Tíminn - 14.07.1974, Blaðsíða 32

32- TÍMI'NN' rr Sunnudagur 14. júli 1974.
BÖRN
ELDFJALLA
Eldf jallafræðingurinn Jevgeni
Markhinin, 47 ára gamall doktor i jarð-
fræði og starfsmaður náttúrurann-
sóknarstofnunar Visindaakademiu
Sovétrikjanna á Sakhalin, hefur i tvo
áratugi rannsakað hið mikla eldfjalla-
svæði á Kamtsjatka og Kúrileyjum. Á
grundvelli þessara rannsókna hefur hann
sett fram þá kenningu, að eldvirkni sé
undirstaða að myndun jarðskorpunnar,
vatns- og lofthjúps jarðar og sjálfs lifsins
á jörðinni.
í eftirfarandi grein segir blaða-
maðurinn Sérgej Rjazantsev frá
kynnum sinum af Jevgeni Markhinin.
T.d. vélar, gírkassar,
drif i Benz ’59-’64,
Opel ’62-’66,
Moskvitch ’59-’69,
Vauxhall Viva,
Vauxhall Victor,
og flest annað
i eldri teg. bila,
t.d. hurðir og boddihlutir i miklu úrvali.
Ýmislegt i jeppa.
BÍLAPARTASALAN
Höfðatúni 10, simi 11397.
Opið frá kl. 9-7 alla virka daga og 9-5
laugardaga.
Ég kynntist Markhinin i júli
1973, er hann leyfði okkur,
nokkrum blaðamönnum, að slást
i för með sér til eldstöðvanna i
Tjatja. Daginn áður, 14. júli, hafði
þetta mikla eldfjall vaknað af
dvala, sem það hafði legið i frá
þeim tima, er Napóleon hélt með
her sinn inn i Rússland, og tók nú
að drynja og sáldra ösku yfir
eyjarnar Kúnasir. Sikotan og allt
til Hökkaido.
Leiðangursmenn voru að koma
sér og farangri sinum um borð i
skip, ætluðu að brjótast gegnum
gosmökkinn frá sjó og taka land
við rætur eldfjalisins. Kona
Markhinins, irina, var komin
niður á hafnarbakka að kveðja
mann sinn. Hún virtist hin
rólegasta. Maður hennar hafði
gert rannsóknir eldfjalla, þessara
„eldstæða djöfulsins”, að ævi-
starfi sinu, og þegar hann fer burt
slikra erinda, er ekki annað fyrir
hana að gera en biða eftir honum,
án þess að vonast eftir bréfum
eða skeytum. Engin pöstþjónusta
er á þeim slóðum, þar sem Mark-
hinin vinnur mikinn hluta ársins,
og ekki væri til mikils að senda
honum bréf með utanáskriftunum
„eldfjallið Sivelúts — Kamt-
stjatka” „gigurinn Teketomi —
Alaid”, „Hátindur Tjatja —
Kúnasir”.
Við komum á áfangastað um
nótt. Rauðir eldblossar lýstu upp
kolsvart myrkrið, og knippi af
glóandi hraunkúlum þeyttust upp
i loftið eins og flugeldar. Eftir
hálftima vorum við öll komin i
land og ösluðum öskulagið á
ströndinni. Þessa daga, sem við
dvöldum i námunda við eldstöðv-
arnar, sannfærðumst við um, að
Markhinin hafði haft rétt fyrir
sér, er hann sagði, að hvorki rit-
höfundar né málarar gætu lýst
stórfenglegri og óhugnanlegri
fegurð eldgosa. Það væri þá helzt
á færi tónskálda á borð við
Beethoven eða Bach.
Flesta stráka dreymir i
bernsku um að ferðast og kanna
ókunn lönd. Margir láta svo þar
við sitja, en Markhinin lét einskis
ófreistað til að gera þennan
draum bernskuáranna að veru-
leika.
— Þegar ég var i 4. bekk varð
mér ljóst, að lil þess að hægt sé að
ferðast af einhverju viti nú á
dögum, verður maður að verða
jarðfræðingur,- segir hann.
A námsárum sinum við
Ordzonikidze-jarðfræði-
stofnunina i Moskvu ferðaðist
hann til Mið-Asiu, Kazakstan,
Altaj-fjalla, Primorje. Um þeð
leyti barst honum fyrst til eyrna,
að i Moskvu væri starfandi rann-
sóknarstofa i eldfjallafræði.
Hugsunin um hana lét hann ekki i
| AugtýsicT
ITImamim 1
Visindamenn fra eldfjallastofnun Siberiudeildar Visindaakademiu Sovétrikjanna safna
sýninshornum af gosbergi
BILAVARA-
HLUTIR
NOTAÐIR
VARAHLUTIR
í FLESTAR GERÐIR ELDRI BÍLÁ
Gos i eldfjallinu Kljútsjevskaja á Kamtsjatka.