Fálkinn - 14.02.1962, Blaðsíða 36

Sá hlær best
Frh. af bls. 12
á útgjöldum sínum, meðan hann væri
í burtu.
Mánuði eftir að þau hittust fyrst
kom Greg síðla dags nokkru seinna á
barinn hans Barneys.
— Nei. góðan daginn, hr. Macneel.
Það er svei mér langt síðan þér hafið
sézt hér
— Mér hefur orðið lítið úr verki,
Barney. En ég hef haft því meiri á-
nægju upp úr krafsinu, Barney.
Barney kinkaði vingjarnlega kolli til
hans.
— Er það brúðan með eyrnalokkana,
sem þú hittir hérna um daginn, spurði
hann um leið og hann hristi ósjálfrátt
martini-vínblöndu.
Greg yppti öxlum kæruleysislega og
breitt glott færðist yfir hið ófríða and-
lit barþjónsins.
— Stórfenglegt! Eins og ég hef áður
sagt, þá komast þessir ungu menn ekki
í hálfkvist við gamla meistara eins og
yður.
Enn varð hann gagntekinn þessari
óþægilegu tilfinningu, sem greip hann
í hvert skipti sem hann heyrði orðið
,,gamall“ nefnt.
— Þetta hljómar fallega í þínum
munni, Barney. En við höfum flestir
við einhver vandamál að stríða.
Barney lyfti brúnum og virtist undr-
andi:
— Hafið þér við erfiðleika að etja?
Hann setti kokteilinn fyrir framan
Macneel.
— Ef ég aðeins hefði helminginn af
vandamálum yðar — tvær ljóshærðar,
tvær dökkhærðar og tvær rauðhærðar
fegurðardísir — þá mundi ég prísa
mig sælan. Þegar þér kvænist og drag-
ið yður í hlé, þá missir heimurinn
vissulega einn af meisturum sínum.
Barney þurfti að sinna öðrum við-
skiptavinum og Greg sat einn og starði
niður í glasið sitt. Síðan lyfti hann glas-
inu og dreypti hægt á því. Honum varð
hugsað til þess, hversu notalegt það
væri að vera kvæntur.
Hann vildi gjarna kvænast Clarissu,
því að honum geðjaðist mjög vel að
henni Ef til vill gat hún komið skiln-
aði sínum þannig í kring, að hún
fengi álitlega peningaupphæð frá karli
sínum.
Barþjónninn kom aftur og tók tómt
glas Macneels. Macneel kinkaði kolli
og Barney tók að hrista nýjan kokteil
fyrir hann.
— Nei, herra Macneel, sagði hann.
— Ég vildi með glöðu geði taka á mín-
ar herðar öll vandamál yðar. Sjáið þér
bara, hvernig alltaf fer fyrir mér,
níutíu og níu af hverjum hundrað
konum hlæja að mér.
Greg brosti. Það var vissulega allt
öfugsnúið í henni veröld. Nú þurfti
36 FÁLKINN
hann sem gestur að hlusta á barþjón-
inn rekja raunir sínar!
— Þú bjargar þér áreiðanlega betur
en nokkur annar’ hér í bænum, sagði
hann í léttum tón.
Barney stundi.
— Ja, það er þá ekki nema þessi
eina af hverjum hundrað konum, sem
ekki hlæja að mér. Þú trúir mér ef til
vill ekki, en þó eru í raun og veru til
einstaka konur, sem vilja heldur ófríða
karlmenn heldur en laglega. Sennilega
er það móðureðli þeirra sem segir til
sín. Og þegar maður neyðist til þess að
berjast ákaft fyrir einhverju, þá legg-
ur maður því meira að veði. Maður er
nefnilega alltaf neyddur til þess að nota
þennan hérna!
Hann bankaði á ennið á sér um leið
og hann sagði síðustu setninguna.
Þegar Greg var nokkrum kvöldum
síðar aftur með Clarissu, þá fór hann
ósjálfrátt að hugleiða orð barþjónsins.
Þau höfðu snætt kvöldverð saman og
óku síðan til einnar af þessum litlu
sveitakrám, sem Clarissa var svo hrif-
in af. Maður eins og Barney mundi
sennilega geta leyst vanda minn, hugs-
aði Greg. Ef til vill er ég í raun og veru
að verða gamall. Ef til vill hef ég
haldið áfram uppteknum hætti í allt of
mörg ár og orðinn sljór.
— Þú hlýtur að vera að hugsa um
eitthvað mjög alvarlegt mál, sagði
Clarissa og hló við.
Greg varð skyndilega ljóst, að hann
sat með samanbitnar varir og var
þungur á brúnina.
