Lesbók Morgunblaðsins - 04.05.1969, Blaðsíða 6

Ævlntýraspor
frá fjöru til fjatls
Arni Johnsen skrifar um Gullfossferð til ísafjarðar
Það er fagurt til fjalla við Skutlsfjörð í glampandi kvöldsól.
Ljóamynd. Mbl. Árni Jdhnsem.
Rigningarpollarnir á bryggj-
unni voru á stöðugu iði. Mann-
mergð öslaði um pollana. Sum-
ir voru í stígvélum, aðrir voru
í fjal'lgönguskóm og venjuleg-
um borgaragötuskóm og nokkr-
ar konur voru í pinniaskónum
sem þykir viðeigandi að bera
með næfurþunnum nælonsokk-
um. Hvað var þetta fólk að
vaða pollana á bryggjunni?
Það var að koma farangri sín-
um sér og líflegum ferðavon-
um um borð í Gullfoss, sem
togaði af og til léttilega í
landfestar til þess að minna á
að nú væri páskaferð Gullfoss
til ísafjarðar að renna upp.
Á þriðja hundrað manns úr
heimi borgarinnar voru að
ganga út úr iðandi mannlífi
hverdags þéttbý’lisins, leita á
vit náttúrunnar og landsins þar
sem menn gætu eignast spor sín
á öðru, en malbiki.
Sverir kaðlar tengdu þessa
tvo heima, heim borgarinnar og
heim skipsins oig brátt myndu
festar losaðar og heimur skips-
ins og ferðalanganna sigla sinn
veg, viku ferðalag til ísafjarð-
ar.
Það voru hróp og köll á
brygigjunni. Atlir voru hressir
í bragði. Ef til vill var fólkið
eilítið að skipta um ham.
Kristján skipstjóri stóð á
brúarvængnum og Gúllfoss
seig frá bryggjunni. Riignimgar-
droparnir dönsuðu í poilluinuim
á bryggjunni og sumir drop-
arnir Tiiðu hljóðlega niður and-
lit þeirra sem veifuðu á bryggj
un/ni og létu sig dreyma um biá
fjöll fjarlægðarinnar í hvítum
mötli. Þeir ætluðu að eiga sitt
frí í borginni, hleypa hug-
myndafluginu á sprett og fara
á fjöll í innlöndum hugans,
en dans regndropanna var
ihlaupinn í ferðalianigana, sem
tifuðu fjörlega um þiljur Gull-
foss.
A'llir útiþilfarsigangar í Gull-
fossi voru hlaðinir skáðum, og
snjórinn átti að vera á sínum
stað til fjalla.
Nóttin 'leið á hafinu. Ólg-
andi hafi, foráttu sjó. Suðaust-
an stormur. Sannkallað Stór-
höfðaveður. En hvernig gæti
maður skilið landið sitt, ef ekki
væri hægt að þola einstöku
sinnum fangbrögð Ægi kon-
ungs.
Að morgni dags lá fljótandi
skíðahótelið, Gullfoss, bundinn
við kengi í ísaf jarðarhötfn.
Snær lá yfir landinu og það
brakaði undir fótum manna á
sprangi um bryggjurnar og
barna að leik. Á stöku stað í
fjöllunum umhverfis ísafjarðar
kaupstað horfði bergið fast yf
ir ból og brattar hlíðar í hríð-
arkófinu. Lík'lega festi ekki
snjó þar vegna volgru frá hý-
býlum álfa og huldufólks.
í gær buðu rigningardropar
okkur í dans, en í dag var
það öndurgyðjan Skaði sem
seiddi ferðalangana til sín,
gyðjan Skaði sem dæmd var til
eilífrar göngu frá fjöru til
fjalls.
Eftir árbít í Gullfossi tóku
menn fram skíði sín og héldu
í heim ævintýra fannhvítra
fjalla. Þarna var ekki um að
ræða samansafn íþróttamanna,
he'ldur fóŒk sem ætílaði sér með
átökum að kynnast betur
sjálfu sér í samskiptum við
landið. Átökum, því það voru
ekki margar hetjur í Gullfoss-
hópnum sem gátu í örskoti
klifið hæstu tinda og rennt sér
eins og fuglinn fljúgandi niður
mjúkar breiður ískristalla.
