Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1921, Blaðsíða 18
256
Gísli Skúlason:
|IÐUNN
fengið fullan vinnukraft, en eru enn ekki yfirleitt
farnir að takast á hendur skyldur starfandi borgara.
Eg miða við þá reglu, að hver maður borgi persónu-
lega sitt eigið ævigjald, en þiggi það ekki að gjöf
frá foreldrum sínum. Er því sá maður ekkert ver
settur í þessu efni, sem á mörg börn, en hinn, sem
á þau fá. En vitanlega væri engum bannað að borga
fyrir börn sín, og hugsa ég að þeir sem t. d. greiddu
þessa tryggingarupphæð fyrir tvítuga dóttur, viður-
kendu það fúslega, að þeir gætu ekki gefið henni
notadrýgri heimanmund með öðru móti.
Ég hefi eins og áður er sagt, gert ráð fyrir því
ævigjaldi, sem nokkurnveginn svarar því kaupi,
sem tvítugur karlmaður getur unnið sér inn á einu
ári, jafnvel þótt kaupgjaldið lækki töluvert frá því
sem það var síðastliðið ár. Og ég skal fúslega játa,
að ég vorkenni engum að borga, jafnvel þótt gjaldið
yrði nokkuð hærra en árskaupið. En ef kaupyjaldið
félli verulega, væri auðvitað allaf hægast að breyta
tölunum.
Ég hefi haldið því fram, að tvítugum manni sé alls
ekki um megn að borga það ævigjald, sem hér er
gert ráð fyrir, væri meira að segja dýrmæt réttindi
að fá að gera það. Hér kæmi mér það ekki á óvart,
þótt margir væru hikandi, og myndu að órannsökuðu
máli fremur skoða þessa tillögu með sömu augum og
þeir myndu líta á þá læknisráðleggingu til bláfátæks
manns, að fara lil Ítalíu og vera þar eitt ár til heilsu-
bótar. Hér kemur því atriði, sem þarf sérstakrar
rannsóknar við, því að ef skyldutryggingu er komið
á, verða auðvitað allir að borga án tillits til efna
og ástæðna, eins og líka allir fengju úr sjóðnum án
tillits til efna og ástæðna, ef áföllin mættu.
Þegar um það er að ræða, hvort einstaklingurinn
geti borgað, verður að muna eftir því, að það að
láta tvítugan mann greiða ævigjald fyrir tryggingar,