Æskan - 01.11.1978, Qupperneq 19

^fið 1938 var lögreglan í Reykjavík farin að stjórna
uWerðinni, þótt bifreiðar muni ekki hafa verið
nenia um 2000, en þá voru íbúar Reykjavíkur 37
Þúsundir. Myndin ertekin á Lækjartorgi 1938.
Það, sem setti svip á götulíf Reykjavíkur á árunum
fyrir síðustu heimsstyrjöld munu hafa verið nokkrir
pylsuvagnar í miðbænum. Myndin mun vera tekin
um árið 1938.
á jólunum? Hann ætlaði að
sPyrja Völu.
■■Heyrðu Vala, eiga jólasveinarnir
a,rT1æli á jólunum?"
"Hvers konar vitleysa er í þér, Elli?
^eistu ekki að Jesús á afmæli á jól-
unum? Mamma hefur oft sagt okkur
bað."
..Hvers vegna eru þá jólasveinar á
ÍPiakortunum?"
"Það er bara gert í gamni. Jóla-
Sveinarnir fylgja jólunum. En jólin eru
ekki afmælisdagur þeirra."
"En það er mynd af jólasveinum á
Sunium jólakortunum mínum, en ekki
^ndaf Jesu."
"hað er líka mynd af Jesú á mörg-
UrT1 jólakortum. Hann er litla barnið á
^yndunum í faðmi móður sinnar."
"Ég ætla að taka þessi jólasveina-
^°ft frá hinum og geyma þau út af fyrir
Sl9- Þau eiga ekki að vera með Jesú-
^°Ttunum," sagði Elli að lokum.
Svo dundaði hann við að aðgreina
jólakortin sín.'Hann mundi enn eftir
því að jólasveinarnir stríddu honum í
draumnum.
II.
Jóladagarnir liðu svipað og áður.
Það var bjart veður og lítil föl á jörðu.
Elli litli horfði út um gluggann og sá
hvítt teppi milli húsanna.
Svo kraup hann á gólfið og lék sér
að leikföngum sem hann hafði fengið
að gjöf um jólin.
Á annan jóladag kom fyrir sérstakt
atvik ÍTungu. Síðdegis kom ókunnur
maður heim að bænum. Elli horfði
undrandi á manninn og sagði Völu frá
honum.
„Hver er þetta, Vala?" Elli leit
spyrjandi á systur sína. Ókunni mað-
urinn kom nær. Hann var með mikið
hvítt skegg og með poka á baki alveg
eins og myndir eru af jólasveinum.
,,Ég veit það ekki," svaraöi Vala.
Þegar ókunni maðurinn kom að
dyrunum fór pabbi þeirra út til að taka
á móti hinum síðskeggjaða manni.
Hann bauð honum í stofu og þaðan
heyrðu börnin samtal þeirra.
Vala fór inn í stofu og hlustaði á
hvað sagt var. Þar var síðskeggur og
var búinn að tína fram ýmsa mundi
sem lágu á borðinu. Elli þorði ekki að
fylgja systur sinni.
Ókunni maðurinn var glaðlegur og
sýndi varning sinn. Vala skildi fljótt að
hann vildi selja foreldrum hennar
þessa muni. Hann var víst farandsali.
Hún staröi á hann. Hvíta skeggið
flæddi niður um bringuna. Ef hann
hefði haft rauða húfu á höfðinu væri
hann alveg eins og jólasveinn. Það
var von að Ella dytti það í hug.
En nú fór Vala að horfa á munina á
borðinu. Þar sá hún margt girnilegt,
hringa, armbönd, nælur og fleira. Þar