Fálkinn - 14.02.1962, Blaðsíða 6

PANDA DG LANDKDNNUÐURINN MIKLI
Eftir að landkönnuðurinn hafði fallið niður gatið,
stakk Panda hendinni þar niður, en fann ekkert nema
sjó. „Ó, hvað á ég að gera?“ sagði hann í örvæntingu.
„Þú getur farið heim og séð um þín eigin mál,“ sagði
mjóróma rödd. Aloysius frændi hafði komið upp um
gatið. „Ég vara þig við,“ hélt hann áfram. „Það væri
betra fyrir þig að snúa heim og róa eins fljótt og þú
getur til strandar." En Panda vildi ekki fara heim.
Hann fékk skyndilega góða hugmynd. Hann tók fram
bæturnar og áður en Aloysius frændi gat talið upp
að tíu, var reiða höfuðið hans fast í botni bátsins.
Það heyrðist ókennilegt hljóð í námunda við bát-
inn. Panda leit í kringum sig. Landkönnuðurinn stakk
höfðinu úr vatninu. „Gaman að sjá þig,“ sagði Panda
og var mjög feginn að sjá hann. „Puff, snuff, úff,“
sagði landkönnuðurinn og saup hveljur. „Ég notaði
þetta tækifæri til þess að setja niður merkistöng á
eyjunni fyrir neðan. Gerðirðu við gatið á meðan?“
„Gerði ég?“ sagði Panda. „Líttu á þetta.“ Landkönn-
uðurinn klifraði um borð og kom auga á höfuð
Aloysiusar frænda. „Hvað er þetta?“, hrópaði hann.
„Þú hefðir ekki átt að taka af honum hausinn og
drepa hann.“ „Ég gerði það heldur ekki,“ svaraði
Panda, „ég notaði bara höfuðið á honum til þess að
fylla upp í gatið.“
„Þegar hann fyllir svona bara upp í gatið getur
hann ekki gert okkur neitt mein,“ sagði Panda. „Slepp-
ið mér,“ hrópaði Aloysius frændi. „Höfuð mitt er
ekki bót,“ en Panda og landkönnuðurinn létu hróp
hans sig engu skipta. Brátt var Aloysius orðinn mjög
reiður og bölv hans og hróp heyrðust upp á strönd-
ina og vöktu athygli hinna árvökulu strandlögreglu-
manna. „Það er eitthvað óvenjulegt á seyði þarna út
á þessum bát,“ sagði annar þeirra. „Við skulum rann-
saka málið.“ Og svo lögðu þeir af stað í áttina til
þeirra félaga á sínum hraðskreiða bát.
6 FÁLKINN