Eimreiðin - 01.10.1946, Qupperneq 51

EIMreiðin SKÓLAHÁTÍÐIN FYRIR RÚMUM 50 ÁRUM
275
eittlivað, sem hún vildi tala um, og þá var að taka mannlega
a moti. Og svo gat farið, að maður sleppti lienni sárnauðugur
að dansinum loknum.
Eftir um 4 klukkustunda sprett varð lilé á dansinum. Leiddi þá
Ever sína stúlku inn á Langaloft. Þar voru þá komin langborð
nieð vistum —- smurðu brauði, með ljúffengum áskurði — og
Gamla Carlsberg til drykkjar. Var nú sezt að snæðingi, og brátt
Eyrjuðu ræðuhöld. Einhver af efstubekkingunum talaði fyrir
nunni rectors á latínu, og liaim svaraði á sama máli og lét drekka
®kál konungsins, sem átti afmæli þennan dag. Fleiri minni voru
flutt, og drukkin full fósturjarðarinnar, kvenna og kennaranna.
Eg nian eftir, að Björn Bjarnason frá Viðfirði talaði einu sinni
af mestu snilld fyrir minni rectors á latínu, Guðmundur Finnboga-
son fyrir minni Islands og Halldór Friðriksson yfirkennari fyrir
niinni kvenna. Sagt var, að rector liefði eitt sinn talað fyrir kven-
fólkinu á skólahátíð, liældi því mikið og óskaði, að allur þessi
fn'ði meyjaliópur yrðu giftar konur og glaðar mæður að ári liðnu,
°g þótti þetta drengilega mælt. Stundum voru sungin ættjarðar-
e^a skemmtikvæði yfir borðum. „Rallistar“, sem liöfðu spilað,
teflt og rabbað saman inni í Litlalofti allt kvöldið, tóku auðvitað
Patt í borðhaldinu og gátu nú máske talað eitthvað dálítið við
inolkið, þótt þeir væru auðvitað ofurlítið lægra settir í þeirra
uugum en dansherrarnir.
Að máltíð lokinni hófst dansinn á ný, og nú var ekki slegið
sföku við. Hver þátturinn tók við af öðrum, og enginn kenndi
8vefns né þreytu, þvert á móti var kviðið fyrir, að skemmtunin
eudaði, en þó varð svo að vera, og þegar bjartur dagur var runn-
~ um það bil kl. 4 — var mótinu slitið og gestunum fylgt
heim.
ð^æS'ta S'nn’ el mættum dansmeyjunum á götunni, fengum
hlítt augnatillit og bros, og svo var sú saga búin.
, ^ha voru ljúfar minningar frá okkar kæra skóla sem varð 100
Ura á síðastliðnu sumri.