Morgunblaðið - 25.04.2005, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 25. APRÍL 2005 23
MINNINGAR
HELGA DANÍELSDÓTTIR
frá Bjargshóli,
Miðfirði,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðjudaginn 26. apríl kl. 13.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Þórir Daníelsson.
Eiginmaður minn,
EYJÓLFUR BJARNASON
frá Kyljuholti,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði laugar-
daginn 23. apríl.
Guðrún Kristjánsdóttir
og vandamenn.
Ástkær systir okkar,
SVANHILDUR ÓLAFSDÓTTIR
Vesturholtum,
Þykkvabæ,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 22. apríl.
Jarðarför auglýst síðar.
Systkini hinnar látnu
og fjölskyldur.
✝ Heiður Sveins-dóttir fæddist á
Húsavík 30. septem-
ber 1946. Hún lést á
heimili sínu í Reykja-
vík 18. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Sveinn
Júlíusson frá Húsa-
vík, f. 20.2. 1916, d.
28.4. 1969, og Magn-
ea Ingigerður Guð-
laugsdóttir frá Eyr-
arbakka, f. 19.9.
1912, d. 31.8. 1971.
Systkini Heiðar eru:
1) Helga Sveinsdótt-
ir, f. 15.5. 1938, d. 16.11. 1976,
maki Hans Guðmundur Hilaríus-
son. 2) Hörður Sveinsson, f. 24.6.
1943, maki Bára Þórðardóttir. 3)
Eggert Sveinsson, f. 6.12. 1950,
maki Aðalheiður Svanhvít Magn-
úsdóttir.
Hinn 28. september 1968 giftist
Heiður Ragnari Valssyni, f. 22.8.
1944. Foreldrar hans voru Bjarni
Valur Sveinbjörnsson, f. 24.12.
1915, d. 16.8. 1989, og Bergljót
Sigurðardóttir, f. 18.3. 1918, d.
7.8. 2004. Heiður og Ragnar eign-
uðust tvö börn. Þau eru: 1) Sveinn
Ragnarsson, f. 5.2. 1969, maki
Guðrún Edda Bragadóttir, synir
þeirra eru Ragnar Bragi Sveins-
son, f. 18.12. 1994,
og Konráð Valur
Sveinsson, f. 24.8.
1996. 2) Berglind
Ragnarsdóttir, f.
1.8. 1972, maki Karl
Áki Sigurðsson,
dóttir þeirra er
Heiður Karlsdóttir,
f. 10.3. 2005. Karl
Áki á fyrir soninn
Sigurð Orra Karls-
son, f. 26.1. 1993.
Heiður ólst upp á
Húsavík og lauk
prófi frá Gagn-
fræðaskóla Húsavík-
ur, fluttist síðan til Reykjavíkur
þar sem hún stundaði nám og
lauk verslunarprófi og námskeið-
um í bókhaldi og rekstri fyrir-
tækja. Hún starfaði um nokkurra
ára skeið hjá Landmælingum Ís-
lands. Árið 1968 stofnuðu þau
hjónin Bílaklæðningar hf. og
starfaði hún við fyrirtækið alla
tíð.
Heiður var mjög listhneigð og
stundaði hún það áhugamál sitt
mikið, sérstaklega hin síðari ár,
og liggja eftir hana mörg mál-
verk.
Útför Heiðar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku besta mamma, kveðjustund-
in er komin í þessu lífi. Þótt innst inni
höfum við vitað í hvað stefndi er
söknuðurinn ótrúlega sár. Ég man
varla eftir þér öðruvísi en að berjast
við sjúkdóminn þinn síðastliðin nær
tuttugu ár. Hvílík barátta, dugnaður
og þrautseigja. Aldrei var í myndinni
að gefast upp.
