Hlín - 01.01.1923, Blaðsíða 20

18
HUn
Skýrslur frá fjelögum.
Kúaábyrgðarfjelag Keldhverfinga.
Milli 1880 og 1890 var oft hart í ári hjer á Norður
landi. Stofnuðu þá nokkrar konur í Kelduhverfi í Norð-
ur-F*ingeyjarsýslu fjelag með sjer í því skyni, að Ijetta
undir með fátækum fjölskyldumönnum, er mistu kýr
sínar af veikindum eða slysum. í fyrstu galt liver fjelags-
kona 3 merkur smjörs í ábyrgðargjald fyrir hverja kú,
er hún átti, smjörinu var komið í verð og því komið á
vöxtu í sparisjóði. Ekki mátti skerða fje sjóðsins fyrstu
5 árin, að þeim tíma liðnum var farið að borga skaða-
bætur. Tvívegis hafa hlutaveltur verið haldnar sjóðnum
til eflingar, þá voru slysin svo tíð, að sjóðurinn mátti
ekki við bótunum, þótt aðeins '/2 skaði væri greiddur, (Kýr-
in er metin hálfvirði til frálags). Árið 1906 var tryggingar-
gjaldið fyrir hverja kú ákveðið 1.50 á ári. Við vorum ekki
eigingjarnar við þennan fósturson okkar, en samt var hann
lengi þroskasmár eins og ungviði, er ekki hefir nóg fóður.
— Tryggingargjaldið smáhækkaði eftir því sem kýrnar hækk-
uðu í verði, og 1920 var það ákveðið 1% af verði kúnnai
— Nýir fjelagar greiða kr. 6.00 í tryggingarsjóð við inntöku.
Til frekari skýringar vil jeg tilfæra hjer nokkrar greinar
úr lögum fjelagsins:
Nú missir fjelagskona kú sína. Skal umsókn hennar
um styrk úr ábyrgðarsjóði fylgja full sönnun þess, að
kýrin hafi eigi farist fyrir handvömm, og ennfremur
glöggur reikningur yfir afurðir hennar. Á aðalfundi fje-
lagsins skal svo meta skaðann til peningaverðs, og skulu
eiganda greiddar skaðabætur eftir því sem lögin ákveða.
Engin fjelagskona hefir rjett til þess að selja rjettindi
sín í fjelaginu; aðeins geta þau gengið að erfðum eða
sem gjöf.