Morgunblaðið - 03.12.2006, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. DESEMBER 2006 55
MINNINGAR
✝ Heiðveig Guð-laugsdóttir
fæddist á Snældu-
beinsstöðum í Reyk-
holtsdal í Borg-
arfirði hinn 13.
september árið
1919. Hún lést á
Skjólgarði á Höfn í
Hornafirði 22. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurbjörg Ív-
arsdóttir, f. 21. sept-
ember 1883, d. 6.
desember 1927 og
Guðlaugur Hannesson frá Gríms-
stöðum í Reykholtsdal, f. 4. ágúst
1877, d. 10. ágúst 1921. Heiðveig
var í fóstri hjá móðurbróður sín-
um Jóni Ívarssyni kaupfélags-
stjóra og konu hans Guðríði Jóns-
dóttir.
Eiginmaður Heiðveigar var
Helgi Guðmundsson frá Hoffelli í
Hornafirði, f. 14.4. 1904, d. 2.2.
1981, en þar hófu þau búskap árið
1942, árið sem þau giftust. Þau
Helgi og Heiðveig eignuðust
fimm börn, einn sonur þeirra
fæddist andvana og einn son, Jón
Gunnar Jónsson, f. 19. júní 1940,
eignaðist Heiðveig áður en hún
giftist.
Þessi eru börn þeirra hjóna sem
upp komust: 1) Jón, bifreiðastjóri
á Höfn, f. 2. mars 1943. Kona hans
er Júlía K Óskarsdóttir húsmóðir
á Höfn. Börn þeirra
eru: Heiðveig Mar-
en, f. 11. janúar
1965, Helgi Jóhann-
es, f. 15. mars 1972
og Bjarni Óskar, f.
9. maí 1982. 2) Úlf-
ar, bóndi og bif-
reiðastjóri í Hof-
felli, f. 11. júli 1945.
Sambýliskona hans
er Unnur Ingibjörg
Guðmundsdóttir.
Synir hennar og
Jóns Benedikts-
sonar eru: Andri
Már, f. 14. október 1976 og Bene-
dikt, f. 25. desember 1977. 3) Guð-
mundur, bóndi og bifreiðastjóri í
Hoffelli, f. 1. janúar 1947. 4) Sig-
urbjörg, verkakona í Birkifelli, f.
7. janúar 1954. Giftist Friðrik
Sveinssyni, Vopnfirðingi að ætt-
erni. Börn þeirra eru: Brynja
Dögg, f. 28. maí 1978, Helga Val-
gerður, f. 31. október 1981 og
Sveinn Heiðar, f. 30. janúar 1984.
Sigurbjörg og Friðrik slitu sam-
vistum. Sambýlismaður Sig-
urbjargar er Hörður Guðjónsson.
Starfsvettvangur Heiðveigar
eftir að hún kom til fullorðins ára
var heimili hennar í Hoffelli. Þar
eignaðist hún sínar traustu minn-
ingar.
Útför Heiðveigar var gerð í
kyrrþey frá Hoffellskirkju laug-
ardaginn 2. desember.
Það var árið 1942 að miklar breyt-
ingar urðu í Hoffelli. Í eystri hluta
heimilisins var þá komin ung og
glæsileg stúlka og tekin við búsfor-
ræði.
Þetta var Heiðveig Guðlaugsdóttir
ein þriggja fósturdætra Jóns Ívars-
sonar kaupfélagsstjóra og konu hans
Guðríðar Jónsdóttur. Í Hoffelli átti
Heiðveig síðan heimili til æviloka en
dvaldi þó síðustu árin á Skjólgarði á
Höfn. Þar naut hún umhyggju og að-
hlynningar hjúkrunarfólksins en
hafði þó lengst af þrek til að skreppa
að Hoffelli og dvelja þar um stund.
Heiðveig var borgfirskrar ættar,
fædd á Snældubeinsstöðum í Reyk-
holtsdal 13. september 1919. Dóttir
Sigurbjargar Ívarsdóttur frá
Snældubeinsstöðum og Guðlaugs
Hannessonar frá Grímsstöðum í
Reykholtsdal. Heimildir segja að þau
hjón hafi verið dugnaðar- og vask-
leikafólk.
Sigurbjörg lést árið 1927 en Guð-
laugur var þá látinn nokkrum árum
áður eða árið 1921. Þar með lauk bú-
skap þessarar fjölskyldu á Snældu-
beinsstöðum og dreifðist barnahóp-
urinn þá meðal ættmenna og vina.
Tvær yngstu systurnar fluttust til
Hornafjarðar þar sem ein eldri systir
þeirra var fyrir og áttu þessar þrjár
systur nú heimili hjá Jóni Ívarssyni,
móðurbróður sínum og konu hans,
Guðríði Jónsdóttur, eins og að fram-
an greinir.
Heiðveig kom víða við á lífsleiðinni.
Á bernskuárum sínum dvaldi hún
nokkur sumur í sveit á Hólmi á Mýr-
um. Hún tók sér ferð á hendur og
stundaði nám við Kvennaskólann á
Blönduósi og einn vetur kynnti hún
sér saumaskap í Reykjavík, ennfrem-
ur vann hún við kaupakonustörf í
nokkur ár. En svo kom stóra stundin
er hún fluttist að Hoffelli þar sem hún
dvaldi síðan eins og áður er sagt frá.
Það var mikil breyting á lífsstíl og
lífsviðhorfum Heiðveigar er hún flutt-
ist að Hoffelli. Þar var heimilishaldið í
föstum skorðum. Eiginmaður henn-
ar, Helgi Guðmundsson, var sonur
Valgerðar Sigurðardóttur og Guð-
mundar Jónssonar en þau voru mikið
og stórbrotið öðlingsfólk. Hoffells-
heimilið var mannmargt og þangað
komu margir í margvíslegum erinda-
gerðum. Helgi var höfðingsmaður og
vel metinn sem margt var til lista lagt
hvað handbragði viðkom. Hann var
einn af fyrstu bifreiðastjórum í
byggðarlaginu. Fyrsta bíl sinn eign-
aðist hann árið 1930 er hann sótti til
Reykjavíkur og ók honum með suður-
ströndinni án áfalla sem leið lá heim
að Hoffelli. Helgi lauk búfræðiprófi
frá Hvanneyri 1927. Glæddi það að
sjálfsögðu ræktunarstörf á heimilinu
auk þess sem húsakostur bæði gripa-
hús og íbúðarhúsið tóku góðum fram-
förum. Gengu þar jafnan til verka
traustir og vel hæfir menn frá báðum
heimilum.
Helgi í Hoffelli var mikill hagleiks-
maður bæði á tré og járn, glaðvær og
gestrisinn og hafði góða söngrödd,
sem þeir er á hlýddu kunnu vel að
meta. Þótt aldursmunur þeirra hjóna
væri nokkur fór þó jafnan vel á með
þeim enda höfðu þau bæði góðan vilja
og atorku yfir að ráða.
Þau Helgi og Heiðveig eignuðust
fimm börn. Jón, Úlfar, Guðmund og
Sigurbjörgu, einnig eignuðust þau
son er fæddist andvana. Auk þess
eignaðist Heiðveig fyrir hjónabandið
dreng, Jón Gunnar Jónsson sem var í
fóstri hjá kaupfélagsstjórahjónunum
Jóni og Guðríði. Systkinin hafa sýnt
Hoffelli mikla ræktarsemi. Þau eiga
þar öll heimili. Úlfar og Guðmundur
eiga heimili sín þar sem Hoffellsbær-
inn hefur staðið frá ómuna tíð. Jón og
Sigurbjörg hafa reist íbúðarhús sín
skammt undan túnfætinum. Jón sum-
arhús en Sigurbjörg býr þar allt árið.
Jón Gunnar hefur lengst af átt heimili
í Reykjavík eftir að hann fluttist
þangað með fósturforeldrum sínum
en nú síðustu árin hefur hann haldið
heimili í Vík í Mýrdal. Alla tíð hefur
Jón sýnt Hoffelli og þeim er þar búa
mikla ræktarsemi.
