Búnaðarrit - 01.01.1895, Síða 158
154
um reiðing, og eru þær ofnar eða brugðnar úr ull eða
brossbári; þær eru 2—2‘/a þuml. að breidd, en lengdin
er svo misjöfn eptir gildleika hestanna, að tæplega er
hægt að ákveða hana nákvæmlega, þó mun brjóstgjörð-
in optast hæíileg 1.1 /2 al- lcngd. Hringjur eru á báð-
um endum hverrar gjarðar, og verða þær að vera svo
stórar, að móttökin gangi liðugt í gegnum þær.
Mestu yíirburðir, sem þetta reiðingalag hefir fram
yfir hið gamla, bæði fyrir menn og hesta, álít cg að
liggi í gyrðingarfyrirkomulaginu, því það er auðsjeð, að
sjaldnar þarf að gyrða upp, og lausar má girða hestinn,
þar eð ekki er að óttast, að renni til á móttökunum.
Reiðingalag það, sem eg hefi lýst hjer, hefi eg ekki
vitað til að hafi verið reynt; en eg er sannfærður um,
að það hlýtur að vera langtum hentugra en hið gamla
reiðingalag. Auðvitað er nokkuð mikill kostnaður við
að búa hann til, eins vandaðan og eg tala um, en end-
ingin og hægðin við hann hlýtur að vera svo mikil í
samanburði við gamla reiðinginn, að hann mun fljótt borg-
ast margfaldlega1.
’) Úr þcssari ritgerð heflr verið slept kafla um „taðmylnuu;
það hefir talsvert verið ritað nm þetta verkfæri, svo að allir eiga
kost ð. að vita hvernig það er smíðað og hvcrnig það er notað.
Sœm. Eyjólfsson.