Ljósmæðrablaðið - 15.12.1999, Blaðsíða 18

Ástand í heilbrigðismálum Filippseyinga er ekki
gott. Það vantar bæði lækna og hjúkrunarfræðinga.
Launin eru lág og af þeim sökum flýja margir læknar
frá landinu. Laun ljósmæðra í A klassa sem vinna
hjá ríkinu eru sögð á bilinu 6-22 þúsund ísl. kr. á
mánuði.
Ljósmæður sem eru utanbæjar þar sem hvorki eru
læknar né hjúkrunarfræðingar sinna allri heilsu-
vernd, meðgöngu og fæðingu. Þar leggur fólkið allt
sitt traust á ljósmóðurina. Þessar ljósmæður fá enga
þjálfun á sjúkrahúsi og eins er ástatt fyrir nemendum
úr ljósmæðranáminu því sum sjúkrahús og læknar
vilja ekki taka við þeim.
í filippísku vikublaði, sem lá frammi á ráðstefn-
unni, var grein eftir heilbrigðisráðherra Filippseyja
sem sagði frá því að 1998 hefði heilbrigðisráðuneyt-
ið stofnað vinnuhóp til að skoða stöðu ljósmæðra,
þ.e. þekkingu þeirra og vandamál tengd starfinu
ásamt því að gera áætlun til næstu 6 ára. Það sé
nauðsynlegt að ríkisstjómin viðurkenni þarfir ljós-
mæðra með því að koma á almennilegu námi og
setja skýrar reglur um vinnusvið ljósmæðra. M.a. að
ath. með að færa námið á háskólastig til 4 ára. I dag
er ljósmæðranámið 2 ár og er það í eins konar nám-
skeiðsformi.
Það er sagt að það sé fyrir fátæklinga að læra
ljósmóðurfræði því foreldrar þurfi ekki að leggja út
fyrir miklum kostnaði. Hræðsla er við að auka námið
í 4 ár. Það er dýrt og eftir námið myndu ljósmæður
flytja úr landi, trúlega til að leita hærri launa.
Það er sagt að ljósmæður á Filipseyjum séu í
fremstu víglínu við að þjóna fátækum.
Við vorum svo heppnar að komast í samband við
filippíska Ijósmóður, sem heitir Emma. Hún var svo
vinsamleg að sýna okkur sjúkrahúsið sem hún vann
á, en þar vinnur hún við að sinna krabbameinssjúk-
um. Að sögn Emmu er þetta mjög gott sjúkrahús,
General Hospital of Filippines, og var það mjög stórt
að sjá. Emma var með aðstöðu heima hjá sér til að
sinna heimafæðingum, en þeim sinnti hún á milli vakta.
Þarna urðum við fyrir enn einu áfallinu í þessu
landi. Við byrjuðum á göngudeildinni. Þar var mikil
fólksmergð, barnshafandi konur jafnt sem aðrar kon-
ur. Okkur var sagt að fólkið byrjaði að bíða kl. 06:00
á morgnana til að komast að einhvern tíma um dag-
inn. Málningin var víða flögnuð af og lykt, eins og
hlandlykt, barst fyrir vitin.
Allur útbúnaður til heilbrigðisþjónustu var úr sér
genginn og hugsuðum við til rúmanna og ýmissa
hluta sem spítalarnir hér á landi henda út fyrir nýtt.
Fæðingabekkur á sjúkrahúsinu.
Á deildunum lágu sjúklingarnir út um alla ganga,
stundum tveir saman í rúmi. Sjúkrastofurnar voru
stórar og með fullt af rúmum og sjúklingum. Glugg-
arnir voru oftast rúðulausir vegna hitans.
Á fyrstu hæð sjúkrahússins var allt opið út í garð,
m.a. þar sem sjúklingar lágu til hvíldar eftir krabba-
meinsmeðferð. Þarna gátu gengið inn og út grind-
horaðir kettir sem við sáum í garðinum.
Sængurlegudeild.
Á fæðingadeildinni tók ekki betra við. Allar í
hvítum hlífðarsloppum fórum við inn á deildina og
komum strax í herbergi þar sem lágu þrjár konur í
fæðingu og tveir verðandi feður viðstaddir. Það var
ekki verið að hugsa um að þarna kæmi hópur heldur
hélt læknirinn áfram að váginal skoða konu og það
tvisvar. Okkur leið ekki vel þarna.
Inni á næstu stofu voru fæðingarrúmin þrjú í röð.
10
LJÓSMÆPRABLAPIf?