Kirkjuritið - 01.12.1975, Síða 16

halda , aS Guð hafi altaf tíma til að biða. En það fór nú svo, að Guð
gat ekki beðið eftir því, að ísraelsþjóðin yrði viðbúin, og œtli það gœti
ekki endurtekið sig.
Jólin eru á allra vörum, því að allir halda jól. Það eru ekki aðeins
beir, sem eru kristnir þ. e. a. s. þeir, sem vita af eigin reynslu hver
Jesús er, sem halda jól. Einnig hinir, sem ekki eru kristnir, þeir, sem
hiusta ó jólaboðskapinn sem löngu liðið œfintýri, sem rifjar upp fyrir
þeim endurminningar fró bernskudögum, þegar þeir trúðu jólaboðskapn-
um, þegar þeir sáu Ijóslifandi fyrir sér í barnslegu hugmyndafl'ugi alla
viðburðina. Þessi byrjun jólaguðspjallsins: ,,En það bar til um þessar
mundir, að boð kom frá Ágústusi keisara um að skrásetja skyldi alla
heimsbygðina" — þessi byrjun vekur undarlegar tilfinningar i brjóstum
þeirra. Og sem snöggvast skýtur þeirri hugsun upp: Ó, að ég vœri aft’ur
orðinn barn og gœti trúað þessu, og hallað mér upp að brjósti Frelsar-
ans og teygað hvíld og frið úr eilífum kœrleika hans. Ó, að ég gœti í
Að oss er Frelsari fœddur, sem gefur oss rétt til að verða Guðs börn ef
sannleika verið glaður. —
Tilheyrandi minn! Ef þessi hugsun kemur upp hjá þér núna, þá haltu
henni fastri, sleptu henni ekki, hún er frá Guði. — Það er aðeins örstutt
spor, sem enn vantar á, að sú ósk rœtist: Að þú biðjir Guð að taka sér
bústað í hjarta þínu. Þú geiur ekki boðið honum höll til að dvelja í,
aðeins óhreint hjarta og hann þráir ekke.t meira en að fá að komast
þangað inn. — ,,Öllum þeim sem tóku við honum gaf hann rétt til að
verða Guðs börn". — Þetta er jólaboðskapurinn til vor mannanna.
vér viljum. —
Valgeir Skagfjörð cand. theol: Úr bókinni „Lifið í Guði“.
254