Umhyggja þín og hjálpsemi fyrir
okkur í fjölskyldunni, pabba, okkur
systkinum, tengdabörnum og barna-
börnum var ótrúleg. Ef þú varst beð-
in um eitthvað sem þú gast gert, þá
var það gert og helst meira. Máltæk-
ið: Enginn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur á örugglega hvergi betur
við en nú.
Minningarnar um heimabökuðu
pítsurnar þínar sem voru fastur liður
á föstudögum hjá fjölskyldunni,
bestu pítsur sem hægt var að fá.
Bræðurnir löbbuðu til ömmu og
fengu súkkulaðiköku og mjólk og ófá-
ar voru þær bíóferðirnar sem þið fór-
uð saman. Helgarnar í sveitinni með
grillveislum og tilheyrandi. Fylgjast
með framvindunni á málverkunum
sem þú málaðir og ekki var minni
natnin við garðræktina og gróður-
setninguna á plöntum og trjám. Og
þegar fyrir stuttu öll fjölskyldan fór
og fylgdist með úrslitakeppninni í
fótbolta með Ragnari Braga. Skírn-
arveislan 10. apríl sl. þegar þú fékkst
nöfnu þína sem þú hélst undir skírn
og varst svo stolt af bæði nafni og
henni, auk fjölda annarra minninga
um þig og það sem þú tókst þér fyrir
hendur, er aðeins lítið brot af minn-
ingunni sem lifir í hjarta mínu um
aldur og ævi.
Skarðið sem þú skilur eftir þig er
ótrúlega stórt. Þú varst ekki bara
mamma heldur einnig vinur og
starfsfélagi. En ég veit að þér líður
vel í dag og ert örugglega farin í
göngutúr með henni Perlu þinni.
Það er með einlægum söknuði sem
ég kveð þig, elsku mamma mín.
Takk fyrir allt saman.
Þinn sonur
Sveinn.
Elsku mamma. Það er með trega
og söknuði sem ég kveð þig. Ég veit
ekki hvar ég á að byrja, þú hefur ver-
ið bæði frábær móðir og vinur í gegn-
um tíðina og stutt okkur systkinin í
því sem við höfum tekið okkur fyrir
hendur. Það verður erfitt að hafa þig
ekki hérna og það verður stórt tóma-
rúm sem þú skilur eftir sem verður
aldrei fyllt upp í. Frá því ég man eftir
mér vorum við alltaf að gera eitthvað
skemmtilegt með þér og pabba. Við
ferðuðumst mikið saman, fórum á
skíði og þegar við vildum byrja í hest-
unum þá var það eins og allt annað al-
veg sjálfsagt og við áttum allan ykkar
stuðning.
Toppurinn á öllu þessu brölti okk-
ar í gegnum tíðina var þegar við
keyptum Laugarvelli. En þar höfum
við átt ófáar góðar stundir saman
sem gleymast aldrei. Þar eins og ann-
ars staðar liggja eftir þig ófáar minn-
ingarnar þar sem þú varðir mörgum
tímum í að gróðursetja og glæsilegri
heimili þar og í Reykjavík er ekki að
finna. Einnig varst þú mikill lista-
maður og hafðir gaman af að því að
mála og eigum við orðið gott safn af
frábærum myndum eftir þig sem
okkur þykir ótrúlega vænt um.
Seinustu mánuðirnir hafa verið
erfiðir og sérstaklega undir það síð-
asta en aldrei gafst þú upp og varst
alltaf jákvæð og sífellt að hugsa um
það sem þú ætlaðir að gera í sumar
þó að þú vissir innst inni að komið
væri að leiðarlokum.
Ég vona að ég eigi eftir að reynast
henni dóttur minni eins góð móðir og
þú en verst þykir mér að þú fáir ekki
að kynnast henni nöfnu þinni og sjá
hana vaxa úr grasi. Ég vona að þú
hafir það gott hvar sem þú ert núna
og fylgist með okkur og sérstaklega
henni nöfnu þinni sem því miður fær
ekki að njóta þess að hafa ömmu sína
hjá sér.
