Lesbók Morgunblaðsins - 23.07.1978, Blaðsíða 9

1
meö
immur.
I Eyþór
Meöal frægra skemmtikrafta sem komu fram
með KK-sextettinum, voru Tanner-systur,
Stella óg Francis. Þó lítið sé nú eftir af frægð
Þeirra, Þóttu Þær góðir gestir á sínum tíma
og sjást hér ásamt Kristjáni.
í seinni tíð hefur Kristján snúið sér að
laxveiði á sumrum og hnýtir flugurnar sjálfur.
I
I
INUM HLJOMI
og heyra aö allt er pottþétt-
þaö er andleg fullnœging fyrir litla sör'
segir KRISTJÁN KRISTJÁNSSON fyrrum hljöm-
sveitarstjöri I slðari hluta samtals viö GTsla Sigurðsson
maður lika mikiö út úr því aö spila. Enginn
veit nema sá sem reynt hefur, hvað það
er góð tilfinning að standa inni í fullum,
hreinum hljómi og heyra að allt er
pottþétt. Það er andleg fullnæging fyrir
litla sál.
En ókostirnir eru þarna líka og blasa
við: Leiöinlegur vinnutími og næturdroll,
sem hlýtur að koma niður á heimilislífi.
Flestir fjölskyldumenn verða leiðir á því til
lengdar, enda Ijóst að hljóöfæraleikarinn
veröur að fórna ýmsu, sem öðrum þykir
sjálfsagt aö geta notið. Sem sagt: þetta
starf er fyrir unga menn og helzt
einhleypa. Frumskilyrði er að temja sér
reglusemi, — það skal verða mín einasta
ráðlegging til þeirra."
„Nú er popptónlist orðin mikill
iönaöur.“
„Iðnaöur já. Það er víst ekki fjarri lagi.
Þegar menn þurfa 17 tonn af rafmagns-
dóti til þess að geta haldið hljómleika, þá
sýnist mér, aö það sé ekki lengur músíkin,
sem skiptir öllu máli. Þá eru menn
einfaldlega ráðþrota og gríþa til þess að
nota allt þetta dót sem einskonar hækjur.
Sjáðu alla auglýslnguna og umtaliö, sem
skapast af því að vera með 17 tonn af
rafmagnsdóti með sér í farangrinum.
En burtséð frá þessu þykir mér gaman
aö ýmsu, sem gert hefur verið í
popptónlist hér. Ég hef yndi af allskonar
ólíkri músík og það er margt í poþpinu,
sem fer vel í mig. Reyndar hef ég alltaf
ánægju af því sem ber meö sér eindregnin
merki pottþéttrar atvinnumennsku."
„Nú er veríð að rifja upp og
endurlífga gamlar lummur eins og pað
er kallað, — sumt af því lög sem þú
hefur flutt hér fyrrmeir.“
„Já, mér finnst þaö í lagi, en því aðeins
að betur sé gert en áður var. Yfirleitt er
þetta nokkuö gott hjá þeim. Þarna er búið
aö strjúka rykiö af Önnu í Hlíð, sem við
spiluöum fyrst 1948 og ég fékk Kalla
fóstra minn til aö gera texta viö. Það er
út af fyrir sig merkilegt að svona lag skuli
lifa meðal fólksins í öll þessi ár og ekki
til á plötu fyrr en 14 Fóstbræður sungu
það ekki alls fyrir löngu."
„Sagan er alltaf að endurtaka sig og
nú er Pétur sonur ykkar að nokkru leyti
í sömu sporum og þú varst. Virðist þér
ekki að vandamálin séu þau sömu þó
músíkin sé öðruvísi?“
„Þrasiö er eins og það var, — líka
vonbrigðin, sem óhjákvæmilega fylgja
þessu starfi. Krókurinn beygðist snemma
hjá Pétri, en mér líkaöi það ekki og var
alltaf aö vara hann við. Óhætt er að segja,
að ég latti hann fremur en hvatti. Svo var
það eitt sinn þegar við Erla komum heim
úr ferðalagi utan af landi, að Pétur er
heima með nýstofnaða hljómsveit: Pops.
