Vikan - 30.04.1969, Blaðsíða 28

EG NEF HAF! OGURLEG GAHIAN
AE ÞESSU GGÞISS VEGNA
EREGADHI
einu sinni með hljómsveit Gunnars
E H I ■ Ormslev.
MÚSÍKALSKIR RÚSSAR
— Þú hófst Exalon í Kaupmanna-
höfn til vegs og dýrðar.
— Ég veit ekki hvað á að segja
um það, en það gekk anzi vel. Það
eru einmitt fimm ár síðan. Það var
fullt hús allan tímann, sem við vor-
um þar, og góð stemmning. Ég átti
leið þangað út núna nýlega, í sept-
ember-október, og talaði þá einmitt
við veitingamanninn þar, og hann
sagði að það væri alveg kominn
tími til að endurnýja þetta.
— Þú gætir kannski látið þér
detta það í hug?
— Það er aldrei að vita. En ýmis-
legt þarf að athuga í þv[ sambandi.
Það hittist aldrei svo á að strákarn-
ir séu allir tilbúnir í það, þeir eru
oft og tíðum fjölskyldumenn. Svo
er líka það að þótt gaman sé að
fara út, er líka gaman að vera
heima. En það endurnýjar mann
alltaf að fara út, gefur nýjan kraft.
— Þú hefur farið viðar en til
Norðurlanda?
— Svo fórum við einu sinni til
Rússlands. Og við fórum til Vínar-
borgar og Prag.
— Hvernig fannst þér að syngja
og spila austantjalds?
— Það er alveg sérstaklega
skemmtilegt. Við fórum til Moskvu
eitt sinn, og 1962, þegar við vor-
um í Finnlandi, brugðum við okkur
til Leníngrað og komum þar fram í
sjónvarpinu. Ég minnist þess sér-
staklega er við lékum í Gorkígarð-
inum í Moskvu, á útiskemmtun. Sá
garður tekur seytján þúsund manns
og var þéttsetinn bekkurinn. Það
var eftirtektarvert hve fólkið, sem
margt var af léttasta skeiði, var
fliótt að komast í stemmningu, var
fliótt að koma't inn í taktinn. Það
álít ég að fyrst og fremst hafi staf-
að af þvi hve fólkið er músíkalskt
að upplaai og í öðru laai af því að
það er alið upp við þjóðlög, og
b'óðdansamúsíkin hefur í sér þenn-
an sama, sterka rytma, sem er í
blues oq rokki, tónlist af því tagi
sem við spiluðum þarna. Þetta er
svo sem ósköp svipað. Þetta sterka
beat.
,,ÞÚ SÉRÐ ÍSLENDINGA ALLS
STAÐAR . .
— Og hvernig líkaði þér við Finn-
ana?
— Mér fannst mjög gaman að
ferðast um Finnland. Oq um Sví-
þjóð líka. Mér virtist fólkið þar
miög músíkalskt og hafa yndi af
allri músík.
— Þú hefur efalaust margs að
minnast úr þessum ferðum, margra
skemmtilegra atvika?
— Já, margt mætti tína til. Mér
dettur í því sambandi í hug erindi,
sem ég heyrði í útvarpinu um dag-
inn. Þar var drepið á að íslending-
um væri hollt að vara sig á því,
þegar þeir eru erlendis, að tala
ekki hvar og hvenær sem væri eins
og þeim dytti í hug, sökum þess
hve víðförull landinn væri orðinn.
I þessu spekúleraði ég einmitt mik-
ið allan tímann sem ég var í út-
löndum. Maður getur átt von á Is-
lendingum hvar sem er. Þegar við
vorum í Björneborg, á vesturströnd
Finnlands miðri, þar rákumst við
alveg óvart á Islending. Svo var
það aftur í Suðvestur-Finnlandi, þar
hittum við fyrir stóran hóp ferða-
manna, arkítekta, og var kennari
þeim til fylgdar. Ég sagði strax við
strákana að ég væri viss um að
þessi maður væri íslenzkur, annað-
hvort kannaðist ég við hann per-
sónulega eða ég sæi þetta á honum.
Og þegar ballið byrjaði um kvöld-
ið, þá kemur þessi maður labbandi
upp að pallinum og stóð heima:
þetta var Islendingur. Hann kennHi
þá arkitektúr við þýzkan háskóla,
mig minnir í Köln. I annað skint'
var það, þegar við vorum að borða
á hóteli eitt kvöldið, þá benti ég
strákunum á einn gestanna oa
sagði: þarna er Islendingur. Þú sé'ð
nú íslendinga alls staðar, sögðu
þeir. Þeir eru eitthvað séráparti,
sagði ég. Ég þekki þá alltaf. Sannið
þið til, hann á eftir að gefa s!g
fram. Og það gerði hann nokkrum
mínútum síðar. Þetta var stúdent,
sem var að læra arkitektúr.
NÚ FINNST MANNI PRESLEY BARA
RÓLEG GLAÐNING
— Hverniq líkar þér við B'tlana
og það rem þeim fylgir?
— Þeir eru stórkostleqir karlar.
Bítlarnir, það eru þe:r. En éq he'd
nú að þeir séu eins konar stundar-
fvrirbriaði e:ns og annað. Éq man
að við Jónas Jónasson vorum með
útvarpsþátt þegar Preslev var í uoo-
siglingu, óskalagaþátt fvr'r nna-
linga. Þá man ég eftir að stúlka,
sem var að koma frá Ameríku, kom
með plötu til mín, þá var éo að
vinna á gamla Röðli, á Laugaveain-
um. Hún kom með nýia hliómolötu
til mín — þetta var fluafrevia —
spurði hvort éa vildi ekki fá e:na
nýja plötu i báttinn. Éa hé't hað
nú, það var alltaf erfitt að fá nlöt-
ur. Og þetta var plata með Preslev.
og ég fórnaði heilu kvöldi í að
spila þetta. Mér fannst þetta alvea
yfirnáttúrlegt, skildi þetta bara ekki
þarna var lagið Heartbreak Hotel.
Framhald á bls. 44
„Haukur Morthens and his Combo“ i Bonneby í Suður-SvíðþjóS 1963.
Haukur Morthens licfur alltaf fylgzt með timanum, enda hcfur hann haldið
vinsældum sínum lcngur cn nokkur annar dægurlagasöngvari. Ilér cr bítið
komið til sögunnar. Myndin cr tekin á hljómleikum í Austurbæjarbíói 1965.
Haukur Morthens og hljómsveit hans á Hótel Borg 1968.
28 VIKAN 18- tbl: