Ljósberinn - 01.06.1953, Síða 4

52
LJDSBERINN
Lítill drengur hljóp út eftir raóunum með
fataböggul undir hendinni. Á einni þúfunni
nam hann staðar og leit aftur heim á litla
bæinn sinn. Þar stóð mamma á hlaðinu og
veifaði til hans. Þá ætlaði að koma kökkur
upp í hálsinn á litla drengnum, og hann fór
að flauta, svo að hann færi ekki að gráta.
Andrés litli var snemma á ferð í dag. Það
var rétt að byrja að rjúka á Stóra-Hofi, þegar
hann gekk heim traðirnar þar. Hann átti að
fara með búsmalann þaðan í selið í dag, og í
sumar átti hann að vera seldrengur fyrir
bóndann á Stóra-Hofi.
Kýrnar á Stóra-Hofi ruddust út úr fjósinu.
Það var nú ágangur í meira lagi og ekki
batnaði, þegar tuddinn kom líka. Hann æddi
um og rak hausinn í moldarbörðin, svo að
rauk úr þeim. Nú fannst Andrési litla hann
verða smár. Það var ekki laust við, að hann
kviði alvarlega fyrir starfinu.
En þá kom María gamla, sem átti að vera
með honum í selinu. Hún opnaði hliðið og
kallaði á kýrnar með nöfnum. Þær þekktu
röddina og fóru nú að spekjast og löbbuðu af
stað í áttina til selsins á eftir Maríu gömlu.
Nú kom bóndinn á Stóra-Hofi út úr fjósinu.
— Þú verður að vera árvakur í sumar,
Andrés minn, sagði hann og klappaði drengn-
um á herðarnar um leið, Ég verð að geta
treyst þér. Þú verður eini karlmaðurinn frá
mér í selinu.
Andrés leit framan í hann.
— Það mátt þú gera, svo framarlega sem
mér endist heilsa til, svaraði drengurinn, eins
og hann væri orðinn fullorðinn maður.
Bóndinn brosti við. Síðan tók hann upp úr
vasa sínum belti með vænum skeiðahníf og
fékk drengnum.
— Þú verður að hafa einhver vopn gegn
birninum, ef hann skyldi heimsækja ykkur í
selið, sagði hann um leið.
Andrés þakkaði gjöfina. Það var ekki laust
við, að hann viknaði, svona veglega gjöf
hafði hann ekki fyrr fengið á æfi sinni.
Búsmalinn mjakaðist nú áfram upp eftir
brekkunum. María gamla gekk á undan og
fjörugur strákhnokkinn kom á eftir. Veður
var dásamlegt, sólskin og hiti.
Það var komið langt fram á dag, þegar
fylkingin kom loks heim að selinu og brátt
tók að rjúka þar. María gamla setti upp
kaffiketilinn. Þau fengu sér hressingu, en
skepnurnar dreifðu sér um hagana í kring
um selið.