Búnaðarrit - 01.01.1895, Qupperneq 110

106
er undir þvi koniiil að húsin sje ekki of þröng, svo
fjeð geti hindrunarlaust leitað sjer rúms á jötu.
Þegar uppfundningar eiga sjer stað eða breytingar
til bóta í einliverju, sem almenningi kemur við, ætti
ávalt sem fyrst að gefa sem flestum kost á að færa
sjer þær í nyt. Þetta er líka opt gert, ýmist af þoim
sem hafa átt mestan þátt í umbútunum eða þá öðrum,
en stundum verður það í undandrætti fyrir mönnum og
uinbæturnar verða sjálfar að ryðja sjer til rúms í verk-
inu. Hlýtur það ætíð að hafa meira tíma í för með
sjer, að þær verði almcnnar á þann hátt. Þannig hefir
það gengið með fleirstæðnlagið. Enginn hefir orðið til
að skýra frá þvi opinberloga, og þó er hjer um að ræða
uppfundning eða breyting til bóta á annari grein liúsa-
kynna vorra, fjenaðarhúsunum, cr heflr í för með sjcr
sparnað vinnukraptanna bæði við að byggja þau og' við
fjárgeymsluna í þeim á eptir. Þetta eitt, að öllum öðr-
nm kostum flcirstæðulagsins sleptum, gerir það hina
þörfustu umbót, jafndýrir og illfáanlegir sem vinnu-
kraptar eru nú víða orðnir. Það hefir í seinni tíð al-
ment vorið kvartað yfir því, hversu ilt væri að fá góða
fjármenn, og að hugir manna, einkum hinna yngri, væru
mcir og meir að hvcrfa frá þeirri atvinnugrein. En
skyldu ckki fjenaðarhúsin, eins og þau almont hafa
verið, eiga mikinn þátt í l>ví? Það er ekki efamál að
óhætt sje að svara þeirri spurningu játandi. Allir, scm
nokkuð til lengdar hafa fengist við fjenaðargeymslu,
vita að hún opt er slæmt verk, og ætíð meira og minna
vandasöm, en því verri og vandasamari er hún að vctr-
arlagi scm hús þau, er geyma vcrður fjeð í, eru verri.
Það veitti því ekki af að allar breytingar í þessu efni,
sem miða til bóta og kostur er á, væru hagnýttar sem