Tíminn - 14.02.1981, Blaðsíða 9

Laugardagur 14. febrúar 1981

13
Minning:
Baxði Þórhallsson
Kristinn
Barði Þórhallsson f.14/9 1943 -
d.26/11 1980
Kristinn Kristjánsson f.18/11 1951
- d.26/11 1980
Að kvöldi 26. nóvember 1980
fórst vélbáturinn Trausti ÞH 8 á
öxarfirði, og með honum þeir
Barði Þórhallsson og Kristinn
Kristjánsson báðir til heimilis á
Kópaskeri.
Að sjá með svo sviplegum hætti
á bak samstarfsmanna, félaga og
vina, vekur ýmsar spurningar
sem að öllu jöfnu blunda i önn
hversdagsleikans. Spurningar
m.a. um tilgang þessarar jarð-
nesku dvalar okkar, sem er svo
misjöfn að lengd og gæðum að þvi
Kristinn Kristjánsson
Þrátt fyrir skamma viðdvöl
hafa leiðir þeirra félaga viða leg-
ið i starfi og námi. En báðir voru
fyrir skömmu búnir að byggja sér
og fjölskyldum sinum framtiðar-
heimili á Kópaskeri þvi i átthög-
unum vildu þeir eyða starfsæv-
inni væri þess kostur.
Leiðir okkar Barða lágu fyrst
saman á Samvinnuskólanum .vet-
urinn 1962-1963. Nokkrum árum
siðar eða 1970 liggja leiðir okkar
saman að ný ju þegar ég fluttist til
Kópaskers, þá öllum ókunnugur,
nema Barða.sem þar var fæddur
og uppalinn.
Barði lá ekki á liði sinu að
greiða götu mina, og sömu sögu
hygg ég að aðrir sem kynntust
honum geti sagt. Að greiða götu
náungans af góðvild og hjálpsemi
var Barða sjálfsagt og eðlilegt.
Jafn sjálfsagt var að þeir sem
honum kynntust þótti vænt um
hann og urðu vinir hans.
Kynniokkar Kristins eöa Kidda
eins og hann var kallaður hófust
þegar hann ásamt félaga sinum
hóf útgerð frá Kópaskeri, en
Kiddi var einn af frumkvöðlum
útgerðar á staðnum og mikill
áhugamaður um eflingu hennar.
Erfiðleikar hafa að undanförnu
veriðí útgerðarmálum á staðnum
sem m.a. leiddu til þess að Kiddi
hætti útgerð eigin báts s.l. vor og
hafði nýverið ráðið sig á Trausta
ÞH. Að sjá fram á erfiðleika meö
að standa i skilum með íjárhags-
skuldbindingar lá þungt á Kidda
og mun þyngra en efni stóðu til.
En enginn mátti liða i viöskiptum
við hann, enda gerði það enginn.
Þegar við i dag kveðjum þá fé-
laga er mér efst i huga þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast
þeim, fyrir samstarf og vináttu.
Megi minningin um góða drengi
verða fjölskyldum þeirra stvrkur
i sorginni. Kristján Armannsson.
Minning:
Barði Þórhallsson
Fæddur 14. september 1943.
Dáinn 26. nóvember 1980.
f dag verður haldin i Snarta-
staðakirkju viö Kópasker minn-
ingarathöfnum þá frændur Barða
Þórhallsson Kópaskeri og Krist-
in Kristjánsson frá Sandvik, en
þeir fórust á öxarfirði með m.b.
Trausta, rækjubáti frá Kópaskeri
i ofsaveðri 26. nóvember siðast
liðinn. Höfðu þeir lagt af stað frá
Akureyri eftir hádegi áleiðis til
Kópaskers og náðist siðan sam-
band við þá um kl. 10 um kvöldið.
Töldu þeir sig þá eiga eftir eins til
tveggja klukkustunda siglingu til
Kópaskers. Aftur var reynt að
hafa samband við þá félaga um
kl. 10:30, en er það náðist ekki
hófst þegar i stað leit að bátnum
af skipum sem voru stödd inni á
öxarfirði. Þau urðu þó fljótlega
að hætta leit og leita vars vegna
ofviðris. Þegar um nóttina gengu
menn á fjörur við öxarfjörö.
Næstu tvo daga var einnig leitaö
af landi, sjó og úr lofti án þess að
nokkuð fyndist úr bátnum nema
bjarghringur. Þar með brustu
vonir manna um björgun Barða
og Kristins.
Skömmu áður en ég fór suður til
Reykjavikur i Háskólann 1943, sá
ég nafna minn fyrsta sinni. Ég
man vel hvað mér þótti hann fall-
egur, einkum hrokkinn glókollur
hans. Og stoltur varð ég og mikla
sæmd fannst mér foreldrar hans
sýna mér, þegar hann var skirður
Barði.
Þegar nafni minn stækkaði tóku
menn fljótlega eftir, að hann
þekkti af hljóðinu einu hvaða bil-
ar, bátar eða flugvélar voru á
ferð. Þegar i æsku sýndi hann
sérstakan áhuga á vélum. Virtist
hann fylgjast ótrúlega vel með
öllum nýjungum á þeim sviðum.
Hygg ég, að hugur hans hafi
beinst að námi i vélfræðum þótt
ekki yrði úr, að hann kynnti sér
þá fræðigrein, nema að litlu leyti.
Skólaganga Barða eftir barna-
skóla hófst fyrst í Skógaskóla frá
1957 til 1960. Þaðan brautskráöist
hann gagnfræðingur, en lauk sið-
an prófi við Samvinnuskólann að
Bifröst 1963. Að námi loknu
stundaði hann verslunarstörf i
Reykjavik til ársioka 1968, m.a.
hjá Oltimu, Oliuverslun Islands
og Heklu. Ég hygg þó af viðtölum,
sem við áttum á þeim árum, að
hann hafi aldrei kunnað vel við
sig i" Reykjavik og sifellt þráð að
komast heim i átthagana. Þegar
honum svo bauðst starf á skrif-
stofu Kaupfélags Norður-Þingey-
inga á Kópaskeri frá ársbyrjun
1969 fluttist hann ásamt önnu
húsfreyju sinni og Helgu dóttur
sinni noröur i Sandhóla á Kópa-
skeri.þar sem vagga hans stóð.
Hjá kaupfélaginu starfaði Baröi
siðan til hausts 1975. Hafði hann á
þeim tima m.a. með höndum
stjórn útibús Samvinnubankans á
Kópaskeri. Aldrei mun hann þó i
reynd hafa kunnað við sig á stofu-
gangi skrifstofumennskunnar,
þótt uppeldi og nám styddu að þvi
að svo yrði. Og smátt og smátt
reyndist eðlið náminu rikara.
Meðan Barði stundaði skrif-
stofustix-fin neytti hann jafnan
færis tilað komastá sjó. Lét hann
loks af störfum hjá K.N.Þ. haust-
iö 1975 og gerðist sjómaöur, fyrst
á varðskipinu Ægi, en siðan á
rækjubátum, sem gerðir voru út
frá Kópaskeri. Var hann i alla
staði ánægöur með sjómanns-
starfið. Var hann vélstjóri á m.b.
Trausta, þegar hann fórst.
Eftirlifandi konu sinni, frú
önnu Helgadóttur, kennara, frá
Leirhöfn, kvæntist Barði 19. sept,
1964. Anna er mikilhæf og gáfuð
ágætiskona sem hefir tekið svip-
legu fráfalli eiginmanns sins meö
stillingu.
Börn önnuog Barða eru: Helga
f. 11. mai 1968, Þórný f. 7. mars
1970 og Þórhallur f. 23.mars 1973.
Eru öllbörnin vel gefinog efnileg.
Eftir að Anna og Baröi fluttu
norður um áramótin 1968-1969
lágu leiðir okkar nafna ekki oft
saman. Við hjónin heimsóttum
hann og önnu þó tvisvar norður i
Sandhóla og nutum gestrisni
þeirra og ljúflyndis á hinu fagra
og skemmtilega heimili, sem þau
höfðu búið sér og börnum sinum.
Var yndi að sjá, hvað þau hjón
voru börnunum hlý og reyndu
með háttvisi og að þvi er virtist á
jafnréttisgrundvelli að leysa úr
öllum spurningum þeirra og
erindrekstri.
Það sýnist undarleg ráðstöfun,
þegar starfsfúsir og starfsglaöir
athafnamenn eru burt kallaðir
frá fjölskyldu sinni á besta aldri.
En „alfaðir ræður”.
Með Barða er fallinn i valinn ó-
singjarnt og ósérhlifið valmenni,
sem allra vanda vildi leysa,
manns sem reyndi að auka ham-
ingju þeirra, sem á vegi hans
urðu, manns, sem vildi láta gott
af sér leiöa hvar sem vegir hans
lágu. Slikir eru ekki nógu margir
og aö þeim er skaöi og söknuður.
Guö blessi minningu Baröa
Þórhallssonar og veiti konu hans
og börnum styrk á timum sakn-
aöar og erfiðleika.
Baröi Friðriksson.
P.s. Minningarathöfn um Barða
Þórhallsson fór fram i Kópavogs-
kirkju 22. janúar sl. að viðstöddu
fjölmenni.
Mmning:
Wolfgang Jóhann Kristjánsson
og Kristinn Kristjánsson
Bræðraminning.
Wolfgang Jóhan Kristjánsson,
f.23.nóvember 1949, - d.29. april
1971
Kristinn Kristjánsson, f. 18. nóv-
ember 1951, - d. 26.nóvember 1980.
frá Sandvik á Melrakkasléttu.
Þeir bræðurnir Wolfgang Jó-
hann og Kristinn voru synir hjón-
anna Mariu og Kristjáns Krist-
inssonar i Sandvik á Melrakka-
sléttu, og bar Kristinn nafn afa
sins Kristins i Nýhöfn, en hann
var einn hinna landsþekktu
Leirhafnarbræðra.
Ég vil i fáeinum orðum minnast
þeirra bræðra og frænda minna
þegar haldin er minningarat-
höfn um Kristin ■ en hann fórst
með vélbátnum Trausta Þ.H. 8 á
öxarfiröi þann 26. nóvember sl.
Hinn bróöirinn Wolfgang Jóhann
drukknaði á sviplegan hátt i höfn-
inni i Nýhöfn 29. april 1971.
Stutt er á milli bæjanna Sand-
vfkur og Miðtúns og ólumst við
þar upp á sama tima jafnaldrar
og frændur. Það gefur þvi auga
leið aö samgangur milli bæjanna
var mikill og þá sem nú stóð
Sandvikurheimilið okkur
Miðtúnsbræðrum alltaf opið. Þar
nutu bræðurnir Volli og Kiddi,
eins og þeir voru oftast kallaöir,
ástúðar og umhyggju foreldra
sinna sem allt vildu gera til að
búa syni sina undir lifiö. Nú sjá
þau á bak öðrum syninum sem
þau missa allt of fljótt að þvi er
okkur finnst sem eftir lifum, en
þau mega vera i hjarta sinu sæl
og stolt fyrir að hafa eignast jafn
góða og duglega drengi sem þeir
bræður voru.
Fjarlægðin gerir fjöllin blá segr
ir máltækið og vel má vera að svo
sé, en eitt er vist að endurminn-
ingar minar frá æskuárunum á
Leirhafnartorfunni eru margar
og fallegar, og allar eru þær
tengdar á einn eða annan hátt
þeim frændum minum Volla og
Kidda i Sandvik. Ég minnist
margra stunda þegar komiö var
samanog fariö i leiki úti eða i ein-
hverju fjárhúsanna. Þá var vin-
sælt að fara á fleka á vatninu og
föru heilu dagarnir i að smiöa þá
og endurbæta, eða að ná sér i tólg
eða tjöru og setja I rifur á kössum
tilað fá þá til að fljóta. Kofabygg-
ingar stórar og smáar úr timbri
eða torfi voru margar byggðar og
má viða sjá slik tóftarbrot i dag
sem minna á liðna daga. Eggja-
leitir og útreiöartúrar voru vin-
sælir og að ganga rekann var
mikið stundað og borið af honum
fullt fang hverju sinni af marg-
breytilegu dóti. Eins og tiðkast i
sveitum var snemma farið aö
hjálpa til við búskapinn og flétt-
aöist þar oftsaman starf og leikur
allt frá þvi að sækja kýrnar og
upp i að fara i göngur og réttir eða
hjálpa til við sauðburð og hey-
skap.
Þessar minningar ásamt mörg-
um fleiri koma upp i hugann þeg-
ar ég minnist þeirra bræöra.
Þegar unglingsárin tóku við
Wolfgang Jóhann Kristjánsson
með skólagöngu i önnur héruö
skildu leiðir að meira og minna
leyti en alltaf fylgdumst við
hverjir meö öðrum og oft gafst
tækifæri til að vinna saman. Þeir
bræður voru viðurkenndir starfs-
menn af öllum, traustir og dug-
legirog létu hvergi sinn hlut eftir
liggja.
A grásleppuvertið, sem þeir
bræður stunduðu saman 1971
drukknaði Volli rétt við landstein-
ana i höfninni i Nýhöfn. Það slys
svo óvænt og hryggilegt sem þaö
var,svo og fráfall Kidda nú sýna
okkur að vegir Guös eru órann-
sakanlegir og erfitt fyrir okkur
mennina aö skilja fyrirætlanir
hans.
Ég átti þvi láni aö fagna að
vinna með Kristni eitt sumar eftir
aö fulloröinsárin tóku við. Þá
unnum við tveir saman á staö þar
sem við þekktum fáa. Þar kynnt-
ist ég enn frekar frænda minum i
starfi ósi'ngjörnum, sterkum og
duglegum. Þá gafst okkur gott
tækifæri á að tala saman, rifja
upp gamlar endurminningar og
segja frá framtiðaráformum. Fá-
um mönnum hef ég kynnst sem ég
hef haft eins gaman af aö heyra
segja frá og Kristni. Góölátleg
kimni hans og brosandi andlit
urðu til þess að skemmtileg atvik
eða spaugilegar sagnir lifnuðu
fyrir áheyrendum.
Arið 1978 opinberaði hann trú-
lofun sina með Guörúnu Eiríks-
dóttur frá Hliðarhúsum i Jökuls-
árhlið. Þau Kristinn og Guörún
hófu búskap sinn á Kópaskeri og
þar voru þau nýbúin aö reisa sér
nýtt ibúðarhús. Kristinn heillaöist
snemma af sjónum og þvi sem að
honum laut, enda alinn upp á
fjörubakkanum. Hann fór ungur
til sjós og stundaði hann frá ýms-
um stöðum á landinu á flestum
stærðum og gerðum fiskiskipa.
Þar sem annars staðar gat hann
sér góðs orðstirs sem traustur og
duglegur sjómaður. Frá Kópa-
skeri gerði Kristinn út um tima
sinn eigin bát á rækju og annan
fisk, en á siðasta ári seldi hann
bátinn og réði sig á annan bát frá
Kópaskeri. Nýlega haföi hann
tekiö við skipstjórastöðu á vél-
bátnum Trausta Þ.H. 8, bát sem
hann þekkti vel frá fyrri tiö, þeg-
ar hann fórst með honum ásamt
öðrumágætum manni Barða Þór-
hallssyni i aftakaveðri kvöldið 26.
nóvember sl. á heimleið frá Akur-
eyri.
Það er mikið áfall fyrir litið
byggðalag aö missa þessa tvo
ungu menn i blóma lifsins, en
mestur og þungbærastur er þó
missir og söknuður foreldra, syst-
kina, eiginkvenna og barna. Eftir
lifa góðar minningar um þá fé-
laga. Megi þær minningar og sú
vissa að þeir séu á Guös vegum
veta aðstandendum þeirra hugg-
un harmi gegn.
Þau Kristinn og Guörún eignuð-
ust einn son saman sem ber nafn
afa sins i'Sandvik. Þá gekk Krist-
inn i fööurstað tveimur sonum
Guörúnar þeim Eiriki og Karli.
Við þá tók hann ástfóstri og sinnti
sem sinum eigin svo sem hans
var von og visa. Sjá þeir allir nú á
bak ástrikum pabba og eftir
stendur skarð sem erfitt er að
fylla upp i. Eina litla dóttur, As-
disi Ester, átti Kristinn fyrir. Hún
var honum alltaf kær þótt þau
gætu of litið notið samvista.
Við bræðurnir i Miötúni og fjöl-
skyldur okkar vottum systkinum
Kristins, Guðrúnu og börnum
hans öllum okkar dýpstu samúð
og óskum þeim Guðsblessunar I
framtiöinni. Þá sendum við ykkur
Marla og Kristján okkar innileg-
ustu samúöarkveðjur og biðjum
Guð að styrkja ykkur. 1 annað
sinn er tekinn frá ykkur sonur
langt fyrir aldur fram. Þeir hafa
veriö kaUaöir til æðri starfa af
þeim sem öllu ræður.
Kæru frændur, hafið þökk fyrir
allt og allt og Guð ykkur geymi.
Niels.