Ljósmæðrablaðið - 15.12.1999, Blaðsíða 27

er gefið mxt. natr.citrat 30ml í
lyfjaforgjöf. Eftir aðgerðina fer
ljósmóðurin með barnið inn á
fæðingarstofu, þar sem hún ásamt
pabbanum skoðar og vigtar barn-
ið, gefur K-vítamín, klæðir barnið
og síðan fær pabbinn barnið í
fangið og passar það. Þegar móð-
irin er komin á vöknun, þar sem
hún er í sérherbergi, flytur pabb-
inn sig til hennar ásamt barninu
og eru þau öll saman þar til konan
flyst á sængurkvennagang. 119
konur fóru í keisarafæðingu árið
1998, 84 voru akút (6.8%) og 35
fyrirfram áætlaðir (2.9%).
Seengxirlegan:
Hún er oftast 3-5 dagar, en fer þó
eftir ósk konunnar sjálfrar. Á
sængurkvennagangi vinna ekki
ljósmæður, eingöngu hjúkrunar-
fræðingar og sjúkraliðar. Bömin
eru inni hjá móður sinni allan tím-
ann. Heimsóknartími var frá kl:
15-17 og 19-21. Áberandi fannst
mér hve margar sængurkonur
reyktu og var sér reykherbergi
fyrir þær á deildinni.
'f'íeðgöngxicleilcl:
Hún var staðsett í öðru húsi á lóð-
inni talsvert frá fæðingardeildinni
og þurfti að fara um undirgöng til
að komast þangað eða nota reið-
hjól sem ljósmæðurnar höfðu til
afnota. Á meðgöngudeildinni
unnu eingöngu hjúkrunarfræðing-
ar og þurfti því stundum að kalla
til ljósmóður þangað, ef fæðingu
bar brátt að og þá var eins gott að
þekkja leiðina gegnum göngin.
Konur sem fóru í vendingu, og
þær konur sem þurfti að taka
monitorrit hjá voru fluttar frá
meðgöngudeildinni á fæðingar-
ganginn, vaktmenn keyrðu þær á
milli.
Þegar ég hóf störf á fæðingar-
deildinni var mjög vel tekið á
móti mér. Ég fékk 2 aðlögunar-
daga í byrjun, sem voru 2 morg-
unvaktir og síðan var ég strax sett
á sjálfstæðar vaktir. Ég fann vel
fyrir því, að mér var treyst full-
komlega og alltaf var mér sinnt
vel, þegar ég leitaði eftir aðstoð
og fannst mér samvinnan við
sængurkvennadeildina sérlega
góð. Það ríkti mjög góður
starfsandi á deildinni og allar voru
ljósmæðurnar hressar, það var
eins og maður hefði þekkt þær
alla tíð. Tungumálaerfiðleikar
voru ekki miklir, það var helst í
byrjun, þegar maður var að tala í
símann og Danir tala jú dálítið
hratt, en maður var bara fljótur í
upphafi samtals að biðja fólk að
tala hægt og svo vandist þetta
smátt og smátt. Mestu erfiðleik-
arnir voru þegar innflytjendurnir
sem ég kalla svo komu til að
fæða. Konur frá Austurlöndum,
Tyrklandi, Sómalíu og víðar hver
með sína siði og mismunandi trú-
arbrögð og þar að auki mállausar
þ.e.a.s. á danska eða enska tungu.
Þegar allt í einu er komin hljóð-
andi, fæðandi kona og herbergið
fullt af slæðuklæddum mömmum,
ömmum, systrum, frænkum og
skjálfandi tilvonandi pabba, sem
óðu um gólf, lögðust niður og
ákölluðu Allah í sífellu, þá spurði
maður nú sjálfan sig. „Hvað í
ósköpunum er ég að gera hér“?
Því er ég ekki bara heima á ís-
landinu góða? En maður vandist
þessu eins og öðru. Það kom mér
á óvart hvað skriffinskan var mik-
il, tölvur voru ekki komnar inn á
deildina, en skráning var mjög ná-
kvæm, handskrifa þurfti fæðinga-
tilkynningar og alls kyns pappíra
varðandi bamið, sambúðartengsl,
tilkynningu til sóknar viðkom-
anda o.fl. Ég fékk nokkrum sinn-
um tækifæri að fara í vitjanir heim
til kvenna, sem höfðu fætt ambu-
lant og til kvenna sem ég hafði
tekið á móti hjá. Það fannst mér
mjög skemmtilegt og ég fékk gott
tækifæri að skoða mig um í leið-
inni, því stundum þurfti að fara til
næstu bæja í nágrenninu. Annars
var ég dugleg að ferðast um og
skoða. Ég hafði reiðhjól í láni og
hjólaði mjög víða. Ég hafði til
umráða rúmgóða íbúð frá spítal-
anum, þannig að ég gat hýst gesti
sem komu að heiman. íbúðin var í
næstu götu við spítalann, þannig
að stutt var að fara í vinnuna og
fannst mér það þægilegt, sérstak-
lega þegar ég var kölluð út á nótt-
unni. Maðurinn minn kom svo og
var hjá mér síðustu 4 vikurnar og
vorum við dugleg að ferðast um í
Danmörku þegar ég átti frí og í
lokin tókum við okkur 2 vikna frí
og ferðuðumst m.a. til Prag þeirr-
ar stórkostlegu borgar.
Þegar ég lít til baka á ég í end-
urminningunni upplifun af góðu
sumri, þar sem ég fékk tækifæri
til að standa á eigin fótum. Ég
fékk góða reynslu og tækifæri að
fylgjast með og sjá hvernig fólk
vinnur saman við ólíkar aðstæður
og með ólfku fólki. Ég er reynsl-
unni ríkari og er tilbúin að fara í
aðra svona ferð. Ég hvet því ljós-
mæður, sem hafa áhuga á, að
vinna í öðru landi að gera það,
meðan þær hafa tækifæri til.
© Anne Geddes
LJÓSMÆ€)RA&LAt)IÐ
27