Æskan - 01.08.1937, Blaðsíða 20

100
ÆSKAN
Munchhausen segir frá
Sagan af gæðingi barónsins
Eg var sladdur á hinu prýðilega höfðingjasetri Przobovsky
greifa i Lítúaníu og sat að tedrykkju í sparistofunni, en karl-
mennirnir voru úti í garðinum að skoða ungan kynbótafola
nýkominn úr slóði. Allt í einu heyrðum við neyðaróp að
utan. Eg ílýtti mér ofan og sá þá, að folinn var svo stríðólmur,
að enginn maður þorði að ^
taka hann eða fara á bak
honum; æfðustu og slyng-
ustu hestamenn stóðu þar
ráðalausir og steinhissa.
Ilugsýkin skein þar út úr
hverjum manni.
Eg henti mér þá í einu
stökki á bak folanum, að
lionum óvörum, og gerði
hann í einum svip svo
þægan eins og lamb og lús-
spakan og tók þar á allri
tamningasnild minni.
Eg vildi sýna þetta kven-
fólkinu og taka frá því
allan ótta, og neyddi
því hestinn til að
hlaupa með mig inn
um gluggann inn í stofuna
lil þeirra, og fór þar í hring
um stofuna, hvað eftir ann-
að, og að síðustu hleypti eg
honum upp á teborðið og
lél hann fara allan sama
ganginn í smáhringum, og
várð það frúm og meyjum
hin besla skemmtun, því að
allt fórst lionum það svo
snilldarlega, að ekki braut
hann eina undirskál.
()g svo óx eg í áliti hjá
hinum göfuga greifa, að
hann hað mig, með hinni
vanalegu rausn sinni, að þiggja þenna unga hest af sér
og ríða honum á harða spretli til sigurs og sæmdar móti
um, í leiðangri þeim, sem verið var að gera út á
þeim.
0 _ -ýrði riddarasveit og var í ýmsum förum, þar sem eg
einn öllu, og þá sigursæld, sem aldrei sveik okkur þar,
er mér óliætt að þakka mér einum að öllu leyti og afdrált-
arlaust, og þeim djarfhuga drengjum, sem eg leiddi þar til
sigurs og sæmdar.
Og þá volgnaði okkur duglcga í fylkingarbroddi, þegar við
rákum Tyrki inn í Oczakov.