Æskan - 01.11.1978, Qupperneq 17

var aldeilis handagangur í öskj-
unum, enda veitti ekki af, þar sem
kirkjuklukkurnar voru byrjaðar að
hrin9ja inn jólin á jörðinni. Að hálftíma
líúnurn hafði brúðan skipt gers.am-
le9a um útlit. Hún var komin með nýtt
höfuð og nýjar hendur, og fötin voru
Sv° falleg, að það var alls ekki hægt
þekkja hana fyrir sömu brúðu og
áðurvar.
" Jæja, þá höldum við af stað,
aliaði litli engillinn, hann kunningi
°kkar til þess, sem næstur honum
sf°ð, og þeir flugu saman af stað.
Pe9ar þeir komu inn í borgina, upp-
9°tvuðu þeir, að þeir höfðu ekkert
heimilisfang til að fara eftir, svo að
Peir höfðu ekki hugmynd um, í hvaða
hús þeir áttu að fara með brúðuna. —
'ð verðum að líta í nafnaskrána okk-
ar ", sagði annar þeirra. En í nafna-
skfánni voru margar Dísur. Þarna var
^'sa á Vesturgötunni, Dísa á Skóla-
raut, Dísa í Austurstræti, Dísa í
angagerði og svona var langur listi
afram. Englarnir sáu, að þeir áttu
feiUvert starf fyrir höndum, ef þeir
^ttu að finna hina réttg Dísu.
^álítið frost var, og alveg logn úti,
er Þeir hófu leitina. Enginn sást úti
VirS
en i hverjum glugga logaði Ijós,
I ar Sem fólk var að halda jólin hátíð-
9, og ómar af jólasálmum bárust frá
Veríu húsi.
klérna býr Dísa númer eitt — , sagði
annar engillinn, þegar þeir komu að
S,óru húsi með feiknarstórum garði
umhverfis. Gluggatjöldin voru dregin
ra °g þeir gátu séð börnin að leik við
ioiatréð. — Þessi börn eiga nóg af
e'kföngum —, sagði hinn engillinn,
°9 hann hafði líka rétt fyrir sér því að
e9ar þeir börðu að dyrum, kom
l°nn til dyra og sagði, að börnin í
bessu húsi vildu ekki gömul leikföng.
aé yrðu að vera alveg ný og fallegri
en Þetta, sem þeir væru með. Litlu
en9larnir sáu, að þeir voru ekki á
réttu
Þeir
hú
m stað og héldu áfram, ,þar til
komu í borgarhluta, þar sem
sin voru ekki eins glæsileg og fólk-
'öekki einsríkt.
~~ Hérna býr einhver Dísa — , sagði
anhar engillinn, en það var nú ekki
rétt hjá honum, því að eina mannver-
an, sem þeir fundu í húsinu, var göm-
ul fátæk kona, sem lá veik inni í litlu
fátæklegu herbergi. Og sú varð nú
hissa, þegar hún sá gestina tvo. Auð-
vitað átti hún ekki brúöuna, en hún
var ákaflega glöð yfir þessari óvæntu
heimsókn, því að litlu englarnir sungu
fallegan jólasálm fyrir hana.
í næsta húsi átti að búa telpa, er hét
Dísa, og þegar englarnir heyrðu í
börnunum inni í húsinu, töldu þeir
víst, að þeir væru á réttri leið. Skyldi
þetta nú vera rétta húsið? Nei, þarna
hafði búið lítil telpa, sem hét Dísa, en
hún var flutt fyrir löngu, og nú voru
eintómir drengir, sem bjuggu þar, og
þeir léku sér ekki að brúðum.
Og svona héldu englarnir áfram
hús úr húsi. í því næsta, sem englarnir
komu að, sáust engin merki þess, að
neinn vissi um jólin. Gamall og geðill-
ur karl kom til dyra og hvæsti út úr sér,
að þetta væri eintóm vitleyöa, þegar
englarnir spurðu hann, hvort hann
hefði sent brúðuna til himna til að láta
lagfæra hana. í næsta húsi var enginn
heima, og í þar næsta húsi var reynd-
ar stúlka, sem hét Dísa, en hún var
bara orðin of gömul til að hafa gaman
af að leika sér að brúðum.
Það var komið miðnætti, og fólk var
farið að slökkva Ijósin og taka á sig
náðir. Börnin sofnuðu og þau
dreymdi um jólatré og fallegar gjafir.
— Þá er kominn háttatími, sagði
mamma við litlu stúlkuna sína. Þær
bjuggu í litlu þakherbergi, sem var fá-
tæklega búið en hreint og vistlegt.
Mamma hafði sett nokkur kerti í stjaka
á borðið og í lítilli skál við hliðina var
dálítið af jólagóðgæti. Litla stúlkan
hafði fengið nýja skó og nýtt pils í
jólagjöf. En hún hafði engin leikföng
fengiö. Gamla brúðan hennar hafði
ekki komið aftur, en hún hafði einmitt
sent hana til himna til að láta gera við
hana. En Dísa var ekki búin að gefast
upp og sagði, að englarnir hlytu að
koma með hana til sín, þeir væru bara
svona lengi á leiðinni. Hún stytti sér
stundir við að syngja jólasálma, en aö
lokum sigraði svefninn og mamma bjó
um hana í litla rúminu hennar. Stuttri
stundu síðar komu englarnir tveir inn
með brúðuna og settu hana við hlið
hennar. Mikið var Dísa glöð og á-
nægð, þegar hún vaknaði daginn eft-
ir. Þið vitið sjálf, hve ánægð þið verð-
ið, þegar þið fáið það, sem þið hafið
óskað ykkur.
En Dísa var ekki sú eina, sem var
ánægð. Við hliðina á rúmi gömlu
konunnar, sem lá veik, var allt í einu
komið jólatré, og karfa full af ýmsu
góðgæti, þegar hún vaknaði morg-
uninn eftir. Og gamli úrilli maðurinn
fann jólapakka við dyrnar hjá sér,
þegar hann kom á fætur daginn eftir.
En þá voru litlu englarnir löngu
komnir upp til himna aftur og nú
gægðust þeir niður og hlógu, þegar
þeir sáu undrunarsvipinn á öllum.
(Þýtt og endursagt úr þýsku).
Sigurgeir Jónsson.
Ég eyddi engum peningum í jólagjafir í ár
— bara ávísunum.