Heiðveig bjó fólkinu sínu og öðrum
sem dvöldu hjá henni fallegt og vist-
legt heimili. Hún var frábærlega
myndarleg til allra verka. Saumaði
ýmsan fatnað sem kunnátta hennar
frá æsku bæði við skólagöngu eins og
að framan er getið og við saumaskap
hjá klæðskeranum á Höfn gerðu
hana vel færa um. Hannyrðir ýmis-
konar léku henni vel í hendi og settu
hlýjan og fagran svip á heimili henn-
ar. Í Hoffelli fór um langan tíma fram
mikil steinasöfnun. Helgi og Heiðveig
komu sér upp slíku safni sem bjó yfir
margbreytilegu steinavali. Heiðveig
bjó til margskonar listaverk úr stein-
um sem hún slípaði til áður en hún
raðaði þeim saman í hin fjölbreyttu
verk sín m.a. af dýrum og plöntum.
Mér er um þessar mundir ofarlega í
huga einn slíkur dýrindis gripur sem
Heiðveig gaf mér, mynd af tré í for-
grunni og er einn af eigulegustu grip-
unum á okkar heimili.
Lífsferill Heiðveigar var fjöl-
breyttur þar sem myndarskapur
hverskonar setti svip sinn á umhverf-
ið. Hér búa að baki og varðveitast
þeir eðliskostir sem einkenndu lífs-
hlaup Heiðveigar.
Börnum hennar og öðrum ætt-
mennum færi ég innilegar samúðar-
kveðjur frá því fólki sem þangað
hugsar á þessari sorgarstundu.
Minning um látinn vin mun halda í
heiðri þau verk sem prýða svo vel það
umhverfi sem þeim hefur verið valið.
Megi þau verk varðveita sögu þess-
arar dugmiklu konu um alla framtíð.
Egill Jónsson.
Elsku amma mín, þá ertu búin að
kveðja þennan heim sem fór nú ekki
alltaf blíðlegum höndum um þig. Erf-
ið æska þín setti mark sitt á sálina
sem fylgdi þér alla tíð. Þú varst ekki
allra en þú varst mín. Og minning-
arnar um þig eru gull í hjarta mínu,
þú varst svona ekta gamaldags
amma. Alltaf að gefa að borða og með
eilífar áhyggjur af því hvort ég væri
svöng eða hvort ég væri nógu dúðuð í
fötum svo mér væri ekki kalt.
Draumur þinn um að vinna í lottói
lýsti þínu innræti vel, þegar ég spurði
þig hvað þú myndir gera ef þú fengir
þann stóra sagðir þú: Ég myndi gefa
börnunum og barnabörnunum það og
bættir við að þig skorti nú ekkert. Ég
á handskrifað eftir þig heilræði sem
þér þótti gott, þar segir: Maður getur
verið ríkur á tvennan hátt, annað
hvort með því að hafa allt til alls eða
þá að láta sér nægja það sem hann
hefur. Það er víst að ég hef alltaf verið
rík að hafa átt þig og núna allar minn-
ingarnar um þig.
Þegar ég varð eldri varðst þú líka
vinkona mín, það var hægt að tala um
hvað sem var við þig og oft var nú
gantast í eldhúsinu hjá þér og hlegið
dátt og stundum var líka grátið. Þú
hafðir skoðanir á öllu og lást nú ekki
aldeilis á þeim, stundum varð manni
nú nóg um og gerði tilraunir til að
malda í móinn en þú vildir bara fá að
segja það sem þér bjó í brjósti og
gerðir það. En svona varstu nú bara,
komst til dyranna eins og þú varst
klædd og ekki orð um það meir eins
og þú sagðir svo oft. Þú varst með
eindæmum handlagin kona og hafðir
mjög gaman af öllu handverki og
margir eiga steinatré frá þér eða
platta með myndum gerðum úr stein-
um.