Þín dóttir
Berglind.
Jæja, elsku Heiður mín. Nú líður
mér mjög einkennilega, að sitja hér
og skrifa um þig. Þú fórst með mikilli
reisn eins og allt annað sem þú gerðir
í þessu lífi. Þú áttir yndislegt hjóna-
band með honum elsku Ragga okkar,
hjónaband ykkar og vinátta var ynd-
isleg sem við Svenni litum upp til. Þið
Raggi áttuð saman yndisleg börn,
Svenna og Berglindi, sem þú studdir
í gegnum allt. Við sem ætluðum að
gera svo margt saman í sumar, þú
ætlaðir að kenna mér svo margt í
garðinum og við áttum eftir að gróð-
ursetja hér heima í Skógarásnum.
En ég skal setja alparósir og sígrænt
í brekkuna hjá stiganum, út af því að
þú sagðir að það væri svo fallegt að
hafa sígrænt allt árið og það fellir
ekki laufin. Ofboðsleg varst þú góð
við mig elsku Heiður mín, alveg sama
hvað gekk á. Fyrst var ég svolítið
feimin við alla þessa góðmennsku en
svo naut ég hennar, ég vissi að ég
ætti alltaf góðan stað að leita á og
alltaf tókst þú mér opnum örmum.
Þú varst alltaf svo hlý og góð. Þau
voru ófá kvöldin uppi á Laugarvöll-
um þar sem við sátum á pallinum
með rauðvín í glasi og vorum að dást
að folaldsmerunum og tala saman um
lífið og tilveruna. Þér fannst ómögu-
legt nú undir það síðasta að hafa ekki
lyst á rauðvíni en svona er þetta nú
sagðir þú. Þú málaðir allar myndir
inni hjá okkur Svenna og ég er alltaf
svo stolt þegar ég segi að það sé hún
Heiður tengdamamma sem hafi mál-
að þessar myndir. Mér þykir þó
vænst um myndina með appelsínun-
um sem þú gafst mér í afmælisgjöf
fyrir þremur árum. Alltaf varst þú
tilbúin að gera allt fyrir alla þótt þú
hefðir alls ekki kraftinn eða þróttinn í
það en þú gerðir það nú samt. Þú
fékkst nöfnu nú fyrir um sex vikum
og þú varst svo stolt, þú varst að velta
því fyrir þér hvort öll börn væru
svona falleg eða hvort hún Heiður
litla væri einstök. Ég sagði að Heiður
litla væri einstök því hún bæri nafn
ömmu sinnar sem væri einstök kona.
Þú vissir að það færi að koma að
þessu og við vissum það líka en samt
vildum við ekki trúa því. Alltaf hafðir
þú tíma til að tala við Ragnar Braga
og Konna og gera allt með þeim sem
þú gast. Alltaf var súkkulaðikaka í
frystinum hjá þér og þeir voru frekar
svekktir út í mömmu sína að geta
ekki gert eins góða köku og amma.
Þeir elskuðu þig svo mikið, elsku
Heiður mín, alveg eins og ég sagði við
þig, elsku Heiður mín: „Maður upp-
sker eins og maður sáir.“
Guð minn góður hvað við eigum
eftir að sakna þín mikið en þú lifir
ennþá hjá okkur og í hjörtum okkar
og þú ert búin að fá hvíldina þína. Nú
ert þú sennilega í góðum göngutúr í
rauðu sætu úlpunni þinni með Perlu
einhvers staðar.
Þín elskandi tengdadóttir
Guðrún Edda.
Elsku amma mín, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem ég átti með þér.
Takk fyrir að passa mig öll árin sem
við áttum saman. Takk fyrir góða
samveru og njóttu þess að vera hjá
Guði og Perlu að eilífu.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn.
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Þinn kæri
Konráð Valur.
