Fálkinn - 02.04.1948, Blaðsíða 6

Framhaldssaga
með myndum
Oliver Twisí korea
Endursögð eftir skáldsögu Charles Dickens 4.
Hann fór fyrst á fátækrahælið.
þar var ekki nokkra manneskju að
sjá fyrir utan, en í garðinum bak
við liúsið hitti liann félaga sinn,
Dick litla,’ sem hafði verið rekinn á
fætur til að reyta arfa. Olivér kvaddi
hann innilega og héít svo á burt.
Brauðskorpan, sem Iiann liafði haft
i nesti var búin og nú varð hann
að fara að betla sér bita. Hann hljóp
á eftir póstvagninum því að farþeg-
arnir lofuðu að hann skyldi fá aura
ef hann gæti hlaupið jafn hratt
vagninum. En hann var soltinn og
þreyttur og vagninn ók frá honum.
Þetta var merkileg'asti drengur-
inn sem Oliver hafði nokkurntíma
séð. Hann var lítill krangi en í
fötum af fullorðnum manni og þess-
vegna liafði hann brett upp bæði
skálmunum og ermunum. Hendurn-
ar voru á kafi í buxnavösunum upp
að olnboga, og þó að strákurinn væri
„Guð blessi þig!“ kallaði Dick á eft-
ir honum, og Oliver mundi þá
kveðju lengi.
Hann var hræddur um að sér yrði
gerð eftirför og þessvegna hljóp
hann lengstum og nam ekki staðar
fyrr en við vegarstólpa, þar sem
Á bæjunum sem hann fór hjá var
fólkið hrætt við umrenninga og sig-
aði á liann hundunum, og á nóttinni
reyndi hann að skríða inn í hálm-
bingi og sofa þar. Hann vaknaði
oft krókloppinn og skjálfandi á
morgnana, og ef einstaka fólk hefði
ekki gefið honum brauðbita eða
varla eldri en Oliver hagaði hann
sér eins og fullorðinn.
Hann kynnti sig og sagðist heita
Hrekkjalómurinn og bauð Oliver
með sér inn í búð og gaf honum
brauð og flesk ofaná, og lofaði hon-
um að sjá honum fyrir gistingu
næstu nótt. Þegar þeir komu í ná-
hann las að þaðan væru 70 kíló-
metrar til London. Hann hafði heyrt
um þessa borg, sem væri svo stór
að jafnvel Bumble gæti ekki fund-
ið drenginn ])ar.
volgan sopa mundi hann hafa
króknað. •— Einn morgun var hann
svo staddur í ])orpi einu og beið
eftir að birti. Kom hann þá auga á
náunga, sem var alltaf að líta til
hans þangað til hann kallaði: „Sæll
kunningi!“
munda við London þótti Oliver
skrýtið að „Lómurinn“ fór eintóm-
ar leynigötur og þröng sund, og
eig'i varð hann hrifinn af nætur-
staðnum. Þetta var eldgamall kofi,
og brakaði í hverri fjöl þegar þeir
komu inn.
Korea er á stærð við Stóra-Bret-
land og hefir um 25 milljónir ibúa.
Koreubúar eru frábrugðnir bæði Kín-
verjum og Japönum, en liklega skyld-
ari þeim síðarnefndu. Koreanska er
sjálfstæð tunga, en hefir fengið kin-
versk ritteikn að láni, enda hefir land
ið orðið fyrir miklum menningará-
hrifum frá Kina.
Fyrrum var Korea keisaradæmi, en
viðurkenndi yfirráð Iíína. í stríðinu
við Kína 1895 og við Rússa 1905 urðu
Japanar inestu ráðandi í Koreu. Keis-
araættin var rekin frá og 1910 var
Korea innlimuð og gerð að japönsku
fylki undir nafninu Chosen. Japanar
tóku framkvæmdastjórnina að heita
mátti algerlega í sínar hendur, og
japanska eina málið, sem kennt var
í skólum. Mörg hundruð þúsund Jap-
anar settust að í Koreu og slógu eign
sinni á flestar jarðeignirnar, og líka
tóku þeir námurnar og iðnfyrirtæk-
in að mestu leyti, svo að Koreubúar
höfðu ekki eftir nema 20% af land-
inu og 15% af iðnaðinum. Yfirstéttin
í Koreu hafði samvinnu við Japana
og fékk nokkurn liluta af arðinum.
En alþýðan lifSi við eymdarkjör og
varð að komast af með hálft viður-
væri á móti Japönum. í Suður-Koreu
er mikið ræktað land með rísekrum
og fyrir stríð var mest af rísgrjónun-
um flutt til Japan. En í norðúrhluta
landsins eru miklar námur, kol og
vatnsafl. Þessar auölindir notuðu Jap-
anar til hernaöarþarfa. Einkanlega
juku þeir kemiskan iðnað mjög og
virkjuðu fjölda fossa á landamærun-
um að Mandsjúríu. Frá 1929 til 1938
sjöfaldaðist afrakstur iðnaðarins, og
Korea varð áríðandi bækistöS fyrir
liernaðarlega og efnalega útþenslu
Japana.
Bæði 1919 og undir 1930 gerðu
Iíoreubúar byltingar, en þær voru
bældar niSur af Japönum með mikilli
grimmd og fjöldi Koreubúa varð að
flýja land. Flestir þeirra settust að í
Mandsjúríu og á rússnesku landi ná-
lægt Vladivostok, en nokkrir fóru til
Kína og Bandaríkjanna. Á stríðsár-
unum tóku Koreubúar þátt í skæru-
hernaSi meS Kínverjum í Mandsjúríu.
SkæruliSar börðust líka í Koreu, sér-
staklega undir stríðslokin. Á Cairo-
ráðstefnunni 1943 ákváðu þeir Churc-
hill, Roosevelt og Chiang Kai-shek að
Korea skyldi endurreist sem sjálf-
stætt riki, og féllst Stalin á það síð-
ar.
Þegar Japanar gáfust upp í ágúst
1945 var Koreu skipt í tvö hernáms-
svæði. Rússar tóku landið fyrir norð-
an 36. breiddarstig en Bandaríkin fyr-
ir sunnan. Þessi skipting veldur ýms-
úm vanda, því að iðnaðurinn er all-
ur í norðurbeltinu en jarðræklin i
því syðra. í rússneska beltinu liafa
vinstri flokkarnir tekið yið fram-
kvæmdastjórninni að miklu leyti og
þjóSnýtt námurnar og skipt landinu
í smábýli. En Bandarikjamenn hafa
einkum haft samvinnu við hægri
flokkana.
Á Moskvaráðstefnunni um jólin 1945
var skipuð rússnesk-ameríkönsk nefnd
til þess að ræða við flokkana um
stofnun'koreanskrar miðstjórnar, svo
að hægt væri að hefja viðskipti milli
beltanna. Samningarnir strönduðu á
því, að ekki varS samkomulag um
hvaða flokkar í Koreu skyldu verða
Frh. á bls. Í4,