Svona var nú þaö. En það er eins og
ég nefndi áöan, að nú má enginn ráða og
mér sýnist að alltof mikill losarabragur sé
ríkjandi hjá hljómsveitum núna. Sífellt
verið að stokka allt upp, skipta um nafn,
skipta um menn.“
„En þú segist hafa yndi af allri
músík?“
„Já, ef vel er spilaö, — nema ég er ekki
búinn að ná þeirri elektrónísku ennþá.“
„Hefurðu von með það?“
„Ég held ekki á þessu stigi hennar. En
þar fyrir utan get ég sagt, aö ég hef jafn
mikla ánægju af ýmsu í klassík, jassi og
dansmúsík almennt. Meöal þess sem ég
hlusta helzt á er Stan Kenton, Count
Basie, Cleo Lane og Charlie gamli Parker
var alveg sérstakur. En líka Cannonball
Adderley og Miles Davies, — aö ógleymd-
um Ellington."
„Þú hlustar sem sagt mest á jass?“
„Já, ég verð að viöurkenna þaö.“
„Nú hafa sumir sem áður voru í
dansmúsík, snúið sér að alvarlegri
viðfangsefnum og komizt að hjá Sin-
fóníuhljómsveitinní.“
„Já rétt er það, aö sumir hafa farið
þessa leið. Þaö kom til greina, aö ég léki
á klarinet með Sinfóníunni. Við vorum þá
komin meö farandverzlun og stödd austur
á Fjörðum, þegar Gunnar Egilsson hringdi
og leitaöi eftir þessu. En mér fannst ég
ekki vera maður til þess, — auk þess var
ég þá þúinn aö láta klarinettiö".
„Farandverzlun?"
„Já, viö fórum að reka pöntunarverzlun
samkvæmt verðlista; þaöan er komiö
nafniö á búðina. Svo rákum viö farand-
verzlun um árabil; fórum út á land með
heilan lager meðferðis. En þesskonar
þjónusta var litin illum augum í kaupfélög-
unum og þeir komu því í kring, aö 1969
voru sett lög, sem lögöu blátt bann á
umferöarverzlun. Þar með var sá draumur
búinn og varð aö stokka upp spilin að
nýju. Síöan höfum við rekið Verðlistann
hér í Reykjavík."
„Og er það eins og að veiða lax?“
„Nei, fátt jafnast á viö að veiða. Ég var
nokkuð lengi búinn aö ganga með
veiðibakteríu og var alltaf með stöngina
meðferöis í bílnum á meðan við rákum
umferðarverzlunina. En prógrammið var
svo strangt, að það var aldrei tími til að
veiða. Ekki fyrr en eftir 1969. Síðastliðin
7 —8 ár hef ég ræktað þetta sport og öllu
meira silungsveiði þó en laxveiði. Þú veist
ugglaust, aö partur af þessu sporti er að
hnýta sínar eigin flugur og veiða með eigin
flugum. Maður er allt áriö að hnýte flugur.
Þaö geri ég í kompu hérna niiSri í kiallarp
og þar er allt undirlagt. En það ergott að
dunda sér viö hnýtingar. Ekki gemi puö
talizt mjög vandasamt; þó er 'engan
veginn sama hvernig það er gert. Menn
ná misjöfnum árangri í því eins og ööru.“
„Þú ert kannski eins og Hvítárbakka-
bóndinn, að þér finnst fallegt þegar vel
veiðist?“
„Nei, ekki beinlínis. Það er ekki verið að
þessu til að moka upp veiði. Ég er
nýkominn af efsta veiðisvæði Laxár í
Þingeyjarsýslu og þar var þess vandlega
gætt aö sleppa hverjum fiski, sem ekki
náöi máli, — nema þeim sem hafa
kokgleypt; þá skaðast tálknin og þýðir víst
ekki að sleppa þeim. Laxá er alveg dýrleg
þarna uppfrá. En ég er ekki alveg viss um
aö menn viti alveg hvaö þeir eru aö gera
meö þessum laxastiga við virkjunina, sem
nú er veriö að byggja. Þarna eru hyljir og
fallegir strengir í ánni, — og hólmarnir þar
eru hreint augnayndi. En hvað verður um
silunginn, þegar laxinn kemur vaðandi?
Ég veiði oft í Hlíðarvatni. Það er
nærtækt og fallegt og þar er bleikja.
Veiðivötn eru annar eftirlætis veiöistaður.
Ánægjan af veiðinni er samofin úr
nokkrum þáttum. í fyrsta lagi er það
veiðivonin, í annan stað þessi sérstaka
tilfinning, þegar hann tekur og í þriöja lagi
mætti nefna góöan félagsskap, fegurð
árinnar eða vatnsins aö viðbættu
landslaginu.
Mér finnst veiðin hafa í för meö sér
skemmtilega tilbreytingu og afslöppun. En
ekki aöeins það; hún er andleg og
líkamleg heilsubót."
Sjá einnig
næstu síðu