Elsku amma, þetta voru frábærir
tímar hjá mér og þér. Við áttum alltaf
eftir að fara á skíði saman og líka út
að hjóla saman út í Nauthólsvík. Þú
gerðir allt fyrir mig og keyptir allt
fyrir mig. Þetta verða erfiðir tímar
framundan hjá mér og minni fjöl-
skyldu og ég elska þig og afa rosa-
lega mikið en við reynum að hjálpa
hvert öðru og komast af. Þú varst
frábær.
Ég bíð þín við mánans bleika skin
í brekkunni út við sæinn
og hlusta á brimsins hæga dyn
og hugsa um liðna daginn.
Þitt barnabarn,
Ragnar Bragi Sveinsson.
Mig langar að minnast Heiðar
systur minnar með nokkrum orðum.
Við ólumst upp á Húsavík hjá um-
hyggjusömum foreldrum sem allt
vildu fyrir okkur gera. Á heimilinu
var allt sem börn þurfa á að halda, ör-
yggi, ást og reglufesta, enda kom það
fljótt í ljós að Heiður varð snemma
mjög ábyrgðarfull og skipulögð
manneskja þar sem góðvild og mann-
gæska réðu ríkjum.
Í þá daga var ekkert sjónvarp og
ég minnist oft kvöldanna þegar farið
var í heimsóknir til ættingja og vina,
til Gunnu frænku suður á Hól eða
Gerðu út á Bakka og var þá nóg að
gera hjá okkur krökkunum í leikjum
og alls konar uppátækjum.
Það varð öllum þeim er næst henni
stóðu mikið áfall þegar hún aðeins
fertug að aldri greindist með þann ill-
víga sjúkdóm krabbamein sem lagt
hafði marga hennar nánustu að velli
langt fyrir aldur fram og mikið féll
það henni þungt þegar Gunnar Al-
bert Hansson systursonur okkar féll
fyrir þessum sama sjúkdómi síðast-
liðið sumar aðeins 47 ára gamall.
En eins og hennar var von og vísa
tókst hún á við veikindin af miklu
æðruleysi og aldrei heyrðist hún
kvarta. Til marks um það er að undir
það síðasta þegar sjúkdómurinn var
orðinn verulega aðgangsharður
fannst henni alls ekki sjálfgefið að
biðja um einhverja sérstaka hjúkrun
eða umhyggju.
Ég kveð þig, systir, með miklum
söknuði og þakka þér fyrir að vera þú
sem þú varst og bið almættið að
styrkja þína nánustu í þeirra miklu
sorg.
Hinsta kveðja frá Heiðu, Helgu og
Magnúsi Inga.
Þinn bróðir
Eggert.
Það var fyrir 16 árum að ég kynnt-
ist Heiði, Ragnari og börnum þeirra.
Það var fyrir tilstilli dóttur minnar,
en hún og Sveinn voru þá farin að
skjóta sér hvort í öðru. Þegar ég upp-
götvaði að hún var hætt að skila sér
heim á réttum tíma var mér sagt að
hafa ekki áhyggjur því hún væri í
góðum höndum. Strax frá fyrsta degi
leist mér mjög vel á Svein, en ég hafði
séð hann á hestasýningum og hesta-
mannamótum.
Það er nánast ekki hægt að tala um
Heiði án þess að nefna Ragga um
leið, svo samtvinnuð hafa þau hjón
verið hvort heldur er í vinnu eða
einkalífi.
Það var því mikið lán fyrir dóttur
mína og okkur hjónin að kynnast
þessu góða fólki.
Árið 1988 keyptu þau hjónin Laug-
arvelli í Reykholtsdal, þar sem þau
hafa eitt ómældum tíma í uppbygg-
ingu á allri jörðinni. Höfum við átt
ófáar stundir með þeim á Laugarvöll-
um í gegnum árin og hefur Heiður
töfrað fram hverja veisluna á fætur
annarri. Er mér sérstaklega minnis-
stæð ein ferð sem við fórum ríðandi
frá Reykjavík að Laugarvöllum. Þá
reið Heiður Prinsessu, en sú meri átti
síðan eftir að verða ein af þeirra að-
alkynbótahryssum.
