Kirkjuritið - 01.12.1975, Qupperneq 23

Síra Jón Dalbú Hróbjartsson í Laugardalshöll.
blessun af mótinu, en ég hef náttúr-
'ega fyrst og fremst talað við það fólk,
sem ég veit, að á sína trú og hefur
verið í snertingu við kirkju og kristin-
dóm. Það tók þátt í samkomunum, sá
Þennan lofsyngjandi skara, sá bæna-
^ópana, sem söfnuðust saman víðs
Vegar um mótssvæðið á undan sam-
komum til að biðja fyrir þeim. Sá heim-
Ur. sem til varð umhverfis þetta mót og
á því, held ég, að hafi haft mikil áhrif
óseði á unga sem aldna. Ég hef heyrt
Un9t fólk tala um, að það hafi haft
9®ysileg áhrif að sjá þetta.
^ið vitum, að íslendingarnir áttu,
sumir hverjir, erfitt með að skilja ræð-
urnar. Þær voru sumar þungar og dá-
lítis .,akademiskar“. En þeir gátu notið
ýmislegs annars, sem fram kom, bæði
í söng og vitnisburðum.
Nú, starfið í stúdentafélaginu hefur
ekki fallið niður, þótt mótið sé hjá lið-
ið. Mjög fljótlega eftir mótið var farið
að spyrja, hvað gera ætti næst, hvort
ekki ætti að fara að byrja á biblíu-
lestrum eða einhverju starfi. Þannig
var knúið á um framhald.
Og þó að starfslið stúdentafélags-
ins, sem mest mæddi á, hafi heyrt
hvað minnst af ræðuhöldunum, þá held
ég, að blessunin hafi komið á annan
hátt til þess. Það voru forréttindi að fá
að vera í þessari þjónustu Guðs ríki
til eflingar. Og útlendingarnir sáu,
hvað þetta fólk lagði á sig, og þeir
töluðu við það og uppörvuðu það, —
261
L