Tíminn - 03.06.1967, Blaðsíða 9

LAUGARDAGUR 3. júní 1967
TÍMINN
InÉni
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvœmdastjóri: Kristján Benediktsson. Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánssón, Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson. Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson. Aug-
lýsingastjóri: Steingrímur Gíslason. Ritstj.skrifstofur i Eddu-
húsinu, símar 18300—18305. Skrifstofur: Bankastræti 7. Af-
greiðslusími 12323. Auglýsingasími 19523. Aðrar skrifstofur,
sími 18300. Áskriftargjald kr. 105.00 á mán. innanlands. — í
lausasölu kr. 7.00 eint. — Prentsmiðjan EDDA h. f.
Þrotabú
íslenzkir atvinnuvegir minna orðið einna helzt á eitt
allsherjar þrotabú. Hver atvinnugreinin af annari til-
kynnir, að hún muni stöðvast að óbreyttu ástandi.
Frystihúsaeigendur hafa ny’ega lýst yfir því á fundi
sínum, að frystihúsin muni stöovast, ef ekki gerist annað
tveggja, að uppbætur verði stórauknar eða krónan felld.
Útgerðarmenn hafa byrjað síldveiöarnar í trausti þess,
að þeir fái meiriháttar uppbætur á síldarverðið eftir
kosningar. Sjómenn hafa sett fram þá kröfu, að þeir
fái fulla hlutdeild í slíkum uppbótum.
Iðnaðurinn er að stöðvast. Dagle'ga fréttist um meiri
eða minni uppsagnir hjá iðnaðarfyrirtækjum. Önnur loka
alveg.
Hvernig má það vera, að íslenzkir atvinnuvegir skuli
þannig minna á þrotabú eftir lengsta og mesta góðæri,
/ sem hér hefur verið?
Svarið er einfallt. Þeta er afleiðing þess, að ríkis-
stjórnin hefur ýmist ekki ráðið við vandamálin eða tekið
þau röngum tökum. Hún hefur ekkert hamlað gegn verð-
bólgunni, þótt það væri höfuðloforð hennar fyrir seinustu
kosningar að stöðva hana. Hún hefur aukið á vandræðin
með stórfelldum lánsfjárhöftum, nýjum sköttum og
hömlulausum innflutningi iðnaðarvara. Þess vegna er svo
komið, sem komið er. Þess vegna blasir við þrotabú at-
vinnuveganna eftir allt góðærið.
En hvernig bregzt ríkisstjórnin við þessum vanda?
Hvað býður hún upp á? Svar hennar er það eitt, að hún
ætli að fylgja óbreyttri stefnu áfram, þótt öll reynslan
sýni, að það væri aðeins að halda lengra út í ófæruna.
Það, sem hér þarf, er sannarlega allt annað. Það þarf
sterka forustu og ný úrræði. Slíict getur því aðeins orðið,
að menn felli þá ríkisstjórn, sern býður skki upp á annað
en stefnuna, sem þegar hefur misheppnast. Fall hennar
er frumskilyrði þess, að reynt verði að sameinast um nýtt
átak og breytt árræði til lausnar vandanum.
Þögn um stærsta málið
Allar líkur benda til, að örhgaríkasta stórmálið, sem
Alþingi fjalli um á næsta kprtímabili, verði afstaðan
til Efnahagsbandalags Evrópu.
Samt hefur það gerzt í kcsningabaráttunni, að öll
stjórnmálablöðin hafa næstum forðazt að minnast á þetta
mál, nema Tíminn.
Það liggur glöggt fyrir, að stjórnarflokkarnir stefna
að því, að láta ísland ganga í EFTA, sem fyrsta áfanga
inn í Efnahagsbandalagið. Næsta skrefið er að láta ísland
gerast aukaaðila að Efnahagsbandalaginu. Þessu ætla
stjórnarflokkarnir að koma fram. án þess að ræða það
nokkuð fyrir kosningar. Eftir fjögur ár, þegar gengið
verður til kosninga aftur, eigb kjósendur að standa
frammi fyrir gerðum hlut.
Alþýðubandalagið hjálpar-emnig til að hafa þögn um
málið. Þjóðviljinn hefur varla minnzt á það en Magnús
Kjartansson hins vegar sagt við ýms tækifæri að ísland
sé að slitna frá Evrópu. Hvað þyðir þetta? Eru Magnúsar-
menn i Alþýðubandalaginu ef úl vill búmr að fallast
á það sjónarmið ríkisstjórnarinnar, að ísland eigi að
ganga í EFTA sem fyrsta skref: Frá Hannibalistum heyr-
ist bókstaflega ekki neitt um þetta mál.
Kjósendur eiga ekki að þoia þessa þögn. Þeir eiga
að heimta skýr svör af flokkunum fyrir 11. júní, því að
það getur orðið seinasti dagunnn, sem þeir geta haft
eitthvað um þessi mál að seg.ja.
Sjálfstæðisflokkurinn
OG ATVINNUVEGIRNIR
Það hefur löngum verið
eiít hclzta áróðursmál Sjálf
stæðisflokksins, að hann
væri sá flokkur, sem mest
bæri hag atvinnurekenda
fyrir brjósti, þ.e. að hann
vildi skapa þeim aðstöðu
til að láta fyrirtæki þeirra
blómgast. Á þann hátt efld-
ist líka þjóðarhagurinn
bczt
Sjálfstæðisflokkurinn hef
ur nú haft tækifæri í átta
ár til að sýna þessa stefnu
sina í verki. Að vísu hefur
hann ekki formlega haft
-vóidin einsamall, en sam-
starfsflokkur hans, Alþýðu
flokkurinn, hefur verið hon
um svo þægur og eftirlátur,
að í reyndinni hefur það
verið Sjálfstæðisflokkurinn
sem hefur ráðið öllu.
Til viðbótar því að hafa
pannig ráðið öllu um stefnu
og störf ríkisstjórnarinnar,
aelur Sjálfstæðisflokkurinn
notið þeirrar einstæðu að-
stöðu að árferði hefúr verið
hagstæðara en nokkru sinni
fyrr. Aflabrögð hafa verið
oetri og verðlag á útflutn-
ingsvörum hagstæðara en
dæmi eru til um'áður.
Sjálfstæðisflokkurinn hef
ur því sannarlega haft tæki
tæri til að sanna það í
verki, að atvinnurekstrin-
um séu sköpuð betri skil-
yi'ði undir handleiðslu hans
en annarra flokka.
Hver er svo sjálf reynsl-
an í þessum efnum?
Hún er í stuttu máli sú,
að sjaldan hefur hag fjöl-
margra atvinnufyrirtækja á
íslandi verið öllu verr kom-
ið en nú eftir hið langvinna
góðæri.

