Kirkjuritið - 01.02.1969, Blaðsíða 37

KIRKJURITIÐ 83
^ /efcníar 1665. í dag bárum við fimmta barnið okkar, Andreas
ristian, fram fy rir Drottinn Jesú, í lieilagri skírn. Miskunn-
samur Qn3 fyrii-gefi mér synd mína — en gleði mín er bland-
jU angurværð og trega. Ég veit að ég fæ ekki að halda þessu
arin bjá mér. „Því að allt, sem Guði er fætt sigrar lieiminn,
ag trú vor, hún er siguraflið, sem liefur sigrað lieiminn.“
.' feptember 1665. Sofðu vært, elsku litli Kristian minn. Ég
1SS1’ að vagga þín var þér tilreidd á himnum. Nú hvílir þú
þ’ sefur hjá systkinum þínum þremur og afa ykkar og ömmu.
au gleðjast við komu þína, en mamma grætur. En liönd þín,
jj’. ,^uð, er ekki enn orðin of stutt til þess að þerra þessi tár.
^a’ Órottinn, enn höfum við lijá okkur eitt barnið okkar. Ef
gHíill ðauðans á senn að koma enn einu sinni í liús okkar —
'ottinn, sendu hann þá til mín; ég er svo veikbyggð og
Ue>tt. „Ég þrái hjálpræði þitt, Drottinn.“
Þ DL
^nua María Gerliardt trúði fjölskylduhihlíunni fyrir
ramanritnðum liugsunum, var eiginmanni hennar ógnað með
,ngu enibættis síns, vegna lútersku sinnar gegn kalvínisma
ið Uan<la þjóðarinnar. Eins og getið var liér framar, fór svo
OKuin, að í byrjun ársins 1666 var Paul Gerhardt sviftur
i sembætti sínu. Eiginkona lians minnist á þetta í dag-
g _ rstitrum sínum, eins og segir hér:
s-t teoriiar 1666. 1 dag er eiginmaður minn sviftur embætti
UlU Éinnig þessa reynslu þurfti. Kraftar mínir eru veikir,
f’e ] r°ttlnn veit, hversu mikið ég fæ afborið. Gefstu ekki upp,
* 'ar^t minn, fyrirverð þig ekki fyrir fagnaðarerindi Krists,
.. VtUa þú fyrir fjöldanum. Ég fylgi þér í eymdinni, eyði
lnni, skortinum og dauðanum. Óttastu ekki þá, sem líkam-
ag*í ^eyða, en ekki megna að deyða sálina. Gerliardt, ég veit
y uu lirósar þér aldrei, en hrósaðu þér af Drottni Jesú ICristi.
u V" tri"lr • • • Guð blessi þig, Gerliardt. Nú finn ég hve sterk-
ur Þú ert. ..
SpAuua María Gerhardt lézt 5. marz 1668. Hér kemur það,
29^/ s^rifaði síðast:
Vlt,g febrúar 1968. I gærkvöldi spýtti ég blóði. Ástvinir mínir
tjj ^ óttaslegnir. Ég reyndi að róa þá, af því að ég fann ekkert
n í dag finn ég það — kraftar mínir eru óðum að þverra.