Organistablaðið - 01.07.1975, Blaðsíða 11

andi uppbyggjandi, sem gætu orðið til 'þess að gera þjóðkirkjuna
nálægari söfnuðinum, opnari, ásæknari, virkari og nútímalegri.
'Það er kannski rétt að byrja á að athuga „tæki“ kirkjutónlistar-
maimsins. Við gætum notað, auk orgelsins, eftirtalin hljóðfæri við
tónlistarflutning Guði til dýrðar: j)íanó, blokkflautur, málmblásturs-
'h'ljóðfæri, rafmagnsgítara, rafmagnsorgel og trommur, svo að nokk-
uð sé nefnt. Kirkjutónlistarmaðurinn á auðvitað að vera 'hinn lærði
ieiðsögumaður og sá sem með ánægju reynir að vekja áhugann.
Einn eða fleiri kirkjukórar, mjög gjarnan með góðum barna-
röddum, ættu að vera við hverja kirkju. — Sálmasöngskvöld, þar
sem kirkjutón 1 istannaðurinn íbeinlinis aifir eöfnuðinn - jiað væri
hægt að koma á tónlistarkynningarkvöldum, e. t. v. sem námisflokk-
um sem kallaðir væru „kirkjutónlist". — Kirkjutónlistarmaðurinn
gæti líka, eins og presturinn, farið í húsvitjanir. — Á fundum og
við Jiátíðleg lækifæri gæti kirkjutónlistarmaðurinn veitt aðstoð með
tónlist, sem ætti rætur sínar ,í kirkjunni. (Ég þori alls ekki að ræða
stöðu kirkjutón'listarmannsins gagnvart veraldlegu tónlislinni). —
Tónfistarsamvinna miUi þjóðkirkju og ríkisskóla væri líka skyn-
samlegt verkefni til úrlausnar. — Sem einkakennari gæti kirkju-
tónlistarmaðurinn kennt nemendum ýmislegt sem gæti komið að
gagni tónlistinni í kirkjunni.
Sumir organistar álíta að vöntun á nýjum og nýtískutónsmíðum
sé ástæðan tii þess að tónlistin í krisdnni kirkju endurnýjast ekki.
Þeir álíta að það þurfi ekki grundvallarbreytingar á menntun organ-
ista. Með framansögðu hef ég sett spurningarmerki við þæsa skoðun.
Náttúrlega vilja dugleg og andrík tónskáid greiða fyrir þróun í
rétta átt með heiibrigðri endurnýjun. En megum við vera að því að
ibíða? í mörgum organleikurum leynist tónskáld sem hefði getað
náð meiri þroska við frjálsari menntunarskiiyrði.
Þýtt P. H.
ORGANISTABLAÐIÐ 11