Eimreiðin - 01.10.1946, Qupperneq 40

264
ÆVINTÝRI PÁLS Á HALLDÓRSSTÖÐUM eimreiMR
láta sér skiljast, að þessir töfrar liafi orkað á hinn íslenzka
sveitamann, einmana í ókunnu landi, og a3 hann yrði langminn-
ugur þess fyrsta geisla, er svo óvænt og sterklega var varpað á
leið lians í þessari fyrstu og tvísýnu för hans úr föðurgarði. Enda
leið lionum ekki þetta barn úr minni. Að lokinni eins og hálfs
árs dvöl með hinum skozka fjárbónda, hélt Páll heim á leið.
Hitti liann þá aftur þessa litlu vinstúlku sína. Þóttist hann nú
standa betur að vígi að skipta við liana orðum og hafði nú kynnzt
til nokkurrar hlítar þarlendum háttum og siðvenjum. Hún vakti
þá að skilnaði máls á því, hvort hann vildi skrifa sér, eftir að
hann kæmi heim. Upp frá því hófust bréfaskipti þeirra uin
10 ára skeið, eins og fyrr var ritað. Hann fræddi hana um land
sitt, náttúru þess og fegurð, störf og hætti manna á íslandi. Hún
greindi frá ævintýrum hernsku sinnar og æsku. Afskekktur,
þingeyskur dalur og liin erlenda stórborg höfðu öðlast tengsl
tveggja sálna, sem skiptust á einlægri og vaxandi hugþekkm-
Bréf liennar tóku á sig aukinn þroskablæ, eftir því sem hún óx
að árum og reynslu. Hans bréf dýpkuðu að hæversku og til'
beiðslu. Ævintýrið dró og seiddi, og Páll réðst öðru sinni til
utanfarar. Það sinn var Lizzie á vist lengi úti í sveit, og bar
funduin þeirra ekki saman í þeirri för hans. En bréfaskipt1
þeirra héldust. Og enn seiddi ævintýrið og dró með seiðandi
afli. Páll segir svo frá, að þolgæði Lizzie að svara bréfum hans
og tryggð hennar liafi vakið undrun sína og löngun að sjá hana
sem fullþroska konu. Fyrir því réðst hann enn til utanfarar
liið þriðja sinn. Tíu ár eru liðin frá síðustu samfundum. Og et
fundum þeirra ber nú saman, undrast hann stórum. Æskudraumur
lians um litla stúlkubarnið, sem liann tilbað í fjarska, er liðinn
langt að baki. Fyrir honum birtist fullvaxin, þroskuð kona,
undrafögur, góð og alúðleg, en þó nokkuð breytt í háttum. Hun
hafði þegar vísað á bug nokkrum biðlum og sagt honum í bref'
um sínum frá reynslu sinni í þeim efnum. Hún stóð þegar a
verði. Páll segir sjálfur frá atvikum á þessa leið: „Mér bauðst
frítt far með sauðaskipi til Englands. Og þessi undarlega þra’
að sjá Lizzie, varð þess valdandi að mestu leyti, að ég tók þess11
boði. Ég hafði tryggt mér vist hjá bónda uppi í sveit, svo eg
þyrfti ekki að verða í augum Lizzie neinn vandræðagemlingur,
sem kæmi þessa löngu leið bara til að sjá hana. Þegar til Leitb