Ægir - 01.11.1949, Blaðsíða 9

Æ G I R
251
Matthías Þóráarson:
Verndun fiskimiáanna
og viáhald fiskstofnsins.
Grein sú, sem hér fer ú eftir, er hluti af útvarpserindi, sem flutt var
síðastliðið haust. Hugmynd sú, sem Matthías setur hér fram, hefur vakið
athygli meðal sjómanna, enda verður sú nauðsyn æ Ijósari, að spornað
sé við Jwí sem föng eru ú að gengið sé um of ú fiskstofninn. Ilugmyndin
um haffiskaklak, ú þann lxútt, sem Matthias getur um, er ekki ný, þvi að
hún mun fyrst hafa stungið upp kolll í sjómannaalmanakinu enska úrið
1906 og það sama úr sagði Matthias Þórðarson frú henni í „Ægi“, en
hann var þú að hefja göngu sína undir hans stjórn. Þú mun henni litt
eða ekki hafa verið veitt athygli hérlendis, enda ekki að sama skapi ústæða
þú fyrir íslcndinga að gefa henni gaum sem nú. Matthías vinnur ekki
einvörðungu að því hér, að þessi klakaðferð verði framkvæmd ú þann
hútt, sem hann getur um í greininni, heldur og erlendis. — Væri fróðlegt
fyrir íslenzka sjómenn að heyra úlit fiskifræðinga okkar um uppústungu
Matthiasar. — Ritstj.
Fiskurinn tregast.
ísland liggur í Norur-Atlantshafinu hér
um bil mitt á milli hinna fiskisælu miða
við Norður-Norveg að austan, Nýfundna-
Iands og Labrador að vestan, og er því
miðstöð í afarstóru fiskisvæði, sem teygir
sig milli tveggja heimsálfa. Hvort um sér-
stakan fiskstofn sé að ræða fyrir ísland
eða meira og minna sameiginlegan fyrir
allt þetta stóra svæði skal ekki deilt um
hér, en það mun vera staðreynd, að fiskur
merktur á hrygningarsvæðinu fyrir sunn-
an ísland hefur veiðzt við Lofoten, Fær-
eyjar, Vestur- og Austur-Grænland og
jafnvel við Nýfundnaland, og er því ekki
ólíklegt, að þar sem þorskur frá íslandi
fiskast venjulega á sumrum í ríkum mæli
við Vestur-Grænland, að yngri árgangar
frá ís,Iandi flytjist einnig vestur um haf til
Labrador og Nýfundnalands, þótt það sé
enn þá ekki rannsakað til hlítar.
Á þessu víðáttumikla svæði, sem hér er
um að ræða, liafa fiskveiðar verið stund-
aðar lengur eða skemur og aukizt smátt
og smátt eftir því sem tímar liðu. Löngu
áður en Ameríka byggðist af hvítum
mönnum og fiskimiðin við Nýfundnaland,
Labrador, Grænland og Norður-Norveg
voru sótt af framandi þjóðum, höfðu er-
lendir fiskimenn í hér um bil tvö hundruð
ár slundað fiskveiðar við ísland. Ástæðan
var ekki eingöngu sú, að afli var nægur
við ísland, heldur að siglingaleiðin var til-
tölulega stutt, hafnir góðar og lítið eftirlit
með veiðunum. Fiskimiðin við ísland hafa
þvi verið sótt og notuð af fjölda skipa
miklu lengri tíma en fiskimið, sem lengra
lágu í burtu eða voru ókunnug með öllu,