Heiði var margt til lista lagt bæði í
sambandi við garðrækt og að ég tali
nú ekki um öll málverkin hennar sem
nú prýða m.a. heimili barnanna
þeirra. Hún var nú ekki að hampa
sjálfri sér en málverkin segja meira
en mörg orð.
Hestamennska Heiðar og Ragga
hefur aðallega verið hin síðari ár í
gegnum börnin þeirra, tengdadóttur
og nú hin síðari ár einnig í gegnum
barnabörnin, þá Ragnar Braga og
Konráð Val. Því miður getur hún
ekki fylgst með litlu prinsessunni
sem fæddist 10. mars og hefur fengið
nafnið Heiður.
Með þessum orðum langar okkur
hjónin að votta ykkur öllum samúð
okkar og vona ég að Guð styrki ykkur
í þessari miklu sorg.
Edda Hinriksdóttir.
Einn fæðist og annar deyr. Það er
skrítið hvernig lífið er. Einhvern veg-
inn er það þannig að við viljum helst
að ekkert breytist, að allt sé eins og
það er, við erum í raun ekkert nema
vaninn. Við viljum hafa þá í kringum
okkur sem við elskum og okkur þykir
vænt um og það viljum við að sé eilíft.
En allt í einu er það ekki svo. Við átt-
um okkur á því að lífið er ekki eilíft og
því fáum við engu um breytt.
Litla fjölskyldan sem býr í tveimur
húsum við Skógarás hefur svo sann-
arlega fengið að finna fyrir því að lífið
er ekki eilíft. Svo snögglega var hún
minnt á það að lífið gefur og lífið tek-
ur. Hinn 10. mars fæddist í þessa litlu
fjölskyldu lítil prinsessa sem núna
hefur fengið nafnið Heiður, nánast
sama dag hrakar elskulegri ömmu,
eftir 20 ára baráttu við hrikalegan
sjúkdóm og fáeinum vikum síðar er
hún dáin. Og við getum ekkert gert,
nema taka utan um fjölskylduna litlu
og huggað. Hvaða mikla óréttlæti er
þetta? Að taka burt elskaða ömmu,
tengdamömmu og ekki síst eiginkonu
og vin. Heiður, þessi yndislega mann-
eskja sem var nú ekki að bera tilfinn-
ingar sínar á torg eða að hampa
sjálfri sér. Það var sama hvað hún
gerði eða tók sér fyrir hendur, allt
var gert fumlaust og fágað, og helst
mátti ekki hrósa henni eða dást að
henni.
Eitt af því fyrsta sem ég tók eftir í
fari Heiðar var hversu smekklega
klædd hún var. Hún var mikill fag-
urkeri, hvort heldur það var í fatnaði,
í skartgripum eða á heimili hennar og
Ragga. Allt var vandað og fallegt.
Það kom ekki síst fram í málverkum
hennar sem eru ótrúlega falleg.
Það var fyrir um 18 árum að ég sá
fyrst þau heiðurshjón Heiði og Ragn-
ar, en það var á heimsmeistaramóti
íslenskra hesta í Austurríki. Þar voru
þau stödd með börnum sínum Sveini
og Berglindi. Ekki tókust sérstök
kynni með okkur þá, en stuttu seinna
urðu sonur þeirra Sveinn og Guðrún
systir mín par. Höfum við verið með
þeim á nokkrum heimsmeistaramót-
um síðan og fengið að fagna með
þeim þegar bæði börnin þeirra hafa
orðið heimsmeistarar í hestaíþrótt-
um og geri aðrir betur.
Það má segja að frá fyrst degi hafi
heimili þeirra hjóna ekki bara opnast
HEIÐUR
SVEINSDÓTTIR
SJÁ SÍÐU 24