Ljósberinn - 01.06.1953, Side 11

ljdsberinn
.19
Nú syng ég um svása foldu
£ft ir Jri&ril Jri&rib
iion
Nú syng ég um svása foldu
með sólglœsta jökulbrá,
um ástkœra móðurmoldu
og marka hana skjöld minn á.
Nú syng ég um sæinn víða
og svellandi brim við strönd,
um skipin í blœnum blíða,
sem björg sœkja og arð í höná.
Nú syng ég um jögru fjöllin
og fossanna reginmátt,
um blessaðan blómsturvöllinn,
er brosir á sumri dátt.
Nú syng ég um fuglasönginn,
er svellur um móa og börð,
um hamranna glœfragöngin
og glitrandi dögg á jörð.
Nú syng ég um grund, sem geymir
oss gull sér í skauti lágt,
um málm, sem í djúpi dreymir
í dagsljós að komast brátt.
Nú syng ég um móðurmoldu
með minníng og von í lund,
um niðjanna fósturfoldu
og feðranna dýru grund.
Nú syng ég um himinhliðin, Ég syng nú með titrandi tungu
þann hátignar stjörnugeim, um tónanna samstillta flóð;
um niðdimman nœturfriðinn ég syng loks um sveinana ungu
og norðurljósanna sveim. mín sœlustu vonarljóð.
Ur, lítill 7 ára drengur drukknaði; uppkom-
mn sonur, nákominn félagi hans í list og
kristindómi, féll í stríðinu. Lennart hefur
°rðið að líða, og Lennart hefur málað. Þessi
glaðværi, áhyggjulausi piltur er orðinn hetja
1 listum og kristindómi.
Eg held að Lennart hafi ekki hugsað mik-
ið um Guð í bernsku sinni. Heimili okkar
v3i’ gagnsýrt af heilshugar kristindómi.
Lonnart virtist ekki hafa neinn áhuga fyrir
honum. En hinn sterki máttur fyrirbænar-
mnar bregzt ekki. Frá því að líta á kristin-
dóminn sem eitthvað, sem tilheyrði eldri
kynslóðunum og nokkrum einangruðum
hópum, vaknaði með honum undarleg þrá,
Þegar hann mætti nokkrum mönnum úr
Oxfordhreyfingunni. Hann sá nýjar, lifandi
fyrirmyndir. Gat þetta verið nokkuð fyrir
hann sjálfan?
Ég minnist vordags 1936. Lennart var á
ferð með skandinaviska sýningu. Hjarta mitt
var fyllt endurnýjaðri, kristinni hamingju,
°g tíminn var of stuttur fyrir allar þessar
brennandi spurningar. Er við um sólarlags-
hil gengum yfir brúna, sem lá út til 0yer
larnbrautarstöðvarinnar, benti hann með al-
Vöruþunga í áttina að skarði milli ísjaka:
— Sérðu, aðeins þegar vatnið er kyrrt,
getur himinninn speglazt í því. En maður
er alltaf kvíðinn, þegar maður stendur
frammi fyrir aðgerð.
Aðgerðin var gerð næsta ár. Frá fyrsta
stóra móti flokksins í Finnlandi fór Lennart
heim sem nýr maður. Hann skrifaði mér
um sig og ungan son sinn:
— Við fæddumst sömu nóttina, en sonur
minn var 22 árum á undan. Það var angur-
værð í þessum orðum. Og hann gekk inn
til móður sinnar, sem var heima á bæn, og
sagði:
— „Hérna kemur sonur þinn, Lennart, frá
jarðarför sjálfs sín.“
Ávaxtaríkt líf spratt upp af korninu, sem
þá var sáð í jörðina. Barátta, neyð og sigr-
ar hafa fyllt árin síðan. Pundið hefur ávaxt-
ast eftir langa kyrrstöðu, og starfsakurinn
er orðinn stór. Það er alltaf ákaflega áhrifa-
ríkt að starfa með Lennart, og maður fyll-
ist þakklæti yfir að sjá þetta verða að raun-
veruleika í kringum sig:
— Nú lifi ég ekki framar sjálfum mér,
en Kristur lifir í mér.