Menntamál - 01.06.1950, Blaðsíða 57

MENNTAMÁL
119
stóðu til. Þegar hann hóf sína myndugu ræðumannsraust
með leikandi mælsku til framdráttar áhugamálum sínum
eða sendi andstæðingunum sín hárbeittu ádeiluskeyti með
vægðarlausri rökhyggju, biturri kýmni og baráttugleði
var sem loftið gneistaði í litla fundarsalnum í Borgarnesi.
Ég hef oft um það hugsað, að það var of þröngt um hann
á slíkum stundum. Þá hefði hann átt að hafa þúsundir eða
tugþúsundir áheyrenda. Þá fyrst hefði hann notið hæfi-
leika sinna. Við vorum ekki í vafa um það á þessum ár-
um, samherjar hans, að hann var efni í þjóðmálaskörung,
hefði starfsemi hans að fullu beinzt inn á þá braut. Og
síðari ára reynsla hefur fært okkur heim sanninn um
það, að þar hafði hann meira til brunns að bera en rök-
vísi og ræðulist. Hann hefur sýnt, að hann er í ríkum
mæli gæddur þeim kostum, sem þann má prýða, sem falin
er forsjá opinberra mála. Á því sviði hefur hann reynzt
óvenju starfhæfur. Hann er framúrskarandi stjórnsamur
og reglusamur og frábærlega vandvirkur við hvert starf
stórt og smátt. Hann hefur mikla fjárgæzluhæfileika og
hefur jafnan látið sér mjög annt um að treysta fjárhags-
legt öryggi þeirra stofnana, sem honum hefur verið trú-
að fyrir. Þannig hefur hann undirbyggt öll þau framtíð-
arfyrirtæki, sem kom í hans hlut að hrinda í verk sem
oddviti kauptúnsins, svo sem hafnargerðin, vatnsveitan
kaup á landi kauptúnsins og stofnun byggingarsjóðs barna-
skólans, svo að nefndar séu nokkrar helztu stjórnarfram-
kvæmdir þess tímabils. En þrátt fyrir þau miklu umsvif,
sem hlutu að fylgja stjórn kauptúnsins á þessum árum
var fjarri því að hann vanrækti aðalstarf sitt skólastjórn
og barnafræðslu. Því hefur hann jafnan sinnt af þeirri al-
úð og trúmennsku sem honum er samgróin. Enda er það
samhljóða álit allra sem ég hef heyrt á það minnast, að
öll skólabörnin hafi elskað og virt hann, þótt jafnan hafi
verið svipvindasamt um þennan tilþrifamikla stríðshest,
utan skólaveggjanna, á sviði bæjarmála og stjórnmála.“