Heimilistíminn - 20.03.1975, Blaðsíða 16

gert. Það var til að leggja áherzlu á, hvað
hán var litið elskuð og óaðlaðandi i
samanburði við Jean.
Hún mætti augum Jimmys Hann horfði
á hana eins og hann var vanur þegar þau
ein skildu kimnina. Svo leit hann niður og
rannsakaði sigarettuna gaumgæfilega.
Reiði hennar leið hjá og allt i einu langaði
hana til að hlægja. Hann hafði á réttu að
standa. Jean var hlægileg!
Það sem eftir var kvöldsins var i raun-
inni notalegt. Þegar hún var að fara i káp-
una inni i svefnherberginu, sagði Jean:
Elsku vina, ég veit aö ég talaði um
afmælisdaga og þess háttar, en hvað ætl-
astu fyrir með þessu stolti? Jimmy fer
bara að taka þig eins og sjálfsagðan hlut
og áður en þú veizt af, feF hann að leita sér
að annarri, sem þarf að láta dekra við
sig. Trúðu mér, ég vil ennþá láta David
koma fram við mig, eins og þegar við
vorum trúlofuð.
• — Já, kannske bara dekra ennþá meira
við þig,sagði Angela og setti á sig hanzk-
ana.
Magurt andlit Jean roðnaði af reiði. —
Já, er það ekki þannig, sem það á að
vera? Þetta er allt i lagi, þegar maður er
ungur og öruggur, en þegar maður eldist
þarfnast maður einhvers til aö halda f. Ég
vil hafa sannanir fyrir tilfinningum ann-
arra.
Angela leit á hana i speglinum, þetta vel
málaða, áhyggjufulla andlit. Þær þögðu
og augu þeirra mættust. Svo leit Jean
undan. Angela hikaði. Hana langaöi að
segja eitthvað huggandi, en kom ekki upp
oröi. Hún gat ekkert sagt.
Þau gengu hægt heim og fótatakið berg-
málaði i hreinu, svölu næturloftinu.
— Heldurðu,aðhannelskihana? spurði
Angela allt i einu.
— Nei, honum er ekki einu sinni vel við
hana.
— Ó? Svo bætti hún varlega við: —
Likar þér vel við mig?
— Já, vina min.
Angela hló. Hún nam staðar, þegar hún
heyrði kirkjuklukkuna slá. — Er hún orðin
tólf? Ég sagði hálf tólf.Frú Jenkins verð-
ur áreiðanlega reið.
— En ég sagði tólf, svo vertu róleg.
Hann nam staðar og faðmaöi hana að sér.
— Til hamingju með daginn, elskan!!
Angela glápti á hann. — Það var mál til
komið!
— Hvaö áttu við? Afmælisdagurinn
þinn er rétt að byrja.
Angela var ringluð. — En hann var I
dag... ég meina i gær.
— Elsku óreiðustelpan min hann var
það ekki. Hann er á morgun, ég meina I
dag. Hann þrýsti henni að sér. — Ég
samdi við mann um að koma og byrja á
forstofunni á morgun. Veggfóðrið, sem
þig langaði i er faliö á bak við fataskáp-
inn. Keypti konfektkassa lika, en hann er
ekki mjög stór.
Angela fékk kökk i hálsinn. Hún lagði
16
handleggina um háls honum og hallaði sér
upp aö honum. — Ég hlýt að hafa rifið tvö
blöð af dagatalinu, sagði hún.
— Hugsa sér, hló Jimmy. — Hugsa sér
að gömul kona eins og þú skuli hafa eytt
heilum degi til ónýtis. Þú hefur alls ekki
efni á þvi, þegar þú ert orðin hvorki meira
né minna en 29 ára.
Angela þurrkaði sér um augun á jakk-
anum hans. — Dagurinn hefur alls ekki
farið til ónýtis, mótmælti hún. — Ég held,
að þetta hafi verið einhver nytsamasti
dagur á ævi minni.
hKgið
— Hættu þessu „loksins”, „loksins”.
czrr.n
4? AUTOSERV
— Fyrst það góða. Gírstöngin og
hægra afturljósið eru í góðu lagi.
-------A ölluni heimilum þar sem
börn eru, eru til spil, þar sem 37 til 51
eru f stokknum.
Ræðumaðurinn á árshátlðinni talaði i
hálftima, en hann sagði ekki það sem
hann talaði um.
4
Heiðarlegasti matsveinniheimi var sá
sem skrifaði á matseðilinn — Borðið
heima I dag.
*
Ef þú þarft að gera eitthvað, munar
þig ekkert um að gera það almenni-
lega.
4
Heldur Ijótt Ilát með einhverju I, en
fallegt sem er tómt.
Það eina sem maður hefur til að
gleðjast yfir nú orðið er maður sjálfur.
öllum er hollt að hlægja svolitið aö
sjálfum sér til tilbreytingar.
4
Laukur getur komið meira að segja
erfingjum og ekkjum til að gráta.
★
Börn þurfa meira á fordæmi aö halda
en gagnrýni.
♦
Maður fær ekki sár á tunguna af aö
tala vel um fólk.