Helgafell - 02.12.1943, Page 49

Elskhugi minn!
Hér ertu velkominn.
Og þótt þú stökkvir upp í ótta og fáti,
þá á ég hérna innar annan sal.
Kom! Vertu rór! — Þú einn veizt öllum betur,
að eitt sinn kemur það, er verða skal.
Hér bíður, vinur, öndvegi undurmjúkt,
og alla þögn, sem alls þú hefur þráð,
ég geri hér að helgum blæjutjöldum
um huga þinn og sál.
Og hérna hef ég búið þér þann beð,
sem beztur er á jörðu:
Spurn þinna augna, er sparnstu í vöggugafl
ég spenni eins og tjald um þessa rekkju
og fyrsta ma-ma-va-va vara þinna
ég vef um þenna hvíta, mjúka beð.
Elskhugi minn!
Hví ertu horfinn, flúinn
og höll mín auð og tóm?
Sal á ég enn, þótt áður væri ei talinn,
innstan og beztan. — Þar er dauðinn þjónn
og þvær um fætur þeim, sem vilja gista.
Og vittu, vinur, þar er þögnin hljóðust,
og þar er voðin mýkst, sem ieggst að limum,
og værðin lengst, sem lengst þú hefur þráð.
Elskhugi minn!
Æ, nú er höll mín hljóð.
Ó, hjartans vinur, kemurðu aldrei aftur?
Elskhugi minn!