Helgafell - 01.07.1943, Qupperneq 11

FÝKUR YFIR HÆÐIR
277
Sú nejnd yrSi aS haja nána samtíinnu tíi<5 julltrúa Danmer\ur og Noregs
hér um ýmsa þœtti í framktíœmd málsins. Virðist auÖsœtt, að ekhi beri aÖ
takmarka starfsemina tíi8 þaS eitt, að börnum sé boSiS hingaS til dtíalar, en
einnig verSi safnaS fé, til þess aS k.osta dtíöl barna, sem í nauSum eru stödd,
ýmist á einþaheimilum eSa barnaheimilum í föSurlandi þeirra sjálfra. Einnig
kemur til greina, aÖ senda þangaS nauSsynjar, stío sem lýsi, ull, fatnaS o. fl.
Leita þyrfti samtíinnu Ui'S RauSa Kross beggja landanna, eSa annan aSiIa,
um tíal þeirra barna, er hingaS /fœmu til dtíalar, og ennfremur um skipu-
lagningu flutnings barnanna hingaS.
Starfsemin hér heima fyrir yrSi einkum fólgin í fjársöfnun og úttíegun
dtíalarstaSa fyrir börnin. Gera má raS fyrir, aS margir tíilji taka börn til dtíal-
ar á heimili sín, sumir árlangt eSa lengur, aSrir t. d. tíetrarlangt o. s. frtí.
Framktíœmdanefndin yrSi aS hafa alla milligöngu í þessum efnum og afla
allrar nauSsynlegrar tíitneskju. Þá þarf aÖ sjá börnunum fyrir nauSsynlegri
frœSsIu og úttíega til þess k.ennaraliS. í þtíí sambandi gœti tíel /fomi'Ö til
greina, aS bömunum tíœri fenginn samastaður á sumardtíalarheimilum aÖ
sumrinu til, og þar fœri fram nokkurt skólahald samtímis. MeS þtíí tíœri börn-
unum gefinn kostur á aS kpunast, halda tíel tíiS mÖSurmáli sínu og hafa í
heiSri ýmsa þjóSlega siSi, er tíSkast í heimalandi þeirra, stío aS þau geti
VarÓtíeitt sem bezt þjóÓerni sitt.
Þótt telja megi tííst, aÖ margir reynist fúsir til aS taka börn á heimili sín,
er jafntííst, aS fleiri tíilja Ijá málinu li<5 en þeir, sem hafa ástœður til þess.
En þess uerSur aÖ gœta, aS öllum tíerSi gert klaift aS leggja sinn skerf af
mörkum, í htíerju sem hann er fólginn. Þa<5 er augljóst, aÖ ríki og bœjafélög
geta aSeins stutt máliS meS fjárframlögum, og stío er einnig um þá, er hafa
,,hjartarúm“ og getu, en ekhf ,,húsrúm“.
íslenzk börn eru Hklegust allra til aÖ tíilja styrkja heimboÓ frœndsystkina
sinna, ef þeim er leiÓbeint um það. Htíerju mundu börnin okkar stíara um
jólin, ef tíiS segðum tíið þau: ,,HeyrSu, barniS mittl í Danmörku og Noregi
og mörgum öSrum löndum á fólkiS afarbágt. Sum börnin eiga enga foreldra,
eru stíöng og illa klœdd. Þau eiga efc/jerí í sparibauk og engin falleg gull.
Þig vantar ekki neitt. Nú eru jólin aS koma. Htíort tíiltu heldur, aS ég kaupi
handa þér bíl eSa brúSu, eins og þá, sem tíiS sáum t glugganum í gær — hún
kostar hundraS kxónur — eSa aS Oi'S förum meS hundraS k^ónurnar og þú
gœfir þœr til aS hjálpa barni á þínum aldri, sem á reglulega bágt? Ég er í
litlum efa um stíariS. ViS mundum ekkl spilla börnunum okkar neitt, þótt
tíiS reyndum þetta.
Sagan um konuna í koœSi Jónasar Hallgrímssonar: Fýkur yfir hœSir, hef-
ur gerzt og gerist hörmulega oft í nágrannalöndum okkar um þessar mundir.
Frá firnindum Noregs og sléttum Danmerkur liSa hljóSIátar, œSruIausar stun-
ur mœSra, sem flýja meS ungbörn í fangi. Þœr eiga aSeins eitt takmark.:
SAKLAUSA BARNINU AÐ BJARGA!
JÓHANN SÆMUNDSSON.