Náttúrufræðingurinn - 1944, Side 41

NÁTTÚRUFRÆÐIN GURINN
95
skriðuin niilli Hemru og Flögu. Er það alls staðar smávaxið og
næsla ólíkt að því levli hræðrum sínum i görðum t. d. í Rvík,
þar sem það er oft hnéhátt illgresi. Kræklurút (Corallorhiza
innata) vex ginnig á heiðinni. Kúmen vex víða í túnum og
gömlum görðum, en baldursbrá sést varla. Fáeinar gulbrár uxu
í túninu á Hemru, bafa einbvern veginn slæðst þangað nýlega.
Af bæðunum við Hrífunes sést út á svartan Mýrdalssandinn.
Fvrir vestan Hólmsá sjást grænir blettir á sandinum, sem
myndazt lmfa eftir lilau])ið 1918, að niestu að minnsta kosti.
Kru þetta língresisflesjur og sér víða i sand milli jurtanna þeg-
ar að er komið. Talsvert er af sandvingli innan uni og ögn af
klóelftingu og brossanál í graseyjum þessum. Eg gekk vfir sand-
inn að Laufskálavörðum og leit eftir gróðrinum, sem aðeins
er á strjálingi, þegar út á sandinn kemur. Er þar sandvingull
bvarvetna aðaljurtin í smátoppum. Annars er aðeins jurt pg
jurt á stangli um sandinn. Gekk ég i allstórum krókurn út frá
veginum, en við hann er auðvitað líklegasl að jurtin nái fót-
festu fyrst. Auk vingulsins voru algengustu tegundir skriðlín-
grcsi og blóðberg. Svo sá ég auk áðurnefndra hundasúru, veg-
arfa, músareyra, bolurt, lambagras, melskriðnablóm, linúka-
krækil, skeggsanda, kattartungnu, gulmöðru, grýtu (við læk),
móeski, bjúgstör og í litlum gróðurbólmum (auk sandvinguls
og skriðlingresis) blásveifgras, vallarsveifgras, stinnastör, ax-
bæru, þursaskegg og móasef. Alls sá ég þá þarna 2A tegundir
blómjurta. Grámosi befir bér og ]>ar náð fótfestu lítillega og
jómfrúhár (Politrichum). Sandurinn er smáöldóttur austan
til og sums slaðar er bann nokkuð grýttur, með farvegum, cn
verður flatur þegar dregur nær Laufskálavörðum, en þær
standa á lágri bæð sandorpinni. Eru þarna vörður margar og
sjást langt að. Svo tekur aftur við flöt sandsléttan. Er byggðin
Alptaver eins og eyja úti i sandhafinu. Eru Laufskálavörður
miðja vega milli Hrífuness og Álptavers. Má sandurinn víðasl
beita gróðurlaus, því að Katla og jökulkvíslarnar eyða bonum
jafnharðan, svo að bann fær aldrei friðland til lengdar. Verður
það land víst seint grasi gróið hérað.
Reykjavík, á vorjafndægrum 1944.