til þess að sannfæra stóran hóp
landsmanna um þá hættu, sem vofir yfir þjóðinni, ef
hún lætur þessa menn ná þvi takmarki, sem þeir
stefna að. Hinir ,,nytsömu sakleysingjar”, sem
styðja þann flokk, sem þessa stundina kallar sig
Alþýðubandalag, eru að vinna að þvi, að leiða yfir
land sitt og þjóð sömu örlög og Tékkar og aðrar
þjóðir fyrir austan járntjaldið hafa hlotið við það að
lenda undir járnhæl kommúnismans.
Ótrúlega margir eru svo barnalegir að halda, að
kommúnistar hér á íslandi séu eitthvað frábrugðnir
sálufélögum sinum i öðrum löndum. Kerfið er alls
staðar það sama. Það er blekking, þegar verið er að
tala um „islenzkan sósialisma”. Jafnvel þeir, sem
ánetjast kerfinu i góðri trú, hugsjón og einlægri
sannfæringu um, að þeir séu að vinna að heill þjóðar
sinnar, eru orðnir þrælar þess, áður en þeir vita af
og farnir að framkvæma þau ódæðisverk sem kerfið
fyrirskipar. Ranki þeir svo við sér og reyni að snúa
frá villu sins vegár, mega þeir biðja guð fyrir sér og
dugar ekki til, þar sem valdið er nógu sterkt. Um
það er óþarft að nefna dæmi. Þau þekkja allir, og
þau eru alltaf að gerast. Slikar fréttir berast okkur
daglega.
Málefnasamningur rikisstjórnarinnar, sem nú er
við völd á íslandi, er skýrt dæmi þess, hvernig lýð-
ræðisflokkar, sem neyðast tjí þess að taka upp sam-
starf við kommúnista, geta látið þá hlunnfara sig i
slikum samningum. Og þó kemur ekki allt fram i
þvi sem prentað er og opinberlega birt. Sitthvað
fleira hefur gerzt, sem almenningur veit nú, en
einnig sumt, sem hann veit ekki. Kommúnistar
kunna að færa sig upp á skaftið og eru ófeimnir við,
þegar þeir hafa fengið aðstöðu til þess. Samkvæmt
stjórnarsamningunum og verkaskiptingu ráð-
herranna áttu þeir ekkert að koma nærri utanrikis
málunum. En hvernig hefur farið? Það vita allir.
En hafa nógu margir áttað sig á þvi, hvaða afleið-
ingar sú ráðabreytni getur haft, og er af komm
únistum ætlað að hafa, fyrir framtið og frelsi is
lenzku þjóðarinnar?

Demókratar hlógu i fyrsta sinn
i kosningabaráttunni, þegar
blaðamaðurinn Anderson „fletti
ofan af” hneykslismáli, sem
helztu ráðunautar Nixons og hann
sjáifur flæktust i. Asakanir um
mútur og neyðarleg frammistaða
þess manns, sem Nixon ætlar að
setja i dómsmálaráðherraemb-
ættið, eru mikið áfall fyrir forset-
ann og gerast á versta tima fyrir
hann.
Richard Kleindienst, eftirlæti
forsetans, virðist hafa hlaupið á
sig i málinu og hegðun hans i
meira lagi vafasöm. Anderson
segir, að Kleindienst sé orðinn
ber að lygum i vitnisburði sinum
fyrir þingnefnd.
Anderson segist hafa sannanir
fyrir þvi, að simafyrirtækið In-
ternational Telephone & Tele-
graph Corporation hafi heitið að
leggja miklar fúlgur i flokkssjóð
repúblikana, sem a að notast til
að standa straum af flokksþingi i
ágúst, þar sem valdir verða
Ráðherraefni Nixons sagði, að þessi fundur hefði aldrei verið
haldinn. — Kleindienst og framkvæmdastjóri ITT, Rohatyn.

Ráðherraefni Nixons
ber að ósannindum
Demókratar hlógu í fyrsta sinn í kosningabaráttunni
írambjóðendur flokksins. 1 stað-
inn hafi dómsmálaráöuneytið lát-
ið niður falla mál gegn fyrirtæk-
inu fyrir brot gegn bandariskum
lögum um einokun, „hringalög-
gjöfinni.”
Simafyrirtækið, skammstafað
ITT, sameinaðist fyrirtækinu
Hartford Fire Insurance Co.,
brunatryggingafélagi. Eignir ITT
eru metnar á um 600 milljarða
króna, og eignir Hartford Fire In-
surance á um 170 milljarða
króna.
Þetta töldu stjórnvöld i fyrstu
verabrot gegn lögum um hringa-
myndun.
Sumarið 1969 gerði Richard
McLaren aðstoðardómsmálaráð-
herra mikið áhlaup á ITT og hóf
þrjár málsóknir á hendur þvi.
McLaren varð kunnur fyrir að
beita sér gegn hringum. Hann
fylgdi þessum málum fram af

Aðstoðarráðherrann McLaren
gekk hart fram gegn ITT, en
allt i einu..
miklum ákafa fram eftir ári 1971.
Þá gerðist það skyndilega og án
skýringa, að málin voru felld nið-
ur. Dómsmálaráðuneytið lýsti þvi
yfir á miðju sumri, að ITT mætti
halda Hartford Fire Insurance, ef
það léti tæpa 100 milljarða af öðr-
um eignum. Þetta var mikill og
óvæntur sigur fyrir ITT.
Frúin sendi aðvörunar-
bréf.
Sú spurning vaknaði þá þegar
og var nokkuð hreyft i fjölmiðl-
um, hvernig hefði staðið á þess-
um sinnaskiptum stjórnarinnar.
Blaðamaður Anderson er stjórn-
völdum meiri þyrnir i aug-
um en aðrir menn, siðan hann
komst yfir og birti margs konar
leyniskjöl um það, sem gerðist á
fundum æðstu manna landsins,
þegar þeir gerðu upp við sig, hver
ætti að vera afstaðan til styrjald-
ar Indverja og Pakistana. Banda-
ríkjastjórn reyndist hafa áhuga á
að „smygla” hernaðarstuðningi
til stjórnar Jaja Kans um eitt-
hvert land, svo að litið bæri á.
Stefna Nixons á opinberum vett-
vangi var hins vegar miklu hlut-
lausari. Það kom mjög illa viö
Nixon og varð honum álitshnekk-
ir viða um lönd, þegar afstaða
stjórnarinnar og andstaða við
Bangladess var afhjúpuð meö
þessum hætti. Anderson segist
hafa komizt yfir bréf er Dita Be-
ard, starfsmaður ITT, hafði ritað
til varaforseta ITT f Washington.
Illlllllllll
h'maa JSM
Umsjón:
Haukur Helgason
Þar fiallar Dita Beard um
hringamálið og minnist á loforð
ITT-manna um greiðslur um 40
milljóna króna til repúblikana-
flokksins. Greiðandi átti að vera
Sheraton Corporation of
America, sem er dótturfyrirtæki
ITT. Hún segir, að þessi höfðing-
lega gjöf ITT hafi náð langt til að
bæta stöðuna i hringamálinu. ,
Hins vegar segist hún skrifa bréf-
ið til að vara við þvi, að of mikið
sé farið að leka um þetta mál, og
verði að sjá til þess, að menn séu
ekki of opinskáir. Ella fari
„samningar okkar við dóms-
málaráðuneytið i hundana”.
Nixon vildi „settla”.
Aðstoðarmaður Andersons sór i
fyrradag, að hann hefði heyrt
Ditu Beard segja frá samtali við
John Mitchell, sem var dóms-
málaráðherra, þar til fyrir
nokkrum dögum, er hann lét af
embætti til að verða æðsti skipu-
leggjandi kosningabaráttu
Nixons. Þar hafiMitchell sagt,að
Nixon óskaði eftir þvi, að málið
yrði, settlað”, eins og hér er
stundum sagt, það er, að fundin
yrði leið til að ITT mætti vel við
una.
Mitchell segist aðeins hafa
rabbað við frú Beard i veizlu. Svo
vill til, að fyrrverandi lögfræö-
ingafyrirtæki Mitchells hafði haft
með mál ITT að gera áður fyrr,
og Mitchell hafði þvi opinberlega
lýst þvi yfir, að hann mundi engin
afskipti hafa af hringamáli ITT
sem ráðherra.
Hitt Rohatyn fimm
sinnum.
Þvi var það aðstoðarmaður
Mitchells i ráðuneytinu Richard
Kleindienst, sem fjallaði um
málið opinberlega fyrir hönd
stjórnarinnar. Nixon vill, að
Kleindienst verði eftirmaður Mit-
chells i embættinu nú, og
öldungadeildin hafi lagt blessun
sina yfir þá skipan. Fyrstu við-
brögð Kleindiensts voru, að hann
neitaði að hafa tekið nokkurn þátt
i samningum við ITT i þessu
máli, sem fróðir menn um við-
skipti segja, að hafi skipt milljörð-
um króna fyrir ITT. En þar varð
Kleindienst ber að ósannsögli.
Blaðamaðurinn Anderson hélt
bvi fram. að Kleindienst hefði hitt
framkvæmdastjóra itt, Felix
Rohatyn, fimm sinnum. Klein-
dienst neyddist til að viðurkenna
þetta.
Sökin hjá kerfinu?
Ráðamenn keppast nú um að
bera af sér þessar alvarlegu
sakargiftir, og Kleindienst óskaði
eftir þvi, að öldungadeildin tæki
mál hans fyrir að nýju, svo að
hann gæti hreinsað sig af
ákærum. Yfirheyrsiur
fara nú fram, en frú Beard
erforfölluð,fékk hjartaáfall og er
ekki sögð geta borið vitni i bili.
Allir munu sammála um, að
málið er mikið áfall fyrir Nixon i
kosningabaráttunni, hvernig sem
þvi lyktar. Sumir segja þó, aö
þess háttar mál séu ekki eins-
dæmi og séu sök „kerfisins.”
Fátt getur komið Nixon verr I upphafi kosningabaráttunnar.