Tímarit lögfræðinga - 01.06.1957, Blaðsíða 54

er ákærður geklc að eiga X. Þótt stjúpsamband sé eigi
nefnt í 201. gr. alm. hegningarlaga berum orðum, taldi
dómurinn, að eins ríkar ástæður væri til þess að greinin
tæki til þess sambands og þeirra er þar eru talin, og var
ákærður þvi analogice talinn hafa brotið gegn grein þess-
ari. Refsing var ákveðin 3 mánaða fangelsi, skilorðs-
bundið.
(Dómur sakadóms Rvk. 21. okt. 1954).
Brot gegn 244. gr. hegningarlaga.
Ákærður A tók að ófrjálsu í húsi bér í bæ peningakassa
með rúmum 10 þús. kr. í peningum, fjórum sparisjóðs-
bókum með innistæðu að upphæð samtals ca. 23 þús.
kr., 20 skuldabréfum að upph. kr. 100.00 livert og 5 bapp-
drættismiðum. Með feng þenna fór liann beim til ákærðs,
B og sagði honum eða gaf honum i skvn, hvernig verð-
mætin væru fengin. Þeir fóru síðan fram í baðberbergi
og lét ákærður A peningana þar innan i ljósabjálm.
Brenndi hann síðan bankabækur og skjöl, en fór við svo
búið með kassann og sagði ákærðum B, að bann kæmi
seinna og vitjaði um peningana. Eftir að ákærður A var far-
inn sat ákærður B að drykkju einn í herbergi sinu. Nokkru
síðar fór hann fram i baðherbergið og tók peningana úr
ljósahjálminum og sló eign sinni á þá. Fór hann síðan út
og hélt áfram drykkju og eyddi af fénu. Kvöldið eftir var
liann handtekinn.
Ákærður A var sekur fundinn um brot gegn 244. gr.
alm. hegningarlaga. Ákærður B var talinn hafa brotið
gegn sömu grein með því að taka peningana úr ljósa-
hjálminum og slá eign sinni á þá. Hins vegar var hann
sýknaður af ákæru um hlutdeild í þjófnaðarbroti A, þar
sem ekki var sannað, að hann liefði liðsinnt A neitt við
að koiD'* peningunum fj’rir.
(Dómur sakadóms Rvk. 10. apríl 1956).
100
Timarit lögjrceöinga