Nú ertu búin að loka fallegu brúnu
augunum þínum og fallegu hendurn-
ar þínar föndra ekki meir og strjúka
ekki kinnina mína aftur, en við hitt-
umst aftur seinna, elsku amma mín
og þá verða miklir fagnaðarfundir.
Guð geymi þig og englarnir passi
þig.
Þín
Heiðveig Jónsdóttir.
Elsku amma, okkur langar til að
kveðja þig með nokkrum orðum. Það
er undarlegt til þess að hugsa að við
sjáum þig ekki aftur í þessu lifanda
lífi. En eftir sitja ótal minningar um
margar gleðistundir. Það var alltaf
gaman að koma í heimsókn, hvort
sem það var í Hoffell eða á dvalar-
heimili aldraðra á Höfn. Við spjöll-
uðum um allt milli himins og jarðar,
þú sagðir sögur og rifjaðir upp æsku-
árin þín sem ung stúlka á Höfn og í
nærsveitum. Oftar en ekki varstu bú-
in að gera vöfflur með vanillurjóma
sem við borðuðum af bestu lyst. Vöfl-
urnar þínar munu seint gleymast
enda gerir enginn jafn góðar vöflur
og þú gerðir. Þú laumaðir líka oft á
konfektmolum og nammi sem ávallt
féll í kramið hjá ungum sem öldnum.
Það var stutt í kímnina hjá þér og
hreinskilni þín er okkur mjög eftir-
minnileg. Þau voru ófá gullkornin
sem féllu af vörum þínum, jafnvel at-
hugasemdir um lífið og tilveruna sem
fáir þora að segja upphátt en miklu
fleiri velta fyrir sér. Það var heldur
ekki þinn stíll að láta hafa mikið fyrir
þér, þú vildir helst gera alla hluti
sjálf, enda sjálfstæð kona alla þína
ævi. Heimilisdýrin í Hoffelli báru
þess merki að vel var hugsað um þau,
enda hafðir þú mikinn áhuga á dýr-
um. Dýrin í Birkifelli voru vinsælt
umræðuefni þegar við komum í heim-
sókn og þú hafðir gaman af því þegar
Helga kom með Storm í heimsókn á
dvalarheimilið, þó starfsfólkið hefði
ekki verið eins hrifið. Þú varst mikil
áhugamanneskja um fallega steina
enda nóg af þeim í nágrenni við Hof-
fell. Þú hafðir mikla unun af því að
föndra fallega hluti og oftar en ekki
urðu jaspisar, ópal og silfurberg fyrir
valinu. Steinatrén þín vöktu alltaf at-
hygli og munu gera það um ókomin ár
enda prýða mörg hver heimili vina og
vandamanna.
Hin síðari ár töluðum við stundum
um dauðann og þú sagðir að þig hefði
dreymt fyrir þínum. Vissulega hefð-
um við viljað hafa þig lengur hjá okk-
ur og það verður skrítið að halda jólin
án þín. Þú fórst eins og þú spáðir og
það er gott til þess að hugsa að þú
varst sátt. Sátt við að kveðja þennan
heim og hugsanlega lifa áfram á öðr-
um stað. Við erum viss um að leiðir
okkar munu liggja saman síðar meir
og þá munum við taka upp þráðinn
þar sem frá var horfið og ræða allt
milli himins og jarðar. En þangað til
munum við geyma minninguna um
þig á góðum stað í hjörtum okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku amma, hvíl í friði.
Brynja Dögg, Helga Val-
gerður og Sveinn Heiðar
Allt er í heiminum hverfult, ekki
það að ég héldi að Veiga mín biði eftir
að ég kæmi til hennar í heimsókn á
spítalann, heldur að dauðinn kemur
alltaf á óvart. Því er gott að rækta góð
vinarsambönd en Veiga var vinur
minn. Heimsótti ég hana á sjúkrahús
eitt sinn um páska í Reykjavík og sat
hjá henni drjúga stund. Við gleymd-
um alveg tímanum við að rifja upp
góða og slæma hluti og það var gott
að hlæja með Veigu því svo indæl var
hún og hafði góða nærveru. Við skelli-
hlógum eins og krakkar saman.