Stór hluti útgerðarinnar,
eða allir minni bátarnir og
togararnir, ber sig ekki,
heldur þarfnast stórfelldra
styrkjá, ef rekstur þeirra á
ekki að stöðvast. Frystihús-
m eru að stöðvast af sömu
ástæðu. Mikill hluti iðnaðar
ins er einnig að stöðvast.
Verkalýðssamtökum og
launþegum verður ekki
kennt um hvernig komið
er. Málgögn Sjálfstæðis-
flokksins viðurkenna þvert
á móti, að þessir aðilar hafi
verið mjög hófsamir í kröf-
um sínum seinustu þrjú
árin og ríkisstjórnin náð
hagkvæmum samningum
við þá. Staðreyndin er líka
su, að kaupmáttur dag-
launa er nú minni eða svip
aður og á árinu 1959, þótt
hann hafi aukizt stórlega í
nagrannalöndum okkar á
sama tíma.
Ekki verður bændum
Glöggt dæmi um lánsfjárhöftin, sem Sjálfstæðisflokkurlnn hefur
komið á, er það, að inniánsfé i iðnaðarbankanum jókst um 124 millj.
kr. á síðastl. ári, en útlánin um 67,7 millj. kr. Mismuninn lét ríkis-
stjórnin „frysta" með ýmsum hætti.

Vegna efnahagsmálastefnu þeirrar, sem hefur verlð fylgt undir
forustu Sjálfstæðisflokksins, hefur orðið stórfelldur samdráttur f
starfsemi margra fyrirtækja, sem eiga þó góðan vélakost. Má þar
ekki sízt nefna vélsmiðjuna Héðin.
heldur kennt um, að þeir
hafi „sprengt upp“ afurða
verðið, því að það hefur
á þessum tíma verið ákveð-
íð i fullu samráði við ríkis-
sijórnina og með samþykki
hennar.
Það sem veldur hinni
hörmulegu afkomu atvinnu
veganna, er fyrst og fremst
röng stjórnarstefna. Ekkert
eftirlit hefur verið með fjár
festingunni og það leitt til
stórfelldrar verðbólgu. Sí-
fellt hefur verið þrengt að
atvinnuvegunum með láns-
fjárhöftum og hærri vöxt-
um en annars staðar hafa
pekkzt. Lagðir hafa verið á
nýir og nýir skattar í ólík-
asta formi. Fluttar hafa
vtírið inn erlendar vörur án
þess að innlend fyrirtæki
væru undir það búin að
mæta samkeppninni af völd
um þess. Á þennan og ann-
an hátt hefur stjórnarstefn-
an orsakað þá erfiðleika,
sem atvinnureksturinn býr
nú við. '
Þannig hefur Sjálfstæðis
fkkkurinn efnt fyrirheit
sín um að skapa atvinnu-
rekstrinum hagstæð kjör.
En meðan undirstöðuat-
vinnuvegirnir, sjávarútveg-
ur. iðnaður og landbúnað-
ur, búa við slíka erfiðleika,
standa verðbólgubrask og
varasöm viðskipti með
meiri bióma á íslandi en
nokkru sinni fyrr. Það talar
sínu máli um þau öfl, er
raest mega sín í Sjálfstæðis
flokknum.