Svart á hvítu - 01.01.1980, Blaðsíða 14

Etron Fou Leloublan frá Frakklandi.
litlu magni sem innflutningur. Þetta
er beint afsprengi sóknar í há-
marksgróða: fyrirtækið heimilar
þeim erlendu fyrirtækjum sem mest
bjóða og eru öflugust að gefa út
framleiðslu þess í viðkomandi lönd-
um. Virgin heimilaði útlendum fyrir-
tækjum að fá Tubular Bells sem þau
sóttust mjög eftir. Hljómsveitir
einsog Henry Cow, sem þörfnuðust
öðruvísi fjárfestingar (tíma og fjár-
hagslegrar skuldbindingar) voru
ekki lengur gefnar út, borguðu sig
ekki. Þegar Henry Cow sendi frá sér
plötuna CONCERTS í gegnum
Compendium og L'Orchestra, lítil
áhugasöm fyrirtæki, seldist hún
þrisvar sinnum betur en hjá Virgin,
auk þess sem greiðslur voru hraðari
og miklu betri.
Þessi stefna Virgin leiddi aö lok-
um til óánægju í garð fyrirtækisins
og kaupbrasks almennt — og einnig
til áhugaleysis Virgins á hljómsveit-
inni, þar sem hún borgaði sig ekki.
Bresk fyrirtæki starfa á eftirfar-
andi hátt: fyrirtækið borgar stúdíó-
inu (í dæminu hjá Virgin var um
eigið stúdíó aö ræða) um £8000:
andvirði stúdíótíma fyrir 3'A> viku.
Hljómsveitin fær 6% í þóknun fyrir
hverja hljómplötu (í tilfelli H Cow) —
sem jafngilti þá 16p. Að frátöldum
þessum 16p þurfti hljómsveitin að
borga til baka £8000 (ca. 50 000
seld eintök til að ná sléttu). Það er
augljóst mál að þetta er ekki hentug
Henry Cow. Talið frá vinstri Georgie Born, Tim Hodgkinson, Dagmar Krause, Chris
Cutler, Lindsay Cooper og Fred Frith. Þær Lindsay og Georgie voru hér með
Feminist Improvising Group í boði Gallerí Suðurgötu 7 í nóvember 1978.
leið fyrir hljómsveit að vinna eftir
sem selur ekki mikið af plötum — og
þegar salan er ekki í þeirra höndum
heldur fyrirtækisins — og á meðan
fyrirtækið hefur nóg með aðra
ábatasamari vöru að gera og kemur
ekki plötunni á markað hljómsveit-
arinnar (í dæmi HC, Evrópu) hlýtur
heila klabbið að verða að ásteit-
ingarsteini fyrir báða aðila.
Henry Cow byrjaöi innan iðnað-
arins (einsog Magma) vegna þess
að í Bretlandi var sterk hefð fyrir
upptöku á experimental tónlist og á
sínum tíma markaður fyrir hana.
Ástandið breyttist og hljómsveitin
var neydd til að viðurkenna að
eina leiðin var sú að starfa utan
iðnaðarins sem stóð þá kappsam-
lega í vegi fyrir framförum hennar.
Hljómsveitin fékk góðan hljómgrunn
í Evrópu, þar sem hún varö allvinsæl
og hafði áhrif. ,,Rokk í andstöðu" er
eitt afkvæmi þessarar þróunar, en
sama sagan endurtekur sig í hverju
landi.
Það er von manna að engin mið-
stýrö samtök vaxi útúr RIO, að þaö
haldi áfram sem laushnýtt sam-
vinnufélag með eins margar mið-
stöðvar og það hefur félaga og eins
marga félaga og það þarfnast.
í desember 1978 komu hljóm-
sveitirnar í RIO saman til skrafs og
ráðagerða og komu sér saman um
grundvöll fyrir samtökin að starfa
eftir í framtíðinni. Samkvæmt hon-
um starfar RIO áfram sem lokuö
samtök, þ.e.a.s. nýjar hljómsveitir
eru ekki teknar inn, nema að upp-
fylltum ákveðnum skilyrðum: hljóm-
sveitin veröur að vera ,,góð“ (að
mati samtakanna), starfa utan hefö-
bundins tónlistariðnaðar og skoða
rokktónlist í þjóðfélagslegu sam-
hengi. í sambandi við síðasta atriðið
töldu aðilar RIO að rokktónlist ein-
kenndist af eftirfarandi atriðum:
1. þeirri sérstöku tækni sem notuð
er (rafmagnshljóðfæri, upptöku-
tækni og dreifing gegnum hljóm-
plötur og fjölmiðla).
2. hópstarfi (hljómsveitin vinnur
saman í hóp og þar sem oft á tíðum
12
SVART Á HVÍTU