Börðust flestir eftir fyrstu
lotuna af alefli við harðsperr-
ur, sem voru þungar eins og
björgin undiir mjöilinni. En til
þess að sigra þarf að berjast
og stundum örvæntu augu fólks
ins hvort 'landið eða viljinn
myndi sigra. En við hvert fót-
mál upp í mót og hverja stunu
fallsims óx geta og vilji til að
samþýðast landinu og sættast
við það í leik. ómenguð ís-
lenzk fjalianáttúra hrökk inm í
kroppinn á fólkinu og blóðið
rann hraðar.
Við skíða/lyftuna í Seljalands
dal í Eyrairfjalli voru daglega
hundruð manna og hver á sinu
getustigi motfærði sér snjóinn
og stkáðin. Skáðalyftan er 1200
metra löng og getur flutt 600
manns á klukkutíma. Gullfoss-
hópurinn naut skíðakennslu
skipskennarans, Gunnlaugs Sig
urðssonar, sem með elju fjalla-
garpsins fékk hvern og eimm
til þess að reyna sig til hins
ýtrasta, en margar voru velt-
urnar hjá byrjendunum og ó-
víst að nokkur geimifari bafi
velt sér annað eins. En með
þrautsegjunni urðu menn stöð-
ugri og ekki 'leið á lönigu þar
tifl. mýliðarnir í skíðaíþróttinni
voru farniir að renna sér kunn
áttuisamlega, bey-gja og fara í
plóg með öllu tiliheyrandi.
í fyrstu fer’ð minni í skíða-
lyftunni steinlá ég á miðri leið.
Það var víst bannað að reyna
akropatik í lyftunni. Þá var að
reka upp öskur, bíta á jaxlinn
og ösla það sem eftir var á sem
kriistiileigastam hátt.
Það var undanleg tillhugs-
un að standa hátt uppi
í bröttuim hlíðum, ætla
sér að fara á skíðum niður,
en kunna ekki að stanza. Það
hafa ugglaust margir l'ent í
svipuðu og ég þegar ég var bú-
inn að taka mér stöðu, leit snar
lega yfir fjörðinn, Gullfoss í
höfninni og fólkið í hlíðunum,
og renndi mér síðan knálega af
stað. En adam vair ekki lengi í
Paradís, „Jörðin snerist og lenti
undir mér,“ hugsaði ég mér að
sá segði sem ekki vildi viður-
kenna fall sitt í slíku tiMe'lli.
Skíðaferðin var líklega aðeins
30 metra í áttina að Gullfossi.
Laglegur kiolllhnás það!
— Um borð í Gullfossi hafði
skapast heimur samtaka fólks,
sem hélt hópinin lipurt, þótt
hver og einn hefði sín tilþrif.
Það þarf ekki að fjölyrða um
aðbúnað um borð í Gullfossi,
svo ve'l kynntur er hann á okk-
ar l’andi og þjónustufólk með
eindæmum elskulegt og lipurt.
Föstu siðirnir voru árbíturinn,
hádegisverður, kaffi og kvöld-
verður og að vanda var kalda
borðið í hádeginu með öllum
sínum óteljandi réttum og marg
réttað var einnig að kvöldi
dags. Þess utan gátu menn geng-
ið í ölkjallara skipsins, ef
þorsti ásótti um of, enda sá
möguleiki batfðuir fyrir hendi ef
útgufunin í skíðaiðkuninni var
um of.
Hið daglega líf um borð í
skipinu var á ýmsan hátt eftir
því hvað fó’lki datt í hug. Flest-
ir fóiru dagdega til fjalls með
skíðin sín og dvöldu þar dag-
langt í misjöfnu veðri, en ekki
voru menn síður hressir þótt
blési á stundum, enda varð
roðinn í kinnum í réttu hlut-
falli við það. Aðrir tóku lífinu
rólega og voru spakir um borð
daglangt með einhverjum frá-
vikum þó. Það var enginn sími
sem truflaði, enginn var að
missa af strætó og enginn kvart-
aði um magasár. Allt sem til
þurfti þægilegs 'lifs var um
borð.
Hvert kvöld 'þegar menn
voru búnir að snæða var eitt-
hvað um að vera. Spilað á spil,
hljóðfæri, dansað og sungið,
sýndar kvikmyndir, rætt um
jarðlífið, haldnar kvöldvökur
og sitthvað fleira. Sérstakur
danssalur var fyrir unga fólk-
ið á skipinu og var þar allt
skreytt í táninga stíl og hljóm-
list eiftir iþvi. Píanóleikari
skipsirus lék hressilega fyrir
Nokkrir farþegar á skemm tisiglingu um SkutulsfjörS.
6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
4. maá 1969