Tímarit lögfræðinga - 01.06.1957, Blaðsíða 56

þeirra laga segir, að þeir einir megi kalla sig húsameist-
ara (arkitekta), er fengið hefðu til þess leyfi ráðherra.
Dómurinn leit svo á, með hliðsjón af heiti 1. nr. 24/
1937, efni laganna, greinargerðinni, sem fylgdi frum-
varpinu að lögunum, svo og umræðum á Alþingi um
frumvarpið, væri ljóst, að tilgangur laganna væri sá, að
veita mönnum með vissa verklega menntun einkarétt á
að nota ákveðin starfsheiti og jafnframt veita almenningi
trj-gging fyrir þvi, að þeir, sem hefðu einkarétt til starfs-
heitanna, liefðu til brunns að bera þá verldegu þekking,
sem starfsheitið gefur til kynna. Talið var, að starfsheitið
húsgagnaarkitekt geti ekki verið til þess fallið, að vekja
rangar hugmyndir hjá almenningi um starfssvið ákærðs,
og því elcki til að dreifa, að verndin, sem 1. nr. 24/1937
vcita húsameisturum, sé á nokkurn hátt skerð frekar en
t. d. starfsheitið tannlæknir, eða dýralæknir, andspænis
starfsheitinu læknir, gæti valdið misskilningi. Enn fremur
var bent á það í dóminum, að orðið arkitekt í 3. gr. 1. nr.
24/T937 væri notað innan sviga, sem nánari skýring á orð-
inu húsameistari. Af þessu var álitið, að ekki væri bannað,
að nota orðið arkitelct í samsetningu, eins og ákærðum
var gefið af sök. Allt þetta var talið leiða til þess, að ákærð-
ur liefði ekki brotið gegn 1. nr. 24/1937 og var hann þvi
sýlcnaður.
(Dómur sakadóms Reykjavíkur, 16. febrúar 1956).
Ákæra um brot gegn byggingarsamþykkt. Krafa um niður-
rif húss. Sýkna.
Með bréfi borgarstjórans í Reykjavík dags. 21. marz
1942 var ákærðum tilkynnt að bæjarráð hefði fyrir sitt
leyti samþykkt að leyfa honum að flytja hænsnabú á
eignarlandi bæjarins við Haga. Árið 1943 byggði ákærður
hænsnahús úr steini á landinu. Kvaðst hann áður hafa
farið með teikningu hússins til byggingarfulltrúa bæjar-
102
Timarit lögfrœöinga