Æskan - 01.11.1978, Síða 3

ESKflN
^KRIFtaRSÍMINN ER 17336
’u
Ritstjóri: GRÍMUR ENGILBERTS, ritstjórn og skrlfstofa: Laugavegi 56, sími 10248, heimasím! 12042. Framkvæmdastjóri: KRISTJÁN
'2. tbl. GUÐMUNDSSON, heimasími 23230. Afgreiðslumaður: SIGURÐUR KÁRI JÓHANNSSON, heimasími 18464. Afgreiðsla: Laugavegi 56,
•g sími 17336. Árgangurinn kostar kr. 4.000. Hvert eintak í lausasölu kr. 500. Gjalddagi er 1. apríl. — Utanáskrift: ÆSKAN, pósthólf 14,
Reykjavik. Póstgíró 14014. Útgefandi: Stórstúka Islands. Prentað í Prentsmiðjunni ODDA hf.
Nóv.—des.
1978
JÚLAKVÖLD
ÚR LIFI
lúthers
var á aðfangadagskvöld jóla 1498. Veturinn hafði
^r'r löngu haldið innreið sína í Þýskaland, og jörðin var
snjó. Hvass norðanvindur þaut um götur Eisenach
°9 rak heim þær fáu mannverur, sem voru á ferii um
9°turnar. I flestum húsunum hafði jólatré þegar verið
skreytt á miðju gólfi, og bráðlega var kveikt á kertunum,
°9 heimilisfólkið byrjaði hina stóru hátíð.
En sjáðu! Lítill drengjahóþur gekk eftir götunum, þrátt
^r'r kulda og storm. Þeir voru fátæklega klæddir, og
^rgur drengurinn skalf af kulda í þunna frakkanum
S|num. Hér og þar staðnæmdust þeir úti fyrir húsdyrum
°9 sungu jólasöng. Þetta voru fátækir skólapiltar, sem
°f'uðu sér brauðbita, heits drykkjar eða þá peninga, með
PV| að syngja fyrir dyrum ríka fólksins.
Þeir staðnæmdust einnig fyrir dyrum hins virðingar-
Verða borgara, Cotta, og þótt vindurinn léti svo hátt,
^Qnaði hann þó ekki að kæfa söng þeirra. Það var
fö
9ur rödd eins fimmtán ára drengs, sem vakti sérstaka
eftirtekt. Drengurinn varfölur og þreytulegur, en í augum
hans brann eldur gáfna og heiðarleika. — Frú Cotta kom
í dyrnar, heilluð af hinum fagra söng og leit vorkunnar-
augum til sárkaldra drengjanna. Því næstfór hún með þá
inn og veitti þeim vel. Það var aðeins einn drengjanna,
sem ekki virtist kæra sig um matinn, sem fram var borinn.
Hann stóð þarna með spenntar greipar og horfði á glitr-
andi jólatréð. Það var sami drengurinn og átt hafði skæru
röddina, sem yfirgnæft hafði hinar. Frú Cotta tók eftir
hinni kyrrlátu framkomu hans; hún minntist hans frá
kirkjunni, þar sem hún hafði einnig tekið eftir söng hans.
Frúin gekk því til hans og sagði vingjarnlega:
,,Það er líklega langt síðan þú hefur séð jólatré?“
,,Nei, þegar ég var heima hjá foreldrum mínum í
Mansfeld, höfðum við alltaf lítið jólatré, þó að þau væru
fátæk, en móðurbróðir minn, Lindemann hringjari, sem
ég á heima hjá núna, hefur ekki einu sinni ráð á því“.
„Aumingja drengurinn! Það er þá víst oft þröngt í búi
hjá ykkur og maginn oft tómur?“
Drengurinn kinkaði kolli og roðnaði.
-1