Jazzblaðið - 01.04.1950, Blaðsíða 5

satt, því að Árni er fyrsti píanóleikar-
inn, sem Birni hefur tekizt að halda
lengur en ár, og nú er Árni búinn að
vera þar tvö ár.
Ég spurði Árna um álit hans á Be-bop,
en hann hefur sem kunnugt er lagt
mesta rækt við þá tegund jazzins. ,,Það
er nú búið að spyrja svo marga um
þetta“, sagði Árni, „svo að ég kemst
ekki hjá því að endurtaka það, sem hin-
ir hafa sagt, nefnilega það, að Be-bop
sé þróun í rétta átt. Enginn skyldi
hjakka í sama farinu ár eftir ár, eins
og stundum vill brenna við“.
Síðan spurði ég hann um uppáhalds
hljóðfæraleikarana hans, og hann sagði:
„Benny Goodman er alltaf beztur, fras-
eringarnar hjá honum — þar kemst
ekkert nærri. Mel Powell er alltaf
skemmtilegur píanóleikari. — George
Blues. Mótað í leir af Árna Elfar.
Jam-session. Mótað í leir af Árna Elfar.
Shearing er stórfinn — bæði hann sjálf-
ur og hljómsveitin".
Þar sem Árni er einn yngsti píanó-
leikarinn okkar, spurði ég hann hvort
hann hefði tekið nokkra hérlenda píanó-
leikara sér til fyrirmyndar.
„Jú, það gerði ég“, sagði Árni.
„Kristján Magnússon, sem var hjá
Birni á undan mér var mín fyrirmynd.
Hugmyndir hans í impróviseringum eru
framar öllu öðru, sem maður heyrir hjá
hérlendum píanóleikurum '.
Árni, eins og ég sagði að framan, er
þekktur fyrir góðar teikningar. Hann
er mjög handlaginn. Fjórtán ára gamall
smíðaði hann hvorki meira né minna en
heilan kontrabassa.
Hann hefur mótað talsvert í lair og
fylgja þessari grein myndir af tveimur
FRAMH. á bls. 10.
JasMaáiS 5