Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Qupperneq 51

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
49
TYEIR MIKLIR EN ÓLÍKIR
SKIPSTJÓRAR í GRÍMSBÆ
s
bók Ekberg, „Grimsby Fish“,
er sagt stuttlega frá ýmsum
skipstjórum. Þar á meðal tveim-
ur, sem okkur Islendingum eru að
nokkru kunnir, þótt allmisjafnt sé
um kynnin. Annar þeirra er Bunny
(Bernhard) Newton en hinn Páll Að-
alsteinsson. Ekberg segir svo um
Bunny:
Á meðal enskra „sjóræningja“
(Buccancers) skipar Bunny Newton
veglegan sess. Hann fór til sjós 14 ára
og var orðinn skipstjóri 21 árs. Bunny
eins og hann er jafnan kallaður, er
einstök manngerð. Hann er stór
maður og þrekinn og hinn kraftaleg-
asti, en átti alls ekki skilið, þá nafn-
gift sem honum var stundum gefin
„skepnan“ (The Beast), en það hlaut
hann af því að hann var nokkuð
hirðuleysislegur um klæðnað sinn.
Bunny átti í sér innbyggt fiskkerfi,
sem veitti honum upplýsingar um
hvar væri fisk að finna, og þegar
hann hafði fengið vitrun, setti hann á
fulla ferð snarlega og keyrði á stað-
inn. Á skipstjóraferli sínum var hann
tekinn fastur bæði af Norðmönnum
og Rússum og svo oft af íslending-
um, að þar var nafn hans orðið al-
ræmt. Bunny slapp furðanlega frá
viðureign sinni við Islendinga og
varð heldur vinsæll með þeirri þjóð.
Honum liggur vel orð til íslendinga
og eignaðist þar marga kunningja,
einn þeirra var Ólafur Björnsson,
loftskeytamaður, sem mikið kann frá
Bunny að segja.
Það var árið 1965, sem íslendingar
héldu honum á skipi sínu Brandi svo
lengi í höfn, að Bunny, sem aldrei
hefur þolað vel aðgerðarleysi, stakk
af úr höfn með tvo lögregluþjóna um
borð. (Ekberg segir þá hafa verið
þrjá, sem er rangt). Hann var eltur af
tveimur litlum íslenzkum byssubát-
um, en það var ekki fyrr en brezki
flotinn skarst í málið að hann fékkst
til að stoppa. Bunny var þá stungið í
fangelsi og látinn í klefa með morð-
ingja og fékk dóm í undirrétti, en
málinu frestað, þegar hann áfrýjaði
dómnum og loks látið niður falla.
Þegar Brandur kom til hafnar í
Páll Aðalsteinsson.
Bunny Newton.
Aberdeen, neitaði Bunny að segja
blaðamönnum sögu sína, og geymdi
hana þar til hann kom til Grímsbæj-
ar, þar sem hann sagði mér hana, og
hún vakti ekki neina smáræðis at-
hygli (some scoop it was). I þorska-
stríðinu var hann umsetinn af ís-
lenzkum byssubátum og það mátti
heita honum daglegur viðburður að
skotið væri á hann. (Hér hefur Ek-
berg farið útúr kortinu. Svo slæmt
var það ekki. ÁJ). Hann hafði oft tal-
stöðvarsamband við mig, þegar hann
var á leið heim af íslandsmiðum, til
að segja mér tíðindi úr þeirri íslands-
ferðinni.
Að mínum dómi er Bunny litrík-
astur allra Grímsbæjar-skipstjóra og
sá sem hefur bjargast bezt. Hann
hafði vit á að hætta í tíma, og þegar
hann var alkominn reyndist hann
kænn fésýslugaldramaður, sem ók
Rolls Roys og átti veðhlaupahross og
spilahöll og fjárfesti í ýmsu öðru arð-
vænlegu.
Eg gaf næturklúbbnum hans í
Cleethorpe nafnið „Bunny’s Place“.
Bunny hefur verið örlátur á fé við
ýmsar líknarstofnanir í heimabyggð
sinni“.
Fast á eftir þessari frásögn af
Bunny, segir af hinum skipstjóranum
og sú frásögn byrjar svo:
„A skipper of a different chara-
cter“, skipstjóri annarrar manngerð-
ar, var sá, sem á sjöunda áratugnum
landaði afla að verðmæti 1 milljónar
stpd. Það var Páll Aðalsteinsson á
togara sínum Andanesinu.
Páll var íslendingur, og hann hafði
hlotið brezku orðuna „Member of
the Order of the British Empire“,
fyrir að bjarga 1941 17 mönnum af
enskum togara (Páll renndi upp að
skipinu í kolvitlausu veðri. ÁJ.)
Ándanesið var tekið til stríðsþarfa
og heyrði undir flotastjórn brezka
kaupskipaflotans. Páll var skipstjór-
inn og hann og allir hans offiserar