Búnaðarrit - 01.01.1895, Page 112
Um fóðurmjöl úr hvalkjöti.
Bptir Kristin Guðlaugsson.
Síðan hvalveiði Norðmanna byrjaði á Vestfjörðum,
heíir mjög mikið fallið til af ýmsum úrgangi úr hvöl-
um þeiin, er þeir hafa veitt, svo sem kjöti og beinum.
Fyrst cptir að veiðin byrjaði, var þessi úrgangur færður
í sjóinn, sem svo bar nokkuð af konum aptur upp á
fíörurnar, og þar rotnaði hann smátt og smátt sundur,
til óheilnæmis fyrir menn og skepnur; en sumarið 1892
komu hvalveiðamennirnir í Önundarfirði og Dýrafirði
verksmiðjum á fót, til að gera skepnufóður og áburðar-
tegundir úr kjöti og beinurn hvalanna, og síðan hcfir
mikið af þeirri vöru verið flutt til útlanda og notað
þar.
Til að gera fóður og áburð úr kjötinu og beinun-
um er það soðið í marga tíma við gufukita, síðan höggvið,
malað, þurkað og sáldað, þá er það orðið að smágerðu
dupti, sem ckki er ósvipað möluðu kaffi, einkum fóður-
mjölið.
Af mjöli þessu eru búnar til þrjár tegundir: 1. úr
kjöti, 2. úr beinum, og 3. úr kjöti og nokkru af bein-
um; þessi tegund er eingöngu höfð til áburðar, og vana-
lega nefnd útlcnda nafninu „guano“, eða hval-„guano“,
til aðgreiningar frá öðrúm „guano“-tegundum. Jicin-