Ljósmæðrablaðið - 15.12.1999, Blaðsíða 17

ein af þremur aðaleyjunum. Stofn Filippseyinga er
suðrænn og mongólskur. Halo-Halo er filippíska
orðið yfir blöndun. Það lýsir vinsælum desert, þ.e.
eftirrétti, en gæti alveg eins verið lýsing á Filippsey-
ing. Þeir líta út eins og Asíubúar, tilbiðja eða trúa
eins og Spánverjar en skrifa og tala ensku eins og
Ameríkanar.
Áhrifin hafa komið víða að, m.a. eru talsvert mik-
il amerísk áhrif síðan Ameríkanar höfðu yfirráð í
landinu. Dagblöðin eru mest á ensku og þama var
t.d. að finna bæði McDonalds og Kentucky Fried.
Það vakti athygli okkar hversu kurteisir og glaðir
Filippseyingar voru.
Filippseyjar hafa margt að bjóða ferðamönnum.
Blöndu af gömlu og nýju, listir, eitthvað fyrir íþrótta-
iðkendur, t.d. dýfingar, fjöll til að klífa, hella til að
kanna og dásamlegar eyjar til að njóta lífsins á, t.d.
eyjuna Cebu.
Fyrir ráðstefnuna heimsóttum við fallegan garð,
Hidden Valley, sem er um 2 klst. akstur frá Manila.
Þar eru heitar uppsprettur vatns sem hægt er að baða
sig í og njóta lífsins. Þessi garður er í einkaeign eins
og flestir garðar. Filippseyingar erfa lönd eftir ætt-
ingja sína og á þann hátt verða margir þeirra ríkir.
Leiðsögumaðurinn vakti athygli okkar á því að
Filippseyingar eru mjög þrifalegir og vilja vera vel
til fara. Þeir passa t.d. upp á að hvítur þvottur haldist
hvítur. í gegnum aldirnar hefur það tíðkast að þeir
sem eitthvað mega sín í þjóðfélaginu hafi þjónustu-
stúlkur sem sjá um þvottinn fyrir þá. Þetta er þeiin í
blóð borið.
Stundum sáum við fjölskyldur, sem minna mega
sín, saman við að þvo þvottinn fyrir utan heiinilið.
Vatni var dælt með handafli í balann. Þeir sem höfðu
ekki aðgang að þessum þægindum, þ.e. rennandi
Daglegt líf fólks í Manila.
vatni við heimilið, báru þvottinn að einhvers konar
brunni sem var rétt við ráðstefnuhúsið. Þar þvoðu
þeir þvottinn sinn og böðuðu sig í leiðinni. Þetta
gerðu þeir á kvöldin þegar hitinn var minnstur og
komið myrkur.
40% atvinnuleysi er á Filippseyjum. Atvinnuleys-
ingjamir reyna að afla sér tekna með því að selja
ýmsan varning á götunum, s.s. sælgæti, sígarettur í
stykkjatali, soðinn mat eins og kornstangir, ferska
ávexti, hnetur og möndlur. Mergð er af hjólandi karl-
mönnum með lítinn vagn festan við hjólið fyrir einn
til tvo farþega. Einnig voru þama strætisvagnar,
kallaðir Jeepney. Yfirbygging þeirra er búin til úr
brotajárni frá Kína og vélar eru fengnar úr gömlum
jeppum. Oftast voru þessir „strætóar" mjög skraut-
legir. Þeir tóku c.a. 8-12 farþega, eða eins og hægt
var að troða í þá. Það var hægt að hoppa inn og út
eftir þörfum og kostaði farið c.a. 2-3 kr. íslenskar.
Filippseyingar senda dætur sínar mikið til Evr-
ópulanda að vinna. Kostnað við ferðina borgar alltaf
sá aðili sem þær verða vinnukonur hjá. Dæturnar
senda síðan reglulega peninga heim til fjöskyldu
sinnar og var okkur sagt að þessar fjölskyldur hefðu
það mjög gott.
Það eymir enn af áhrifum frá valdatíð Markosar,
fyrrum forseta Filippseyja. T.d. eru víða stórar bygg-
ingar sem eru að hruni komnar því þær voru aldrei
fullkomlega kláraðar. Allt átti að gerast með svo
miklum hraða í uppbyggingunni en þetta fór alveg
með efnahagskerfið í landinu.
Á Filippseyjuin fæða um 60-70% kvenna heima,
Ijósmæður sinna bara helmingnum. Það eru læknar,
hjúkrunarfræðingar og konur sem eru sjálflærðar og
erfa hlutverkið, s.k. „hilots“, sem sjá um fæðandi
konur, (konan sem nuddar). Til eru ljósmæður sem
eru það duglegar að þær koma sér upp aðstöðu heima
hjá sér til heimafæðinga. Þær fá um 1-3000 ísl. kr.
fyrir hverja fæðingu eða stundum ekki neitt. Að sögn
forseta ICM á Filippseyjum, Alice Sanz de la Gente,
hafa stjórnvöld þar í landi ekki stutt við ljósmæður.
Ljósmæður á sjúkrahúsum eru ekki metnar að
verðleikum, eru ekki með sjálfstætt hlutverk. Þær
vinna sem aðstoðarstúlkur lækna og hjúkrunarfræð-
inga. Sumar ljósmæður vinna sem sjúkraliðar eða
við almenn störf eins og ræstingu. Til eru þeir í heil-
brigðisgeiranum sem taka feil á ljósmæðrum og
„hilots" eða líta á þær sem lítils kunnandi konur.
LJÓSMÆÐRABLAPH?
17