— Það er líka alvarlegt, Clarissa.
Ég er að hugsa um okkur tvö, mig og
þig.
Hún kinkaði kolli og tók að hand-
leika glasið, sem stóð fyrir framan
hana. Hún virtist óstyrk.
— Harry er að tala um. að við flytj-
umst úr bænum. Hann vill að við setj-
umst að á einhverjum suðlægari stað,
sagði hún hægt.
Greg hnyklaði brúnirnar enn meir
en áður.
— Honum er að verða ljós árangur,
sem starf hans hefur borið. Nú, þegar
hann hefur grætt álitlega fjárupphæð,
þá vill hann draga sig í hlé og hætta
að fást við kaupsýslu. Við eigum að
búa í Miami eða Sarasota.
Greg varð taugaæstur Clarissa var
einmitt konan, sem hann hafði lengi
beðið eftir.
— Þú — þú mátt ekki láta hann
gera það, Clarissa. Við elskum hvort
annað. Er það einskis virði í þínum
augum?
Hún brosti en var eilítið hrygg á
svipinn.
— Hvað get ég gert, Greg? spurði
hún. — Eða áttu við að ég eigi að yfir-
gefa hann?
Hann fann að hann var fallinn í
gildru.
— Það væri ekki heiðarlegt af mér
gagnvart þér. Ég á enga peninga, það
veiztu.
— Já, ég veit það, sagði hún og lagði
hönd sína blítt yfir hans. — Kannski
finnum við einhverja leið. En núna
langaf mig aðeins til að dansa!
Það voru til aðrar konur í þessum
heimi. en hvar myndi hann finna konu
líka Clarissu? Hann var viss um, að
hún mundi giftast honum, ef hann bæði
hennar. Hún mundi yfirgefa Harry og
allar milljónirnar hans og freista gæf-
unnar með honum. Hann gat gert sér
í hugarlund, hvernig slík tilvera mundi
vera: ömurleg lítil íbúð með útsýni út
í skítugt og sóðalegt port. Eftir nokkur
ár mundi hópur af skrækjandi börn-
um þjóta um stofuna, meðan hann,
hinn fallegi og töfrandi Greg Macneel,
fitnaði með hverjum degi af bjórnum,
sem hann þambaði meðan hann sat og
horfði á knattspyrnukappleiki í sjón-
varpinu. Tilhugsunin ein gerði það að
verkum, að honum rann kalt vatn milli
skinns og hörunds.
Eftir hádegi næsta dag gekk hann
inn á barinn hans Barneys. Aðdáun og
þæginlegt slúður Barneys hafði hvetj-
andi áhrif á hann. Auk þess höfðu einn
eða tveir kokteilar örfandi áhrif.
Þegar Barney hafði blandað drykk
fyrir hann hallaði hann sér fram á
borðið og hafði dagblað útbreitt fyrir
framan sig.
— Jæja, hvernig lízt þér á þennan
unga náunga í Florida, Greg, sagði
hann.
— Hvaða náunga?
— Þann. sem sagt er frá hér í blað-
inu. Ég hef fylgst með máli hans, af
því að það fjallar á vissan hátt um
það, sem við vorum að tala um hérna
um daginn. Sjáðu til, ef ég hefði verið
í hans sporum, þá hefði ég notað heil-
ann, og ég hefði haft mikla möguleika
á að sleppa. En eins og málið stendur
núna þá hefur hann ekki minnstu von,
— hann hafnar í rafmagnsstólnum.
Greg dró blaðið til sín. Á forsíðunni
var mynd af önugum ungum manni
sem stóð milli tveggja lögregluþjóna.
— Hafið þér kannski ekki lesið um
þetta áður?
Greg hristi höfuðið.
— Drengurinn þarna á myndinni
vildi giftast milljóneradóttur frá Chi-
cago, en faðir stúlkunnar reis öndverð-
ur gegn því. Hann grunaði strák um
að sækjast meir eftir peningum stúlk-
unnar en henni sjálfri. Þá sagði sá
gamli við stúlkuna, að hún mundi ekki
fá grænan túskilding, ef hún giftist
þessum manni. Ungi maðurinn sló
milljónamæringinn til bana og hélt að
þar með hefði stúlkan erft allar mill-
jónirnar og allt væri í lagi.
— Og hvað svo, spurði Greg.
— Uff, þessi maður hegðaði sér
álíka gáfulega og simpansi mundi
gera. Hið eina , sem hann ber úr býtum
er ókeypis húsaskjól bak við' rimlana,
þangað til hann verður leiddur í
stólinn.
Frh. á bls. 38.