Þessari frænku minni, Veigu í Hof-
felli, hef ég og mitt fólk haft miklar
mætur á, svo og hennar fólki alla tíð.
Systir Öræfanna, mér fannst það
nafn hæfa henni Veigu minni. Þegar
maður sat í eldhúsinu hjá henni í Hof-
felli, og hún var að slípa steina í rull-
unni og hvílíkir steinar, jaspisar,
ópalar og flottir álfasteinar. Og lista-
verkin sem hún gerði úr þessum
steinum! Ein fallegasta mynd sem ég
hef fengið er frá Veigu en þar er slíp-
uðum smásteinum raðað upp í litrófi á
einstakan hátt. Litlir skinnskór,
sauðskinnsskórnir þeir einu sönnu?
Margir sóttu Hoffell heim, en þar var
oft gestkvæmt og engum úthýst.
Veiga hóf búskap eftir að hafa kynnst
Helga Guðmundssyni í Hoffelli, en þá
var hún búin að eiga dreng, Jón
Gunnar, sem var komið í fóstur hjá
Jóni Ívarssyni og Guðríði konu hans.
Heiðveig og Helgi eignuðust fyrst
Jón Helgason en hann er elstur
systkinanna í Hoffelli, fæddur 1943
og mikill öðlingsdrengur. Hann er
giftur frábærri konu, Júlíu Óskars-
dóttur. Veiga og Helgi eignuðust 4
börn, Jón fyrrnefndan, Guðmund,
Úlfar og Sigurbjörgu. Búa þau systk-
inin öll í nágrenni við hvert annað við
Hoffell. Hoffelstorfuna kallaði ég
hana oft í gamni við Veigu. Þau systk-
in eru samrýnd og voru þeir bræður á
árum áður einhverjir bestu vega-
vinnuverktakar á Suðausturlandi og
unnu oft langan vinnudag við erfiðar
aðstæður í Almannaskarði, við Hval-
nesskriður, Þvottárskriður, á fáförn-
um fjallvegum og allar vegalengdir
þar á milli.
Við Hoffell létu Helgi og Veiga
reisa einkakirkju og þótti Veigu mik-
ið til hennar koma. Þegar hún sýndi
okkur hjónunum hana fyrst, og fór
með okkur í helgidóminn, þá sá ég
gleðina í augum hennar og stoltið.
Veiga var vel gift kona og fannst mik-
ið til manns síns Helga koma. Þau
nutu lífsins undir þessum fallegu
fjöllum með þessi mannvænlegu
börn, og alltaf voru Helgi og Veiga
ásamt börnum sínum tilbúin til að
sýna ferðamönnum Hoffellsjökul og
Hoffellsdalinn án gjalds.
Mikið var Veiga alla tíð stolt af
steinunum sem þarna voru út um allt
og engan þekkti ég fróðari um stein-
tegundir og nöfn á steinum en hana.
Einnig þegar hún elskuleg heimsótti
okkur í Garðabæinn og leit út í garð
hjá okkur, þá taldi hún upp 3–4 gras-
tegundir með nafni og 9–10 aðrar
plöntur einnig með nafni. Þetta lá vel
fyrir henni og hefði Veiga verið ung í
dag hefði hún eflaust farið í náttúru-
fræði- eða jarðfræðinám. Enn er
þeim minnistætt, Rósu Dögg og
Helga Hrannari, þegar þau flugu til
Veigu frænku árið 1983 í pössun,
hversu vel þeim leið þar. Eins og öll-
um krökkum sem dvöldu í Hoffelli.
Flest koma þau ennþá í heimsóknir
þangað. Veiga var í góðum sambönd-
um við systur sínar og var móðir mín
Hulda heitin oft í símasambandi við
hana, svo og Ása, en hún lifir systur
sína ásamt Sigrúnu. Við fjölskylda
mín þökkum Veigu samfylgdina og
vorum stolt af því að eiga hana að
frænku.
Hvíl í friði elskuleg.
Jón Ingólfsson.
Heiðveig
Guðlaugsdóttir
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Þorsteinn Elísson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta