Vísir - 20.09.1975, Blaðsíða 9

Vísir. Laugardagur 20. september 1975.
FLUGAN
Eru leikhúsin
að gamlast?
Sá sem veltir fyrir sér vali is-
len/kra leikhúsa á erlendum
leikritum siðustu misséri, sér
auðveldlega fyrir sér gamalgró-
iðsafn, þar sem keppzt er við að
raða i sýningarskápana menj-
um frá liðinni tið. Sérstaklega á
þessi samliking við ef spurt er
eftir þvi sem efst er á baugi I
leikritun erlendis — þar hafa
leikhúsin haft lltið sem ekkert
upp á að bjóða.
Ætti að draga ályktun af þeim
leikritum sem sézt hafa á is-
lenzku sviði siðastliðna tvo vet-
ur, gæti maður haldið að öll
heíztu leikskáld sem nú eru
uppi, væru látin eða hætt að
skrifa, ogleikritun þar með liðin
undir lok — i þessu tilfelli verð-
ur þó að undanskilja sænska
framleiðslu.
Þetta er þvi furðulegra, ef
hugsað er til þess, að fyrir að-
eins örfáum árum þótti ekkert
tiltökumál, þó verk eftir Max
Frisch, Durrenmatt, Ionesco,
Beckett, Weiss, Sartre, Albee,
Pinter, Mrozek, Arrabal væru
leikin hér að staðaldri — ög eru
þessi nöfn þó aðeins valin af
handahófi.
Hvað er að gerast i leikritun
erlendis? Eru menn hættir að
skrifa leikrit? Eða eru islenzku
leikhúsin farin að gamlast og
hætt að fylgjast með timanum?
Þvi miður virðist stefnan sú
að sýna alls ekki nútimaverk
skrifuð eftir strið, — I.þessu til-
felli verður þó að undanskilja
samsetning frá frændum Dana,
Svium.
Fyrirbærið dularfulla
Til er fyrirnæri i islenzku leik-
húsi, sem er svo sér-islenzkt, að
ég veit enga þjóð sem getur
státaðaf neinu liku. Hér á ég við
innflutning á sænsku grátkonu-
væli upp á islenzkt leiksvið.
Fyrir einhverja óskiljanlega
uppljómun hafa leikhúsin talið
það heilaga skyldu sina aðtelja
blásaklaúsúm Islendingum trú
um að i Sviþjóð væri að finna lif-
andi brunn hins andlega seims!
Grátkonuvæl þetta sem læzt
gjarnan brjóta þjóðfélagsleg
fyrirbæri til mergjar, sækir
helzt efnið á upptökuheimili,
elliheimili, vandræðaheimili,
sjúkraheimili eða kærleiks-
heimili. Venjulega er þessi
samansetningur álika merki-
legur og leiðari i dagblaði.
Munurinn er bara sá að dagblað
er heppilegri vettvangur fyrir
leiðara en leikhús, á sama hátt
og leiksvið reynist að öllu jöfnu
betur fallið til leiksýninga en
dagblað.
Sé tilgangurinn sá að vekja
fólk til hugsunar um þau mál
sem leikritin þykjast skilgreina,
skjóta þau oftast framhjá
markinu, þvi ég þekki engin
dæmi þess að fólk hafi verið
vakið til umhugsunar i leikhúsi,
með þvi að reyna að drepa það
úr leiðindum. Venjulega skortir
þau allan kraft, sannfæringu og
innri eld til að halda athygli
áhorfandans, — að ég nú tali
ekki um húmorinn, sem
naumast örlar á. Leiktextinn
sjálfur er grátbólgið núll.
Ef menn vilja sýna pólitiskar
þjóðfélagsádeilur sem einhver
kraftur og andagift er i, þá
standa Arrabal, Weiss, Havet
eða Genet og Gunter Grass okk-
ur nær, auk fjölda annarra höf-
unda bæði fyrir austan og vest-
an tjald. Að ekki sé minnzt á
alla lærisveina Brecht.
Ég get þvi miður ekki skýrt
áhuga islenzkra leikhúsa á
sænsku grátkonuhjali — grát-
konur háfa aldrei valdið
byltingu.
Það væri óskandi að
leikhúsin sýndu meir af þvi sem
er að gérast i leikritun erlendis,
bæði til að örva og upplýsa is-
lenzka leikritun, og siðast en
ekki sizt til að kynna áhorfend-
um það Sem ferskast er i
nútimanum. Við skulum vona
að korhandi leikár bjóði heim
betri tið og litskrúðugri blóm-
um i haga.
Ef norræn samvinna og sam-
skipti eiga eftir að framkalla
önnur eins móðurharðindi á
öðrum sviðum og við höfum
gengið i gégnum á islenzku
leiksviði siðustu misseri, þá er
kannski loksins kominn pottþétt
skýring á þvi hvers vegna for-
feður vorir flúðu frá
Skandinaviu.
Eru íslenzk leikhús hætt að fylgjast með timanum: þvi sem er
efst á baugi I leikritun erlendis?
Myndin sýnir atriði úr Beðið eftir Godot sem Leikfélag
Reykjavikur sýndi leikárið 1959—60. (leikstjórn: Baldvin
Halldórsson, þýðing: Indriði G. Þorsteinsson) Leikarar: Flosi
Ólafsson sem Pozzo, Guðmundur Pálsson sem Lucky, Arni
Tryggvason sem Estragon, Brynjólfur Jóhannesson sem Vladi-
mir.
Hrafn
Gunnlaugsson
skrifar
Meistaratvimenn-
ingskeppni Bridgefé-
lags Reykjavikur hófst
s.l. miðvikudagskvöld
og eftir fyrstu umferð
eru Sigfús Þórðarson
og Vilhjálmur Pálsson
efstir með 207 stig.
Röð og stig efstu para er sem
hér segir:
1. Sigfús Þórðarson —
Vilhjálmur Pálsson 207
2. Daniel Gunnarsson —
Steinberg Rikarðsson 201
3. Ólafur H. Ólafsson —
Jón G. Jónsson 195
4. Einar Þorfinnsson —
Páll Bergsson 191
5. Halla Bergþórsdóttir —
Kristjana Steingrimsd 189
6. Guðmundur Pétursson —
Karl Sigurhjartars. 188
Stundum er erfitt að
skilja bridgegyðjuna
7. Jón Baldursson —
Guðmundur Arnarson 187
8. Gylfi Baldursson —
Sveinn Helgason 187
9. Birgir Þorvaldsson —
Brynjólfur Bjarkan 180
10. Vilberg Skarphéðinsson —
Gunnar Vagnsson 179
Hér er spil úr B-riðli slðustu
umferðar, sem vafðist fyrir
mörgum.
Staðan var n-s á hættu og
norður gaf.
A A-G-7-6-3-2
■V 10-5
♦ 9-4
* G-10-3
A 10-5-4
yc
AD-7-5
* A-K-D-9-8-7
A 9
V K-9-6-4-3
♦ K-6-2
* 6-5-4-2
♦ K-D-8
' y A-D-8-7-2
:A-G-10-8-5
ekkert
Spilið var spilað á sex borðum
og árangur var allt frá sex spöð-
um unnum niður i þrjú hjörtu,
þrjá niður.
Þeir sagnhafar, sem spiluðu
hjartasamning urðu 800 niður,
annar var i þremur dobluðum
og hinn i fjórum dobluðum. Ég
er ekki frá þvi að það séu mak-
leg málagjöld til handa þeim,
sem hafna i svo lélegum loka-
samning.
Hinir sagnhafarnir spiluðu
allir spaðasamning. Einn spil-
aði fjóra spaða og tapaði þeim,
sem mér virðist vera hreint af-
spil. Annar spilaði fimm spaða
og var þrjá niður, hefur senni-
lega verið að bauka við að vinna
þá, en hinir tveir voru I sex
spöðum.
Á öðru borðinu gengu sagnir
þánnig:
Norður Austur Suður Vestur
p 3 lauf D 5 lauf
5 spaðarP 6 spaðarP
P
Austur spilaði út laufakóng,
sem var trompaður i borði.
Sagnhafi getur raunverulega
engu spilað nema tigli og hann
tók ás og meiri tigul. Vestur sér
um leið, að spilið stendur ef
hann drepur á kónginn (það er
rc _
125
World Bridge Cbampionship
Bridge á slfellt meiri stuðningi að fagna hjá stjórnvöldum. 1 sam-
bandi við sfðustu heimsmeistarakeppni I bridge, sem haldin var á
Bermuda voru gefin út þessi fjögur frimerki.
auðvelt að ganga úr skugga um
það) og þvi lét hann strax lágt.
Austur drap feginn meö drottn-
ingu og réðst á hjartainnkom-
una með þvi að spila hjárta-
gosa. Sagnhafi tók nú eina vinn-
ingsmöguleikann, þ.e. svinaði
drottningunni og varð tvo niður
þegar austur trompaði hjarta til
baka.
Á hinu borðinu gengu sagnir
þannig:
Norður AusturSuður Vestur
2 spaðar P 6 spaðar P
P P
Það er stundum erfitt að
skilja spilagyðjuna, að hún
skuli verðlauna norður fyrir
þessa vitlausustu opnun i heimi.
En ef til vill ætlar hún að ná sér
niður á honum seinna.
En snúum okkur að spilaborð-
inu. Austur spilaði út laufaás,
sem var trompaður i borði.
Siðan kom tigulás og meiri tig-
ull — og vestur drap á kónginn.
Nú var sama hverju vestur spil-
aði, slemman stendur og n-s
fengu gulltopp.
Bridgeheilrœði BOLS
að byrja aftur
Hollenska stórfyrirtækið
BOLS hefur ákveðið að efna til
annarrar keppni um bezta
bridgeheilræðið. Sjö stórmeist-
urum hefur verið boðið að skrifa
stuttar greinar og munu bridge-
blaðamenn siðan velja sigur-
vegarann.
Góð verðlaun eru i boði,.
þessir aðilar keppa um þau:
Anna Valenti (ítalia)
Jeremy Flint (England)
Pietro Forquet (ltalia)
James Jacoby (USA)
Pierre Jais (Frakkland.)
Sammy Kehela (Kanada)
Howard Schenken (USA)
Enda þótt ofangreindir aðilar
séu allir meðlimir i félagi
bridgeblaðamanna, þá eru þeir
valdir eingöngu vegna þess að
þeir eru spilárar á heimsmæli-
kvarða.